Hz. Mevlana insanın kendini arayışını ne güzel ifade etmiş, “Neyi arıyorsan o'sun!" demiş. En çok uzağında olduğumuz kendimiz değil miyiz? Ne zordur insanın kendini tanıması, kendini bilmesi. Çıktığımız uzun ve ince hayat yolunda rastladığımız her insan, karşılaştığımız her sıkıntı bize bizi anlatan bir işarettir esasında. Hayat yolculuğu bir bakıma insanın kendini bulma, kendini tanıma serüveni değil midir?
Sayfa 95
Ne güzel demiş Mevlana "her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür"
Sayfa 155Kitabı okudu
Sana bazan “sensin” bazan da “benim” derim. Ne demiş olsam da ben parlak bir güneşim.
Ne güzel demiş Mevlâna, "Aynalar türlü türlüdür. Yüzünü görmek isteyen cama, özünü görmek isteyen cana bakar," diye...
Sayfa 17
Hz. Mevlana ne güzel demiş...
“Kardeşim sen düşünceden ibaretsin.
Geriye kalan et ve kemiksin.
Gül düşünür, gülistan olursun.
Diken düşünür, dikenlik olursun.”
Sayfa 75Kitabı okudu
“Biraz dönersen başın dönmeye başlar, evi dönüyor sanırsın. Hâlbuki dönen sensindir. Herkesin hareketi, görüşü bulunduğu makama göredir. Herkes âleme kendi görüş dairesinden bakar.”demiş Mevlana Celaleddin Rumî. Doğru. Herkes kendi yaşamından mesul. Öyle zamanlar olur ki bir girdaba karışmış gibi savrulur ruhun. Hayat kontrolünden çıkmıştır sanki. Ne yapacağını bilememek daha da endişelendiririr. Çekip çıkaracak biri yoktur. Gerek de yoktur zaten. Bu senin hayatın, senin döngün ve savrulan da sensin.
Hayata karşı durup, etrafını saran hatta sarsan o girdaptan sıyrılıp çıkmak öylece durup bakmayı gerektirir bazen. Ne olduğuna, neler döndüğüne… Sonra ne hissettiğine…”
Sayfa 163 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Denge!" dedim. "Ne demiş Mevlâna? 'Şu dünyada her şey zıddı ile kaimdir. Dünya bir denge üzerine kurulu ve her şey zıddıyla orantılı bir denge içinde, ama onu bile orantısız hale getiren biziz. İçinde küçük bir noktadan ibaret olduğumuz evren bile zıtlık dengesi üzerine kurulu. Bir yandan genişlerken, diğer yandan yerçekimi kuvveti sayesinde yaşıyoruz. Sevgi, nefret, iyilik, kötülük, güzel, çirkin hepsi birbirinin zıddı ve biri sayesinde diğerinin varlığından haberdarız. Hangisini beslersek onun karşılığını fazlasıyla alırız. Sevginin yokluğu nefreti doğurur. İyiliğin yokluğu, kötülüğün başlangıcıdır. Yani olay biz insanlarda bitiyor aslında. Benlik tuzağı çok çetrefilli ve zor! Ne kaybediyorsak benlikten kaybediyoruz.
Sayfa 123Kitabı okudu
Samsun’a çıkışından Birinci Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin zafer kazanmış muhteşem hizmetinin sonuna kadar ki tarih devrinin günleri ve olaylarına bakınız: Bir MİLLİ BİRLİK çatısını ne meharetle örmüştür... Bir yanında Mutki Aşîreti Reisi Hacı Musa Bey, öte yanında Dersim Koçkiri oymağı Başbuğu Diyap Ağa, önünde arkasında Hacıbektaş Şeyhi
Sayfa 45 - Kazancı KitapKitabı okudu
Nefsin mayası biliniz ki, küfürdür. Nefs buna memurdur. Şimdi hemen telaş etmeyelim hepimizin nefsi var diye...
Mevlâna'nın gayet güzel bir inceliği var... Yanına bir papaz gelmiş, kendisini Avrupaî bir (reverans)la selâmlamış... Mevlâna da ona mukâbele etmiş... Hemen sormuşlar:
"- Bu hareketlerin mânası ne?"
Demiş ki:
"- Benim küfrüm bâtınımda; ezilmiş, hapsedilmiş bir küfür. İmanım zahirimde... Onun da küfrü zahirinde ve iman istidadı bâtınında... İkimiz de birbirimizin bâtınını selâmladık."
Yani: "Hepimiz bir küfre malikiz... Elverir ki, onu ezmiş olalım. O, bende gizli olan küfrü selâmladı, ben de onda gizli fakat hakiki olan imanı..."
Sayfa 116 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
Mevlana Hazretleri bir gün talebeleriyle birlikte giderken, yol kenarında birbirleriyle oynayan köpekler görmüş... Durup bir süre bakmışlar. Bu sırada, bir öğrencisi, "Efendim ne güzel bir dostluk... İnsanlar bile böylesine bir güzel dostluğu yaşayamıyor" demiş... Hazreti Pir, bu talebesini kasaba göndermiş bir miktar kemik getirtmiş ve oynaşan köpeklere attırmış...
Köpekler birbirlerini bırakıp kemiklerin üzerine atlayıvermişler. Altalta, üstüste bir kemik kavgasıdır başlayıvermiş... Biraz önceki dostca oyunlardan eser kalmamış... Bunun üzerine Mevlana buyurmuş ki:
-Biraz önce görüp hoşlandığınız, köpek dostluğu idi. Köpeğin dostluğu kemik gelinceye kadardır...
