Elbette yazarın, önce yazar, edebiyatçının önce edebiyatçı olması için sanatının bütün ustalıklarını bilmesi gerek. Bu da lâf mı! Söz konusu olan, gerçek sanatçının, gerçek edebiyatçının görevi. Akbal'ınki, Türkiye'mizde yıllardır sürüp giden bir yutturmaca tekerlemesidir. Toplumun sorunlarına arka çıkan sanatçının karşısına hep bu yutturmacayla çıkmışlardır. Başta Nazım olmak üzere Dinamo'ların, A. Kadir'lerin, Enver Gökçe'lerin, Ahmet Arif'lerin, Hasan Hüseyin'lerin kötülenmeleri, hep bu tekerlemelerle, yutturmacalarla yürürlükte kalmıştır. Sanatının bütün ustalıklarını hem de kendilerine özgü biçimlerle veren bu usta sanatçıları, halkının, memleketinin sorunlarını benimsedikleri için yerden yere vurmaya, ya da unutturup geçiştirmeye çalışmışlardır. Fırsat düştükçe de hâlâ bu iş için görevli eleştirmeler ellerinden geleni yapmaktadırlar. Bu görevlerini yalnız Türkiye'de değil konuk olarak gittikleri dış ülkelerde de sürdürmüşler. Başarmışlardır da. Bugün hâlâ dışarlarda hemen Nazım'dan sonra, hatta ondan da önce Orhan Veli, peşinden de benzerleri geliyorsa, başarıları belgelenmiş demektir.
Sayfa 34Kitabı okudu
Aslında 
Hasretinden Prangalar Eskittim okumaya niyetlenirken herhangi bir inceleme yapma fikri yoktu aklımda. Kitabın son sayfalarında 
Ahmed Arif ile yapılan bir röportaj çok hoşuma gitti ve bunu inceleme olarak kullanmak istedim. Keyifli okumalar.
V.Ö.: Şiire başladığınızdan bugüne dek, ülkemizde çeşitli şiir deneyleri oldu. Siz şiirinizi bu etkilere kapama yolunu seçtiniz
Okuma Listem
DÜNYA EDEBİYATI 📚
*HOMEROS
İlyada Destanı ✓
Odysseia Destanı ✓
*DANTE ALİGHİERİ
Yeni Dünya✓
İlahi Komedya✓
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,8bin okunma
Eksikli sözün büyüsü
Zaman, 1960'ları yarılamış, 70'lere akıyor. Şiir, Karaca oğlan'dan Nazım'a dönüyor. 68 kuşağı sınıflardan sokaklara, sokaklardan evlere büyüyor. Masallar, halk hikayeleri Orhan Kemal'le, Yaşar Kemal'le, Sabahattin Ali'yle katı gerçeğimize yeni bir dil oluyor. Külebi, Attila İlhan'la; Dıranas, Ceyhun Ahıf'la başka değerler ediniyor. Orhan-Melih-Oktay, sıra danı şaşkınlığa çeviriyor. II. Yeni henüz defterimize düşme miş. Gökyüzü, Neşet (Ertaş), Mahzuni (Şerif), İhsani dolu. Devrim düşüncesi seslerimizi tutmuş. Ruhi Su hem bildik hem yeni. Abbas Sayar küçücük kentimizin efsanesi. Ken timizde kitapçılar var. Freud'un Cinsiyet ve Psikanaliz'ini, Albert Camus'nün Başkaldıran İnsan'ını, Engels'in Bilimsel ve Ütopik Sosyalizm'ini, daha nice kitabı o yıllarda Yozgat'ta buluyoruz. İki kadın şair biliyoruz: Taşra Kızının Delicele ri ile Türkan İldeniz (kitabın ismi hala nasıl çekici); Kırmızı Karanfil'le allak-bullak olduğumuz Gülten Akın. Şu dizeler
şiiri birden ev içine çeviriyor: "Gülten'i Yozgatlı demesinler bun dan böyle/ Nerde ölürsem oralı olayım/ Doğularda, yolsuz dağların/ Soğuk suların başında öleyim" Kalıveriyoruz. Her sözcük, her dize bir daha bizim oluyor
"Bütün büyük sanatçılar geleneği değiştirenlerdir. Örneğin şiirde Nâzım, Muhip,
Orhan Veli. Yaşar Kemal’in yaptığı da gelenekle ilgili değildir. Yukarda söylediğim bir konuya değineyim: Örneğin Veysel, şimdilerde dikkatimizi çekmeyen bir sürü şiirinde geleneği yinelediği için o şiirler unutulup gitmiştir. Daha da unutulur. Ama Toprak, Sazıma, Güzelliğin On Para Etmez, Yeni Mektup Aldım Gül Yüzlü Yardan, vb. gibi birkaç şiirinde geleneğe arkasını döndüğü için, bu yapıtlarıyla ölümsüz olmuştur. İçtenlikle belirteyim, ben Veysel’i halk şairi saymam. O bizler gibi bir şairdir."
Cahit Külebi’nin özellikle belirttiği “geleneği yinelemek” sözü ilgimizi çekmelidir. Yaratıcı olmadan, geleneği değiştirmeden, türkü ağızlarda dolaşmış bir sakızı yeniden çiğner gibi, eskilerin söylediğini yinelemek, o şiire yeni bir güç kazandırmıyor.
Sayfa 14 - YKY
