Yaşadığımız bu kahrolası çağda, mutluluk dolu bir güne uyanacağımız ne malum?
Bahar veya yaz aylarında bir parkın çevresinde kısa bir yürüyüş yapın ve papatya arayın. Açık alanlarda ve özellikle güneye doğru nazik bir eğimi olan açık zeminde bol miktarda bulabildiğinize dikkat edin.
Şimdi sadece binaların ve çitlerin kuzey tarafına bakın ve ne kadar az papatya bulunduğuna dikkat edin. Papatyalar güneş ışığını severler ve güneş ışığının çoğunu güneyden alırız.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Zaten evlere şenlik Halime Hatun kara çula oturttu beni. Habire reçete yaptırıyorum. Ne iyileştiği var, ne kötüleştiği. İlleti nedir, belli değil; geberemedi gitti!...
Hakikatlerin ortasında kanaatsiz ve yalnız başına dolaşmak ne bir insanın ne de bir azizin işidir; ama bazen bir şairin işi olabilir...
Sayfa 110 - Metis Yayınları | 12.Baskı 2023Kitabı okuyor
Gidilecek Yer
Genelev kadınının yastığını altında yarısı koparılmış, plaka esrar bulunmuştu. Kadın yargılanıyordu. Cezası ağırdır. Kadın, bu esrarın kendisine ait olmadığını ağlayarak savunuyordu. Ağır ceza başkanı sanığı azarladı.
-Senin yastığının altında bulunan esrar senin olmaz da kimin olur?
-O kadar adam gelir gider ki!
Tanıkların dinlenmesine geçildi . İri yarı bir adam geldi. Yemin etti.
-Esrar benimdir. O sırada kullanacaktım. Kendimi kaptırmışım, unuttum.
Ağır ceza başkanı tanığın gözünün içine baka baka sordu .
-Bunun sonu sana dokunur. Ne dediğini kulağın duyuyor mu?
-Reis bey, benim yerime yatmasını istemem.
Başkan kadına sordu.” Dostun mu?” Kadın başını eğdi.
Ağır ceza kurulu müzakereye çekildi . Bir süre sonra geldiler. Başkan kadına,” senin tahliyene karar verdik.” dedi. Kadının dudakları titriyordu. Soyledigini güçlükle duyabildim.
-İstemiyorum.
-Neden?
-Gideceğim yer daha mı iyi?
Sayfa 26Kitabı okudu
Hâlâ düşünürüm, însanlar buldukları intihar mektuplarını ne yaparlar? Saklamak kendine, atmak gidene haksızlık. Ben o adamın mektubunu hâlâ açar arada okurum. "Yapamadım, alışamadım" demiş. Ben de alışamadım, ama bileklerimi de kesemedim. Bir gün intihar edersem geride mektup bırakmayacağım.
Sayfa 114
Doyurulmamış hevesler, hayata geçmemiş fikirler, esaretin boğduğu hayaller, korkunun sindirdiği cüretler demek bir yere gitmiyormuş. Alın bakın işte ne varsa orada duruyor. Soğumuş bir magma eriyiği gibi kıpkızıl akıyorlar içinde.
Ne yaparsınız komutanım, bütün savaşlar kazanılmıyor.
Sayfa 32 - Türkiye İş Bankası /Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Ne cana yakın, ne duygulu insanlar olduklarını anlamak için yakından tanımak gerekir.
Sayfa 807Kitabı okuyor
bir arkadaşım "Allah'ım hayretimi arttır." diye dua ederdi hep...
İnsanın bu dünyadaki besini hayrettir. Hayretinden olmuş bir insan giderek kurur. Yeni doğmuş bir bebeğin fal taşı gibi açılmış gözlerine bakın, sonra da gidin dedenizin düşmüş göz kapaklarından yarısı görünen gözlerindeki renginden azalmış mat kanıksamayı görün. Ne dediğimi anlarsınız; şaşıran yaşar, şaşırmayan ölür.
Bin yılı ne kadar rahat telaffuz edebiliyorduk, tarih kitaplarında güncellenecek bir bilgi miydi sadece bu? Yoksa bize ne kadar önemsiz, küçük olduğumuzu hatırlatacak bir ikaz mı?
Artık ne ışıkla birlikte hareket etmek, ne de hayatın dilini kullanmak istiyorum. Artık, "ben ...im" lafını yüzüm kızarmadan söylemeyeceğim. Soluğun edepsizliği ve nefes almanın rezaleti, bir yardımcı fiilin suiistimaline bağlıdır...
Sayfa 103 - Metis Yayınları | 12.Baskı 2023Kitabı okuyor
Şimdi düşünüyorum, kaç yıl sonra, alkol, sigaralık, kubar, extacy, eroin, kokain, amfetamin, roj, taş, çakmak gazı, bonzai ya da edebiyat fark etmez, ne kadar yitik, umutsuz ve unutulmuş olduğunuz da fark etmez, hayatınızın hangi döneminde olduğunuz da fark etmez, hepsi geçer, hepsi biter, hepsinin kafası siktir olup gider, karanlığın kalbiyse her zaman orada kalır, atmaya devam eder, duyması gerekenler için.
Sayfa 26
Benim dünyam; ne karmaşıklığı, ne kokuları, ne de cisimleri benim için bir hayalkırıklığıydı.
Sayfa 304 - 10.Kitabı okuyor
Hiçbirimiz ne yapacağız diye düşünmedik. Düşünmenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorduk. Düşünmenin ne olduğunu bilsek babam da düşünürdü, ben olmazsam ne yapar arkamdakiler der, gitmezdi. Arkadakiler bilmiyorlardı demek ki. Düşünmenin sadece kendine yanmak olduğunu sanıyorlardı.
Sayfa 111