Bu kitabı aylar önce okumuştum ama inceleme yazamamıştım , sonra neden yazmadım ki diye düşünüp yazmaya karar verdim:)
Öncelikle kitabı ilk aldığım zaman aslında kitabın içeriğinin çok daha duygusal, beni ağlatacak bir kitap olduğunu düşünerek almıştım. Fakat umduğumun tam tersi olmuştu, baya güldürmüştü beni.. Leyla ile mecnunun ilk karşılaşması, mecnunun farkında olmadan leylayı görünce tuvaletini altına yapması:) Yavuzun sürekli birşeyler çalması ama sorsan Yavuz abi asla öyle bir insan değil:).. O kadar eğlenceli bir kitaptı ki anlatamam. Tabi kitabın bitmesine son 10 sayfa kala yazarın Leylayı ve Yavuzu öldürmesi kitabı eğlenceli bir kitap olmaktan çıkarıp bizi ağlatması dışında :)
Peki İsmail abiye ne demeli.. Ah be ismail abi beklemeye devam et o gemi elbet bir gün gelecek! sen umudunu kaybetme :)Burdaki İsmail abi karakteri adeta bize hiç bir zaman umudumuzu kaybetmemiz gerektiğini anlatıyor..
Hayatta öyle aslında hiç bir zaman umudumuzu kaybetmemeliyiz .. Hiç beklemediğin anda çiçek açar umutlar diye boşuna demiyor Hz Mevlana :)
Aslında bu kitap hakkında söyleyecek çok şey var ama ben uzun şeyler yazmayı sevmiyorum:)) Neyse kitap harika bir kitaptı ben metroda giderken felan okuduğumda o kadar çok istemsizce gülüyordum ki , millet bana bakıp kesin deli demiştir eminim yani :) Okumak isteyenler evde okusun o yüzden:) Herkese tavsiye ediyorum kesinlikle ..
