Ama çok güzel...
Bütün tabirlere caizim
Beni teşbihlerin tamamı hatasız
En malum şekliyle ilanım
Uzun lafın kısası, çok yoruldum Allah'ım
Bazen düşünüyorum da, çok düşünüyorum
Aynı yerden kaç kez kırılır ki bir insan
Evet, bende tahammül yok ama biliyorum
Artık tahammülde de ben yokum
Acaba diyorum Allah'ım, bıkmak da benden bıkmış mıdır?
Ortanın da
Kefaret Yokuşu
#175606166
—
"Çünkü ben sana bunları yazarken ne yöne bakacağımı bilemez gibiyim. Hoşça kal."
22.01.1997
"Oldum olası hiç başlık seçemedim. Bu metne uygun başlık da bulamadım. Dolayısıyla metni de yazamadım. Belki bazen ne olacağını bilmemek başlamak için güzel bir noktadır.
Hayatım 2017 den sonra en büyük değişimlere sahne oldu resmen. Öyle insanlar girdi ki hayatıma, iyiki de geçmişte olmamış diyorum şimdilerde. Sürekli bir şeyleri düşünüyorum. Bir şeyleri yerine oturtmaya çalışıyorum. Hayatıma giren insanlar kafamı karıştırıyor. Çünkü özel insanlar. Her kızın istediği gibi hayal ettiği gibi mükemmel, beyaz atlı
Günaydın 1K
Tabiri Caizim
Bütün tabirlere caizim
Beni teşbihlerin tamamı hatasız
En malum şekliyle ilanım
Uzun lafın kısası,çok yoruldum Allah'ım
Bazen düşünüyorum da,çok düşünüyorum
Aynı yerden kaç kez kırılır ki bir insan
Evet, ben de tahammül yok ama biliyorum
Artık tahammülde de ben yokum
Acaba diyorum Allah'ım, bıkmak da benden bıkmış
"Yaşarsam ne olacağından
endişe etmiyorum artık. Yaşamasam ne olacağından ediyorum. Neleri kaçıracağımdan.
Hatırlamamaktan korktuğum tüm anları
hatırlamamaktan. Tüm yerleri...Bu Finch sayesinde oldu. Çünkü bana dolaşmayı öğretti. Dünyanın tepesinde olmak için dağlara çıkmak
gerekmediğini öğretti.Bakmaya zaman ayırırsan en çirkin yerlerin bile güzel olabileceğini.Geri dönüş yolunu bulduğun sürece kaybolmanın sorun olmadığını. Tüm bunları öğretirken çok önemli bir şeyi kaçırdım: Finch'i görmeyi... Acı
içinde olduğunu görmeliydim. O süre
boyunca bana nasıl devam edeceğimi öğrettiğini göremedim.Finch bir hayalperestti. Uyanıkken bile rüya görürdü. Dünyadaki tüm güzellikleri hayal edip hayata geçirdi.Finch bana en beklenmedik yerlerde güzellikler olduğunu öğretti.Karanlık zamanlarda bile aydınlık yerlerin olduğunu ve aydınlık olmasa bile insanın kendisinin sonsuz yeteneğe sahip aydınlık bir yer olabileceğini..."
*|All The Bright Places (Hayatın Kıyısında - 2020)
Korkuyorum
Korkuyorum kendimden.
Mantıklı düşünen, olgun yanımdan korkuyorum. Eğer dinlersem onu hayatımdaki insanlar bir bir silinip gidecek, biliyorum.. Peki ya bu, aynı zamanda yalnızlık korkusu mu, yoksa karşıdaki insanı kaybetmekte korkusu mu? Tehlikeli bir ikilem... Mantıklı yanım bana bütün yanlışları söylüyor, fakat o yanlışların doğru olmadıkları
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
PART 2/ Et kemiğe yaklaşıyor...
PART 1/#171779972
PART 2
Geçen gün, çocukluğumda yaşadığım bir olayın içimde nasıl bir uhdeye dönüştüğünü, bu uhdenin yarattığı rüyaların bana nasıl yıllarca musallat olduğunu, peşimi hiç bırakmadığını, bu durumun artık canımı çok sıktığını, bu durumu aşmak için zihnimde bir zaman simülasyonu yaratıp, bana yapılanın
Babam gidiyoruz dediğinde 13 yaşındaydım. Evim diye bildiğim toprakları bırakıp, Türkiye’ye doğru yola çıktık. “Türkçe bilmiyorum ki, okula nasıl gideceğim” diye düşünüyordum. Babamın çok fazla parası da yoktu. Okula gitmek yerine bir fabrikaya girdim. Artık işçiydim. Yıllar geçti. Ayten’i tanıdım. Hala işçiydim, hayat hala zordu. Evlendik ve üç
SİYAH VE BEYAZDAN OLUŞAN GÖKKUŞAĞI
Ay, solgun yanan lambanın ışıklarının odayı tam olarak aydınlatamamasıyla odada oluşturduğu yarı uykulu bir halde çevresine gevşek ışınlar gönderiyordu. Bu loş ışıklar altında yarı esen rüzgar, karlara bürünmüş sokakların bembeyaz yansımalarıyla birlikte temas ettiği her yere ürkütücü ve bir o kadar esrarengiz hava katıyordu. Mevsimlerin
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.
Bir şiir
Bütün tabirlere caizim Beni teşbihlerin tamamı hatasız
En malum şekli ile ilanım uzun lafın kıssası
Çok yoruldum Allah'ım
*******
Bazen düşünüyorum da çok düşünüyorum
Aynı yerden kaç kez kırılır ki insan
Bende tahammül yok ama biliyorum tahammüldede ben yokum
********
Acaba diyorum Allah'ım bıkmak ta benden bıkmış mıdır
Ortanın da
"Hayatla inat olmaz" demişti bir hocam. Ne demek istediğini şu sıralar çok iyi anlıyorum, gerçekten hayatla inat olmazmış.
Bir şeylerden vazgeçmek gerekirmiş bâzen. Bâzı gerçekleri göre göre üs
tüne gidip, hâlâ o şeyi istemeye devam etmek aptallıkmış belki de...
Artık tamam, eyvALLAH. Ne kadar acısa da kalbim öğrendim vazgeçmeyi, istemeyerek de olsa öğrendim. Çünkü öğretirmiş hayat. Çocukken her şey nasıl güzelmiş, vazgeçmek bile nasıl kolaymış. Bir şeyleri isteyip, hayaller kurarken çocuktum, nasıl da mutluydum o hayalleri kurarken. Şimdi nasıl yıkılırmış, yerle bir olurmuş o koskoca hayaller öğrendim. Hayat işte böyle büyütürmüş insanı. Bir kalp taşır insan, kimine hayat dolu bir bahçe olurmuş o kalp kimine vedâlarla dolu bir mezarlık. Üstadın dediği gibi "kalp taşa toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yermiş" artık birnmezarlık olurmuş insanın kalbi, vedâlarla dolu bir mezarlık. Sadece en çok sevilenlerin taşsız topraksız gömüldüğü tek mezarlık. Âh bu kalp... keşke biraz söz geçirilebilseymiş, küçücük hâlinle kocaman duygulara sebep olmasaydin, vedalarla dolu mezarlığa dönmezdin belki de.
Vardır bunda da bir hayır biliyorum, buna imân edip böyle yaşıyorum. Bu küçücük kalbin yaşattığı ağırlıkların altından kalkabilmek, buna dayanabilmek için duâ ediyorum. Duâ ettikçe güçleniyorum. Ne yaşarsam yaşayım dimdik durabilmeyi öğrendim. Evet, ne yaşarsam yaşayım "bozar mı sandınız acılar?" :) deyip gülmeyi öğrendim, artık büyüdüm....