Sellcalinka
@nonsteroid
“ Kitaplar bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım, ve kitaplardaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.”
| TÜRK, TÜRKçü, AtaTÜRKçü .. |
_
Acil Tıp Teknisyeni / UMKE (Ulusal Medikal Kurtarma Ekibi)
5 Temmuz
1229 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kimi sevsem sensin .. Kimi sevsem aslında seni arıyorum, hep bir sana benzeyen hikayesi benimkisi. Senin gibi kokan, senin gibi gülen, hani ki senin gibi seven.. Ustanın bir ömrün özeti diye nitelendirdiği 92 sayfa sayısı ile insanı duygudan duyguya götüren o kitap. Her satırda bir arayış, her satırda bir daha asla olmayacakmış ama o yolda kayboluş bitmeyecekmiş hissini okuyucuya derinlerde hissettiriyor 
Attila İlhan . Yalnızlığı, platonik duyguları, İstanbul’u, mevsimleri, hatta bazen de aileyi betimliyor. Gel gelelim işin gerçekliğine. Bizi büyüten, ehlileştiren, derinleştiren, ruhumuzu saran, çorak bahçemizi yeşerten ama gerçek olmayan o duyguya. Bir keresinde “Ne kadınlar sevdim, zaten yoktular” diyor İlhan. Sonra “ Kimi sevsem sensin/ Hayret.“
Aşk tam da böyle, var ama yok, değişen, dönüşen bir varlık olan insan için mümkünsüz. Peki neydi bu aşk şiirlerine şarkılarına sarılmamızın sebebi? İnsan olaylara ve nesnelere anlam yüklemeyi sever, yaşamanın ön koşullarından biri de ait ve sahip olmaktır. Aslında İnsan, sevmeyi sever. Keyifli olsun, verimli olsun..
Ta ta ta tammm :) Yine beni ters köşe yapan bir kitabın incelemesi ile geldim. Kıymetli okur arkadaşım 
Saliha ‘nın alıntılarından etkilenip listeme eklediğim 
Göğü Delen Adam bir Afrika kabile reisi gözünden, topraklarına çöreklenmiş ve kendilerini sömürmekten asla çekinmeyen bir Avrupalıyı, bir beyaz adamı “papaligi” yi anlatıyor. İnsanoğlunun modernleşirken bir yandan da nasıl köleleştiğini anlatan kitap başlarda gitmiyor gibi hissettirirse de birazcık devam edince tıkır tıkır ilerliyor. Diyalogları insanı hiç beklemediği yerden vuran Göğü Delen Adam ın manifesto tadında ki anlatımında beni en çok sorgulatan kısmın, beyaz adamın bütün kutsalların önüne koyduğu “para” betimlemesi olduğunu söyleyebilirim. "...beyaz adamın gerçek tanrısı , kendisinin " para " adını taktığı yuvarlak metal ve ağır kağıttan başka bir şey değildir.. Hasılı, Bir modernizm, sözüm ona uygarlık, hayatının büyükçe bir kısmını adada yaşayan bir kabile reisinin kaleminden Avrupalı insanı eleştirisi olan bu eseri herkes 2 kere okumalı :) Bu vesile ile canım Saliha’m Saliha a da teşekkür etmeyi unutmayalım :) Keyifli olsun. Verimli olsun..
Okur Takip Önerileri
Kısmi uzatmalı yol arkadaşım Oğullar ve Rencide Ruhlar ile herkese merhaba :) Üçlemenin ( 
Oğullar ve Rencide Ruhlar , 
Cehennem Çiçeği , 
Kıyamet Park ) ilk kitabı ile tanışmam okuma grubum vesilesi ile oldu. “Beş yaş insanın en olgun çağıdır, sonra çürüme başlar.” cümlesi ile başlıyor macera. Alper Kamu. Henüz 5 yaşında, bu haliyle ona dünyanın en küçük dedektifi diyebiliriz. Sadece Karakterin yaşı sebebiyle bile çok nükteli bir anlatımı olmuş romanın, zira baş karakter 20 li yaşlarda olsaydı sanmıyorum ki bende yine zekice yazılmış bir kurgu hissi bıraksın. İlk 15 sayfada sizi tam da çok bilmiş, günümüz folik asit bebelerinin hayıflandığımız tavırlarına mazhar bir çocuk anlatıcı karşılıyor ve bence bu başlangıç enfes.. Siz seversiniz sevmezsiniz, onaylarsınız onaylamazsınız ama kitabın ilk sayfaları benim için vitrindir :) Biraz ilerleyince “böyle uyurdu zerdüşt” çıkacak karşınıza, biraz tökezleyip ya şimdi burası ne alaka diyeceğiniz başka bir konuya geçeceksiniz ya da benim donanımsal sıkıntılarım var alaka kuramadım (kuvvetle muhtemel). Sonra kaldığınız yerden küçük Sherlock’un çözmeye azmettiği olaya geri döneceksiniz. 
