Kuralsızca Yıkılan Hayatların Savunması
Öyle bir yazı yazmalıyım ki bugün, kelimeler havada uçuşurken sen onları kapıp ruhunun en giz yerlerinde saklayabilesin. Ya da yağan yağmur tanelerinin yere çarpışıyla oluşan su kümesine bakarken ansızın aklına geleyim. Ama yine de aklına gelmek için bahaneler arıyor olmama kırılıyorum. Hiçbir şey olmasa bile beni aklına getirir misin? Talepli
Sabahattin Ali hayal kırıklığını
ne güzel tarif etmiş;
Mor çiçekli dal gibiyken, bahar
vaktinde kırlldım. "
çocuktum kar küresi almıştı babam. çevirince dökülen beyaz süslerini hatırlarım. ne güzel süzülüyorlardı içinde. her biri sanki umut parçası. insan allak olunca da öyle olur ya. ya da aşık olunca. küreyi sabit tutunca süslerin yeniden aşağı doğru indiğini görürsün. bir anlık umut ve mutluluk neden bu kadar kısa sürerdi. yedi çöl çevirdim o kürede yine de bıkmadım. şimdi benim kar kürem gibisin. ama durulunca hiç inmiyor o beyaz süsler yere. bir gün seni süsleyecekler biliyorum. sürekli ahnekle süzülüyorsun hayatımda. umudun mutluluğun her an yanımda olduğu, hiç bitmeyeceğine inandığım, kalbimin içinde saklayıp sadece benim bildiğim ama senin hissettiğin bir kürenin içindeyim işte. içinde bu sefer şirin baba yok. gerçek kadar yakın olan ne olabilir ki? sen olursun. sen olmalısın. ihtimaller için değil. gerçek kesin ve nettir. sensin. geçmişim de bile bir yerlere dokunan sensin. geleceğimde sensin. herkesin bu dünyaya kadere isyan ettiği bu zaman diliminde, küçük bir kar küresine bizi sığdırdım. en güzel süsleri ekledim ki hiçbir şeyin eksik olmasın diye. bana sen lazımdın her şeyim sen olduğun için. en güzel süs sensin küremde. küremizde. umut ettiğim tüm güzelliği bir gün bulacağımı bilsem gerçekten bir kar küresinin içinde sadece masal olarak kalmak isterdim seninle. ama şimdi dokunduğun her şeyin güzelliğine bakarak kapıyorum gözlerimi. önce ellerime sonra yüzüme. kalbim ve ruhum karnaval yeri. tüm pencerelerimden çiçekler açtım. bir masal değiliz belki ama benim küremde sen masallarda bile tarif edilemeyecek kadar güzelsin. iyiki varsın iyiki...
Ne güzel bir tarif...
Şiir çavlan, roman menderes. İnsanın ruhunu gövdesinden taşıran iki büyük bağışı dünyanın. Birisi sabrını daha çok içeriden, birisi daha çok dışarıdan alan iki büyüsü insanın.
Sayfa 6 - Şükrü Erbaş ," Her Soru Bir Yaşama Arzusudur."
Evet, herbir nebatın çiçek açması zamanında ve sünbül vermesi anında, tebessümkârane manevî tekellümleri(konuşmaları)hengâmındaki tesbihleri, kendileri gibi güzel ve zahirdir. Çünki herbir çiçeğin güzel ağzı ile ve muntazam sünbülün lisanıyla ve mevzun tohumların ve muntazam habbelerin kelimatıyla hikmeti gösteren o nizam, bilmüşahede ilmi gösteren bir mizan içindedir.
Ve o mizan ise, maharet-i san'atı gösteren bir nakş-ı san'at içindedir.
Ve o nakş-ı san'at, lütuf ve keremi gösteren bir zînet içindedir.
Ve o zînet dahi, rahmet ve ihsanı gösteren latîf kokular içindedir.
Ve birbiri içinde bulunan şu manidar keyfiyetler, öyle bir lisan-ı şehadettir ki; hem Sâni'-i Zülcemal'ini esmasıyla tarif eder, hem evsafıyla tavsif eder, hem cilve-i esmasını tefsir eder, hem teveddüd ve taarrüfünü, yani sevdirilmesini ve tanıttırılmasını ifade eder.
İşte bir tek çiçekten böyle bir şehadet işitsen, acaba zemin yüzündeki Rabbanî bağlarda umum çiçekleri dinleyebilsen, ne derece yüksek bir kuvvetle Sâni'-i Zülcelal'in vücub-u vücudunu ve vahdetini ilân ettiklerini işitsen, hiç şübhen ve vesvesen ve gafletin kalabilir mi?
Eğer kalsa, sana insan ve zîşuur denilebilir mi?
Sözler - 668
Cağnim 1k 'yi ne güzel tarif etmiş adam
"Ortada bir dram yoktu, bir enerji vardı. Bunun
üretilmiş bir dram olduğunu sanmıyorum. Saf enerjiydi. Diğer editörlerle de böyle bir etki leşim içindeydim ... Baştan çıkarıcı bir yerdi orası. Güçlü fikirlere sahip bir sürü önemli insan
kafa çarpıştırıyordu. Bu tip yerlerin doğası bu. Benim gibi insanları cezp ediyor böyle yerler ve benim gibi i nsanlar benim gibi insanlarla
anlaşamıyor."
Sayfa 158 - AyrıntıKitabı okudu
Uzun metinler kendi kaynağımı oluşturmam içindir.
Uluhiyet, mukteza-yı hikmet olarak tezahür istemesine mukabil, en a'zamî bir derecede Zât-ı Ahmediye (A.S.M.) dinindeki a'zamî ubudiyetle en parlak bir derecede göstermiştir.
Hem Hâlık-ı Âlem'in nihayet kemaldeki cemalini bir vasıta ile mukteza-yı hikmet ve hakikat olarak göstermek istemesine mukabil; en güzel bir surette gösterici ve tarif edici,
