Otuz Beş Yaş
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Cahit Sıtkı Tarancı
Bu şiire başladığımda nerde, şimdi nerdeyim?
yaram vardı, bir de sözcükler sonra vaat edilmiş topraklar gibi sayfalar ve günler ışık istiyordu yalnızlığım
Kötülükler imparatorluğunda bir tek şiir yazmayı biliyordum İlerledikçe...
Kaybolup gittin bu şiirin derinliklerinde
Aşk ve Acı usul usul eriyen bir kandil gibi söndü daha şiir bitmeden.
Karardı dizeler.
Aşk...Bitti. Soldu şiir.
Büyük bir şaşkınlık kaldı o fırtınalı günlerden...
Hepimiz çoğu zaman hayattaki güzelliklerin son kullanma tarihi geçmiş diye yakınır ‘Ah nerde o eski günler ! Hey gidi günler hey’ diyerek hayıflanırız. Sanki her şey değişmiş de sadece biz geçmişe sadık kalıp hep yerimizde sayıp durmuşuz gibi…Sanki her şey yenide yitip gitti de biz eskide kalmışız gibi sitem eder dururuz ..Bundandır iç çekişlerimiz, bundandır içinde bulunduğumuz ana kıymet biçemeyişimiz ve yine bundandır geleceği ümitsiz gözlerle bekleyişimiz…
Ayşe ✍️
Osman Yüksel Serdengeçti
Serdengeçti dergisinin sahibi ve yazı işleri müdürü olan Osman Zeki Yüksel (1917-1983), Akseki'de doğar. Babası Müftü Salim Efendi'dir. DTCF Felsefe Bölümü son sınıfında iken 3 Mayıs 1944'teki protesto yürüyüşüne katıldığı için tutuklanır; üç buçuk ay sonra serbest bırakılır. Fakülteden kaydı silinir.
Zamanla nasıl değişiyor insan !
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerde o günler, O şevk, o heycan ?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
• [ Cahit Sıtkı Tarancı ]
Yıllar günler gibi geçti gider;
Nerde o eski dertler, sevinçler?
Belaya aldırmaz aklı olan:
Bu da her şey gibi geçer, der.
Sayfa 84Kitabı okudu