Alper Canıgüz ‘ün kalemini, kurgusal zekasını çok sevdim. Üçler miyim? Kesinlikle evet. Güldüren, düşündüren, 5 yaşında ki bir karaktere cesaret ve zekanın bu kadar yakıştığı bir romanı bence herkes okumalı :) Keyifli olsun, verimli olsun ..
Kabil. Bir çok ülkede tartışmalara neden olan 
José Saramago romanının neden bu kadar çok konuşulduğunu anlamak güç değil. Öyle ki incelemeye “bu kitabı okurken, dini hassasiyetlerinizi” bir kenara bırakmalısınız diyerek başlamalıyım. İnsanlığın varoluşunun tüm kutsal metinlerde ki başlangıcına değinerek yola koyulan roman, Ademden olma Havva’dan doğma
Hayli uzun zamandır, sırf kapak fotoğrafı ve sayfa sayısı nedeniyle tanışmayı ertelediğim, Yeraltı Edebiyatının Türkçe ilk örneği 
Kinyas ve Kayra nın bende uyandırdığı ilk his yine bir geç kalınmışlık. 442 sayfa üç bölüme ayrılmış. “Kinyas, Kayra ve hayat, Kayra’nın Yolu, Kinyas’ın yolu. Bazı kitaplarda bazı bölümlerin altı çizilir, kelimeler sizi büyüler, dönüp yine bakarım dersiniz. Kinyas ve Kayra benim için paragraf paragraf, sayfa sayfa çizilecek bir roman. Kendi içinde zıtlıklar olmakla beraber , 2 karakter üzerinden yaşamın temelini sorgulatan, insanın içinde barındırdığı vahşiliği, iyiliği, ve aslında bunların birbirine uzak görünsede çok yakın olduğunu gösteren ifadelerle dolu. Okuyucular tarafından sık eleştirilen, imla hataları, devrik cümleler beni hiç rahatsız etmedi, kelimeleri amuda kaldırmış, takla attırmış, bunlardan düzenli olmayan enfes cümleler, aforizmalar, kinayeler, mecazlarla dolu paragraflar yapmış. Cümlenin akışı benim en son takılacağım şey .. Ben anladım arkadaşım :) Biraz anarşist, biraz varoluşçu, çokça nihilist, bende eleştirilecek yeri yok ( buraya koyacak çok bilmiş yüz emojisi bulamadım.) :) Hoşunuza gider, gitmez bilmem, uzun uzun yazamayacağım bir alıntı var ki kitabın bir yerinde “ hepsi ben ölene kadar.” diyor son cümlesi.. Okunsun efendim vakit kaybedilmeden.. Keyifli olsun, verimli olsun.
Yemek yemeyi, su içmeyi, uyumayı ertelettiren, verecek başka puan olmadığından 10 ile yetindiğim, herkese “lütfen oku” diyeceğim bir öykü ile geldim. Ukrayna asıllı Rus roman ve oyun yazarı 
Nikolay Gogol , Monarşinin hüküm sürdüğü çarlık döneminde yazdığı 
Palto ‘da Modern düzenin bürokrasisi altında ezim ezim ezilmiş, maddi sıkıntılar çeken, işini kaybetmekten korkan, gerek sosyal gerek iş hayatındaki tüm insanlar tarafından aşağılanan, hor görülen, alay edilen, kendini gösterebildiği tek şey tutkuyla yaptığı işi olan, o ışıltılı toplulukta, yine o topluluğun el birliği ile silik hale soktuğu Akakiy Akakiyeviç’in trajikomik hayatını anlatıyor. Bir paltoyla başlayan bu hikayenin bize verdiği ders, toplumun ve siyasilerin aşağılık yanları, dışlanmış ve eziyete uğraşmış insanların hayatlarını müthiş bir ustalıkla anlatıp, bizlere bu gerçekler ile yüzleşme fırsatını sunması. “ Hepimiz Gogol’un Paltosundan çıktık.” sözünü duyanınız var mı bilmem, bu sözün gerçekliği de tam olarak, Paltonun sadece Rus edebiyatıyla kalmayıp, dünya edebiyatına kattığı bakış açısı, Tolstoy, Çehov, Dostoyevski gibi bir çok ustaya verdiği ilham. Palto yu herkes okumalı! Palto elden ele dolaşmalı .. Keyifli olsun, verimli olsun.
