DOĞAN CÜCELOĞLU ÖNERİYOR :
HAYATIN HER AŞAMASINDA MUHAKKAK AKLIMIZDA TUTMAMIZ GEREKEN BEŞ ŞEY”
1-İçinde bulunduğun koşullarda doğru olanın ne olduğunu unutma ve doğru olanı yapmaya çalış.
2-Kendi içinde iyi ve kötü tarafların olduğunu unutma ve seçimlerini yaparken nasıl bir gelecek inşa etmek istediğini aklında tut.
3 -Elinden geldiğince kendinle tutarlı ol. Kendi gözünde ve diğerlerinin gözünde güvenilir bir insan olmayı ihmal etme.
4 -Ekipteki insanların iyi taraflarını gör, ifade et ve onların hayatına anlamlı bir katkı da bulunmaya özen göster.
5 -Kendi özünün derinliğini ve zenginliğini önemse, anlamak için kendinle seceven bir tavır içinde sohbet etmeyi ihmal etme.
Sayfa 90 - KronikKitabı okudu
Bana derler ki "Veren el, alan elden hayırlıdır." Ben de derim ki "Elin vergisi canın sevgisi."
Bana derler ki "Verilenler, günahları örter, perdeler." Ben de derim ki "Örtülüp, perdelenecek şeyleri azaltmak daha iyi değil mi?"
Bana derler ki "Verenin malı artar." Ben de derim ki "Malım artsın diye vermek, vermek midir, almaya hazırlık mı?"
Bana derler ki "Öyle bir ver ki, sağ elin verdiğini sol elin görmesin, bilmesin." Ben de derim ki "Peki bu sağ elleriniz nasıl bu kadar meşhur oldu?"
Bana derler ki "Az sadaka çok kaza bela savar." Ben de derim ki "Çoğunu verip gelecektekiler de dâhil hepsini birden savuşturmak daha iyi değil mi o zaman?"
Bana derler ki "Olmayanı verdiğinle sevindirmek mevcudunun zekâtıdır." Ben de derim ki "Olmayan -olmayan -olmaya sen -verip de sevindiren- olmaya ne çabuk, ne kolaylıkla alışmışsınız. Rolleri değiştirmek, biraz da sen alıp da sevinen olmak ister misin?"
Bana derler ki "Biz, bize verilenlerle böyle olduk." Ben derim ki "Sizin gibi olmamak için her şeyimi vermeye de, hiç bir şeyimi vermemeye de ahdettim."
içimizdeki öz
Kendi içinde iyi ve kötü taraflar olduğunu unutma ve seçimlerini yaparken nasıl bir gelecek inşa etmek istediğini aklında tut.
DÜNYAYA TESLİM OLMAK
Herkesin büyük bir ustalıkla gülerek geri çekildiği bir dünyaydı. Her yeni başlangıç yeni bir pişmanlık demekti. gittiği yerlerden yüklenip geliyordu insan yalnızlığını. Umutsuzluk öyle bir yılgınlık yaratmıştı ki herkes her söze inanır olmuştu. Çifte sürgülü kapılar aralandıkça buz gibi bir suskunluk sızıyordu eşiklerden.
Sayfa 112Kitabı okudu
