nevermore
kökeni ortaçağ ingilizcesine dayanan ancak edgar allan poe'nun the raven şiiriyle bilinirliği oldukça artan bir kelime. poe'nun şiirinde kaybettiği sevgilisinin yasını tutan bir adamın bütün sorularına aldığı yanıttır aynı zamanda, çünkü konuştuğu kuzgunun bildiği tek kelime nevermore'dur. adam bu durumun farkındadır ancak öyle yalnız ve umutsuzdur ki kuzguna soru sormaktan kendini alamaz. sevgilisinin dönüp dönmeyeceği, bu acının geçip geçmeyeceği gibi pek çok soru sorar, hepsine aldığı cevap bir daha asladır. sona gelindiğinde aldığı cevaplar yüzünden öfkesine hakim olamayan adam kuzguna onu yalnız bırakmasını söyler; cevap yine bellidir, kuzgun asla gitmeyecektir. bu noktada kuzgunla konuşması üzerinden kabullenmeye çalıştığı hislerini bir bir fark eder, aynı zamanda bu hislerden nefret ettiğini de. kendi oyununda yenilmiştir çünkü elinde kalan tek şey kederdir artık. ve bilir ki ruhu kuzgunun gölgesinden sıyrılamayacaktır; bir daha asla.
-Alıntı
Sadece bir şeyi bilmeme izin ver!
“NEVERMORE”
Sayfa 18Kitabı yarım bıraktı
Edgar Allan Poe ’nun ‘ 
Kuzgun ’ şiirini de okutmak. Bu şiiri sevme nedenim belki de hepimizin hayatının bir parçasına dokunması, duygularımıza seslenmesi ve hemen hemen hiç mecaz kullanılmadan vurucu bir etki bırakması olabilir.
Bu kış günü camdan içeri girerek adamın evinin içine tüneyen kuzgun, her nereden ezberlediyse “Nevermore” kelimesini ezberlemiştir. Adam kuzguna birtakım sorular sorar ve her defasında “Nevermore” cevabını alır. Acaba adam neler neler sorar? Neler neler kaybetmiştir? Veya kaybetmişizdir hepimiz... Belki kuzgun hepimizin ‘oda’sındadır kim bilir?
-*-Tünemiş bakıyordur bize doğru... Sanırım bu şiiri okuyan bilir, kuzgunun nerelerde olduğunu veya olup-olmadığını... Eğer öğrenmek istiyorsanız bu soruların yanıtlarını, sakın bu incelemeyi okuduktan sonra “Nevermore” demeyin ve alın okuyun bu eseri. Gerçekten beğeneceğinizi düşünüyorum.
Edgar Allan Poe
'' and my soul from out that shadow that lies floating on the floor,
shall be lifted nevermore.''
THE RAVEN - Edgar Allan Poe
ONCE upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore—
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
“ ’Tis some visitor,” I muttered, “tapping at my chamber door—
Only this and nothing more.”
Ah, distinctly
Quoth the raven - " Nevermore."
Sayfa 13Kitabı okuyor
