Aşk, çocuklaşmaktır. İçimizdeki o el değmemiş topraklara yaklaşmaktır. Evet, insan acıdan, hasretten, ayrılıktan, yoksunluktan korkar. Ama asıl korkulması gereken, tüm bunları artık hissedemeyen bir kalp değil midir? Sıradanlığı, yavanlığı, yozluğu kanıksamaktan ve tek gerçek sanmaktan daha beter ne olabilir? Gözyaşlarınızı saklamayın sakın kimseden, onlar insanlığın nazar boncukları aslında.