" Ve yeniden bir gece başladı; ikinci, korkunç bir gece, soğuk yıldızlarla bezeli mehtaplı bir gece; açık ve sonsuz bir sessizliğe gömülmüş gök kubbenin ıssızlığında ağır bir yalnızlık içinde inen gece."
Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
"Sevginin kendini icra etmekten başka tutkusu yoktur. Ama seviyorsanız mutlaka arzularınız olacaksa, şunlar olsun arzularınız: Erimek ve geceye çağlayıp akan bir dere gibi olmak. Gereğinden fazla şefkatin verdiği acıyı tanımak. Kendi sevgi anlayışınızla isteyerek ve sevinçle kan ağlamak. Gün doğumuna kanatlanmış bir yürekle uyanmak ve sevgi dolu yeni bir güne şükranlarını sunmak. Öğle vakti dinlenmek ve sevginin coşkusunu düşünmek uzun uzun. Akşamüzeri eve minnetle dönmek ve en sonunda kalbinizdeki sevgiliye dua edip dudaklarınızdan dökülecek bir övgü nağmesiyle uyumak."