Derin bir psikolojik aşk travması. Birlikte büyüyen ve çocukluklarından itibaren birbirlerine yakıştırılan, büyüdüklerinde de evlenmeleri beklenen Alissa ve Jerome’un aşk hikayesi. Daha doğrusu aşk değil ızdırap hikayesi. Kitabın sonunu açıkcası çok merak etmedim çünkü daha ortalarında belliydi sonu. Şaşırtmadı beni. Alissa bence ruh hastası, sado mazoşist bir karakter. Acıdan zevk alıyor, acıyla besleniyor resmen, melankolik bi tip. Yani karşındaki kişi de seni seviyor, evlenmek istiyo ne bu naz, ne bu saçma sapan geri çekilmeler. Dünya’nın tüm yükü bu kızda sanki. Hem istemeyip hemde bu kadar ağır bir aşk duygusu beni boğdu diyebilirim.
Kitapta din, fedakarlık, erdem, başkalarının mutluluğu için kendinden, kendi hayatından vazgeçmeyi konu alan bir akış var.
Yani Jerome onu sevmese ve platonik bir aşk olsa bu çektiği sıkıntılara hak verebilirim ama öyle bişey yok, bu olaylar sırasında dine yönelen ve kafayı onunla bozan bir Alissa var. Çok sıkıcı bir karakter. Yani sevdiğin insanla evlenince Yaradana bağlanamıyor musun? Dine yönelemiyor musun?
Fazlaca abartılmış. Sırf konu bulamamış klasik bir aşk hikayesini nasıl çıkmaza sokarım da kitap yazarım temalı bu kitabın yazarının Nobel ödüllü olması da daha bi tuhaf.
Kitapta beğendiğim tek şey çok fazla kurgu içerdiği için müthiş anlamlı kelimelere, cümlelere yer verilmiş olması.
Yani çok boş vaktim var aman öylesine bir kitap okuyayım diyorsanız alın okuyun. Son derece sıkıcı bi kitap. Anlatılan ve yaşatılan aşktan midem bulandı. 
Dar Kapı 
André Gide
Merhabalar
Bugun sizlere 
mehmet kaleminden #son kitabiyla geldim.
Dogarken annesini kaybeden, doktoru tarafindan ismi konulan Doğu, yetimhanede buyurken ardinda koskocaman duran, eşini kaybetmis hayattaki herseyi Doğu'ya adamis, kariyer sahibi, Doğu'ya sahip çıkıp, kollayan Doktor Umut....
Başkomiserinin en gozde polisi olan Doğu'dan 2 gun haber alamayan doktorumuz hemen kalkip Dogu'nun evine gider. Korkarak girdigi evin salonunda Doğu'nun sevgilisi Naz'i yerde ölü olarak bulur. Evin arar Doğu yoktur.... Haber verdigi polisler gelene kadar aklına ilk gelen Doğu'nun herşeyi not aldigi zamani geldiginde Umut'a okutacagi defteri almayi basarmistir.
Defterde neler yaziyordu ?
Defter acaba Naz'in olumu ve Dogu'nun kaybolusu hakkinda sirlari ortaya cikaracak mi?
Naz'i kim oldurmus olabilir?
Peki Dogu anne ve babasinin kimler oldugunu ogrenmis midir?
Bir sonla biten ve sanki devami gelecek gibi dort gozle bekledigim #polisiyenturu nde yazilmis #son kitabi tavsiyemdir dostlar.
Kitapla ve keyifle kalin
112 syf.
8/10 puan verdi
/Franz Kafka ile ilk tanışma/
Evett bu benim 
Franz Kafka ile ilk tanışmam.. sanırım Franz Kafka 'yı okumaya yanlış eser ile başladım.. çünkü bu kitap benim bir kaç saat içinde bitirebileceğim bir kitaptı ama olmadı. Bazı cümleleri iki kere okudum çünkü ne anlatmak istediğini anlayamadım.. geç bitirmemin bir diğer nedeni ise Kafka'nın babası ile annemin tıpa tıp benzemesinden kaynaklanıyor.. çoğu yeri okurken bu yüzden daldım gittim ve içimdeki küçük naz'ı bir kez daha yaraladım..o yüzden biraz geç bitirmiş oldum..
Franz Kafka ile ilk kez tanıştım dedim ama mükemmel bir yazar daha önce neden hiç kitaplarını okumaya yeltenmedim diye kendime çoğu kez kızdım.. çeviriden mi kaynaklanıyor bilmiyorum ama kelimeler günümüz Türkçesine pek yakın değil gibiydi...
Kitapta genellikle Kafka'nın babasına karşı kendini savunması vardı... Yani bana göre küçük kafkayı savunma mektubuydu...
Sizle kitabı geç bitirmemin nedeni olan bir kaç alıntı paylaşayım;
—Ayrıca senin açıkça gösterdiğin düşüncene göre dayağı hak ettiğim, ama senin bağışlayıcılığın sonucu bundan ucu ucuna kurtulduğum bu pek çok olay sonucunda yine yalnızca büyük bir suçluluk bilinci birikiyordu.
—yani onun gözünde böylesi bir hiç olduğumu düşünerek azap çektim..
—Benim çaresizliğimin farkına varmamış gibi göründüğün için sana minnettar kalırdım..
—Yaşım ilerledikçe, değersizliğimin kanıtı olarak karşıma çıkarabildiğin örnekler de arttı...
—yani kötü bir söze bile muhatap sayılmadığınız o paylanmalar da kışkırtıcıydı..(en çokta bu )
Merhaba! Size yeni bir kitap incelemesi ile geldim.
İnsanın en büyük savaşı kendi iç dünyasıdır ve hayat, göz açıp kapayıncaya kadar geçen zaman aralığında, gerçekle hayal arasında biriktirdiğin anılardan ibarettir. Anıların seni geçmişe bağlar da bazen bunlar ruhunu sıkar, bedenin dar gelir. Ölümün soğuk kollarına atlayacakken bir seçimle tekrar her şey değişir. İşte Liva, tam da bu ince çizgide gidip gelirken derin okyanuslarında yok olduğu Pars'la karşılaşır ve kendisini çok bilinmeyenli bir denklemin ortasında buluverir. Acaba Liva, bu belirsizlikten kurtulabilecek midir?
Bu kitap, 
Açık Yaralar ve Dikiş İzleri kitabının ikinci kitabıdır.
Bu seriyi ben çok beğendim. Klasik watty kitabı gibi başlayıp sonrasında sıyrılmış bir kitap olduğunu düşünüyorum. İkinci kitap daha fantastik olmuş bence. Liva tam anlamıyla ben, okurken onu fark ettim. Naz'a o kadar çok sinirliyim ki. Soluk soluğa okuduğum bir kitap ve klişe sözler rahatsız etmiyor.
Okuyup okumamak size kalmış tabii ama, ben tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar!