Yine bir arkadaşım var da benimle dertleşiyormuşçasına okuduğum ve asla sıkılmadığım bir 
Ali Lidar klasiği .. Şiir türünde olduğu iddiasına rağmen bence şiir de değil okuduklarım .. Ne bileyim şiir de bir kafiye ararsın, öyle bir yazmış ki yine; seni, beni, bizi, çocukluğumuzu, ergenliğimizi, sevdiğimizi, yerdiğimizi, uğradığımız haksızlığı, aşklarımızı, yanılgılarımızı öve söve bir güzel yazmış adam. Asla şiir gibi bayram gelir ellere, sevgi verir dillere kıvamında da değil öyle yani, bayağı dümdüz yazmış hem de ne güzel yazmış. Bazen kırgınlığını anlatırken dudağı titreyen bir beyefendi, bazen uğradığı haksızlığa söven bir züppe olmuş. Çok az insanda var bu rahatsız etmeyen üslup. Betimlemeleri de öyle bir güzel, okurken olayın tam içinde buluyorsunuz kendinizi. Her kitapta işte bu dediğim bir favori alıntım muhakkak vardır. Öyleyse tıpkı onun üslubunda bir dilekle; “Ulan keşke o yazmasaydı da bu sözü ben düşünüp yazmış olsaydım.” diyeceğim bir alıntı ile nihayete erelim.
“Öfke nüfuz ederken şiddetle damarlarımıza, ve kırmak birbirimizi başka her şeyden kolayken, akıl etsek keşke o an ölümü ve ayrılığı. Ölümü düşünen insan kendini nasıl önemser? Ne daha önemlidir mahkeme-i kübradan? Ölüm fikri en büyük ego terbiyesidir. Ölümün olduğu yerde öfke hükmünü yitirir.” Keyifli olsun, verimli olsun ..
Halihazırda okuduğum kitap bitip etrafta okunacak bir şeyler var mı diye aranırken bir monitör arkasından elime geçen 
Stefan Zweig tek parça uzun öyküsü. Size 56 sayfada, aslında şu hayatta memnun etmeniz gereken tek şeyin kendiniz olduğunu anlatan bir konu seçmiş Zweig. Baş karakter, Yaşlı adam Salomonsohn.. Henüz çocuk yaşta çalışmaya, para kazanmaya başlamış, evli ve bir kız çocuğu babası. Bütün hayatını ailesini memnun etmeye, daha varlıklı, daha konforlu, daha sosyetik bir yaşam sürmeleri için harcamış, bütün bu cömertliğine rağmen asla sevgi dolu bir aile bağı kuramamış, hatta yorgun, bitkin, meczup görünümüyle bilhassa karısı tarafından devamlı yanında gezdirilmekten utanılan bir adam halini almış, küçümsenmiş, ruhu örselenmiş Salomonsohnun hayattan önce ruhen sonra bedenen adım adım kopuşuna giden bir yaşam öyküsü. Salomonsohnun bu karşılıksız çabayla sürdürdüğü hayatın okuyucuya verdiği dersler çok manidar. Benim için ilk’i hep savunduğum, ilişkilerde denge ve ayna kuralı .. Ne eksik, ne fazla, aynı ile karşılık verme. Üzülerek, yaşadığımız yüzyıl ve toplumsal dejenerasyon her koşulda sürekli optimist ve almadan verenleri yorar, bir kalemde harcar.. Bir diğeri, Tıpkı Salomonsohun karısının yaptığı gibi; “Körün gözü açılır ilk bastonunu kırar.” Dünya hassas kalpler için cehennemdir, eyvallah. Ama hassas kalp olmakla, aptal olmak arasında da kırmızı kalın bir çizgi var. Daha fazla spoi vermeden :) Tavsiyedir diyelim. Keyifli olsun, verimli olsun.
Bu roman Türkçe yazıldı, 17 dile çevrildi ! Yeterli mi :) okuma grubumuzdan bir abimizin tavsiyesi ile tanıştığımız kalem Saygın Ersinin 48 yaşında olduğunu öğrenmem, kitabın nasıl bir emek ürünü olduğunu anlama noktasında tek başına bir değer, öyle ki, tarihi terimlere, hanedanda ki işleyişe, baharatların varlığına, yemeklerin yapımına, sunumuna kadar her detayın profesyonel anlatımı öyle enfes ki, bir araştırma ön hazırlık olmaksızın böyle bir eser ortaya çıkarmak oldukça zor .. Şimdi konuya yemekten baharattan girince sanmayın ki bu bir yemek kitabı.. Biraz aşk, biraz gastronomi, tarih, siyaset, entrika ve bir çok öğeyi bir araya gerçekçi bir kurgu buna rağmen hiç sıkmayan masalsı bir üslupla yazmış 
Saygın Ersin . Bir çok ülke okuyucusu tarafından bu kadar değer görmüş, baskısı yapılmış bir kitabın ve yazarının ülkemizde az duyulmuş olması açıkçası beni şaşırttı. Daha çok okunmalı, daha çok duyurulmalı. Keyifli olsun, verimli olsun.
