Oğuz BAHÇE
@oguzbahce
“Anladım ki bütün bu yolculuk, kendimden kendime imiş.”
Yüksek Lisans
Ankara
Ankara
51 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yüreğim umutsuzluk içinde. Ölümden korkuyorum. Gılgamış
Sayfa 11Kitabı okuyacak
… diş fırçası bile insana bir bağlanma duygusu veriyor.
Acımak… Ben insan ruhlarında ki derinliğin ancak onunla ölçülebileceğine kaniyim.
Sayfa 14Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
… Allah ne verir de kul götürmezdi?
- Sen “aşermek” diye bir lakırdı vardır, manasını bilir misin Osman?
- Hayır.
- Bunun kadınlara göre manası ellerine fırsat girdi diye kocalarını Haymana beygiri gibi kullanmak, canlarından bıktırmak. Yalnız kocalarına olsa… Dünyanın başına beladırlar.
İnsan ömrü, kainatın hayatı nur içinde bir an görünüp sönen bir hayal… Bir gölge oyunu…
Ah insana duyacağı, isteyeceği bir şekilde gelmeyen saadet! Benimki işkenceli bir saadet.
Sayfa 217Kitabı okudu
Ümitsizlik sis gibidir; güneş doğunca dağılır.
Sayfa 91Kitabı okudu
İçinde ifade edemediği binbir ince his birbirine karışıyor, kalbini karmakarışık bir heyecan kasırgasına çeviriyordu.
Sayfa 231Kitabı okudu
.., hayatın bir sihirbaz gibi, en sabit insanları saatten saate değiştirdiğini düşündü.
Sayfa 231Kitabı okudu
Toprak ne kadar zengin olursa, orada bir şey yetiştirememen de o kadar affedilmez olur.
Sayfa 385Kitabı okudu
Bildiğiniz gibi zihin, tuzaklarla dolu arka sokaklarda gezinmeye bayılır.
Sayfa 142Kitabı okudu
Bir olay, kendisini hazırlayan rastlantıların sayısı oranında önemli, anlamlı ve dikkate değer değil midir?
Sayfa 59Kitabı okudu
Romanlar, Tereza'ya yetersiz bulduğu yaşamından düşsel bir kaçış imkanı vermiyorlardı sadece ...
Sayfa 58Kitabı okudu
İçinde yaşadığı yeri terk etmek isteyen kişi mutsuz kişidir.
Sayfa 36Kitabı okudu
Sadece tek bir hayat yaşadığımız için bu hayatı öncekilerle karşılaştıramaz ya da kusurlarımızı gelecekteki hayatlarımızda gideremeyiz; bu nedenle de ne istediğimizi bilemeyiz.
Sayfa 16Kitabı okudu
"Başkaları gibi yaşamasını bilmeyenler, başkalarını taklit etmeliydi."
Bana kötü bakmıştınız. Okurken sayfalarımı buruşturmuştunuz. Bu çocuğun aslında neye ihtiyacı var diye düşünmemiştiniz. Bu çocuğun aslında Sevgi’ye ihtiyacı vardı.
Sayfa 143 - İletişimKitabı okudu
Sokağa nasıl çıktığını hatırlamıyordu. Düşüncelerini sonuna kadar izleyememişti galiba ve kafasının dağınıklığına kızdığı için yataktan kalkmıştı...
Sayfa 121Kitabı okudu
“Fırsatlardan yararlanmak istemeyen insan, fırsatın dağıtıldığı sırada orada bulunmaz. Kendisini, yaralı bir kalbin emrine sunamaz...”
Sayfa 88Kitabı okudu
Olmadı, kısmet değilmiş albayım, mutfak temizliğiyle olmuyormuş. Uyanınca boynuma sarılmıştı uykulu kollarıyla. Ben de bütün iş bundan ibaret diye sevinmiştim, esas meselelere boş vermiştim, tabakların suları bile akmadan onları kurulamıştım, beni azarlamıştı, çünkü kurulama bezleri hemen ıslanmıştı, ondan azarlamıştı, beni bu kadar seven ve ikide bir kollarını boynuma saran kadın neden böyle önemsiz bir mesele için beni azarlamıştı?
"İyi niyetlerle iyi eserler verilemeyeceğini neden hatırlatmıştı?"
Neden neden neden albayım?...
"Okuduğum şeylere ya da tabiatı sevenlerden duyduğuma göre, günlük yaşantının akışı içinde sevmek gerekiyordu tabiatı. Son günlerdeki yaşantım içinde bu akışı sağlamak da oldukça zordu. Tabiattan, payıma düşen çok az şey kalmıştı. Ömrümü eşya ile geçiriyordum. Eşyayı da sevmiyordum galiba. Daha doğrusu, eşyayı insanlarla bir tutuyordum, ikisiyle de aramda, yalnız benim bildiğim ve başkalarına açıklanması güç meseleler vardı. "
Sayfa 72Kitabı okudu
"Evet, şundan gülümsemiştim: Artık yalnız kalacağıma göre, kimse artık benim yüksek sesle ya da içimden düşündüğümü bilemeyeceğine göre, bundan sonra her şey bana nasıl geliyorsa öyleydi. Yüksek sesle de düşünürdüm; istediğim kadar korkar, istediğim kadar ölürdüm."
..."Yüzünü buruşturdu: Kafamda deliler dolaşıyor: Birbirlerini su birikintilerine itiyorlar, dillerinin ucuyla parmaklarını yalayarak koşuşuyorlar. Eşya insana inatçı bir direniş gösterdiği zaman hep birlikte üstüme çullanıyorlar: Delice bir şey yap! diye bağırıyorlar vızıltılı seslerle. Eşya sana karşı mı geliyor, kır onu! Sana boyun eğmeyen otlara vur tekmeyi! Her şeyi parçala."...
"Hikmet, kapının önünde durdu: Neden beni görünce gülüyor? insanlardaki zavallılığı, önce çocuklar seziyor galiba. Delileri de önce onlar kovalar. Eğilip yerden taş alan yüzlerce deli birden gördü kafasında; yüz milyonlarca çocuk, on binlerce deliyi kovaladı."
Sayfa 16Kitabı okudu
Bu kitap, kütüphanemde yıllardır var. Gözüm takılıyor, elime alıyorum, okuyayım diyorum, sonra yerine bırakıyorum.
Sizde de olur mu bilmiyorum. Sanırım kitap henüz beni kabul etmedi. Ruhsal açıdan, sen henüz beni okumaya hazır değilsin mi diyor?
Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı...