Yılın son kitabı, ve çok güzel bir kapanış.
Nermin Yıldırım’ın hikayeleri ve yazım dili bana hep çok keyifli ve okunası gelir. Bı kitap bu yıl okuduğum en iyilerden. Konusu çok gerçek, sanki ben, sanki biz.
Ayrılık acısını unutmak istemekle başlayan, sonrasında unutulacak diğer şeyleride hatırlayıp unutmaya başlamak..
Ayrılık, öyle kolay unutulacak bir şey mi? Her bir detayı bazen çok acıtır, fakat birgün iyileştiğinde iyi ki yaşadım dedittirir.
Unutmak peki, kolay mıdır? Acı yanımda kaldı ama o gitti..
“Unutmak için evvela hatırlamak şart.”
“Artık acı vermeyecek olduktan sonra, ömür boyu hatırlamanın kime ne zararı vardı?”
Kalemine ve yüreğine sağlık sevgili Nermin Yıldırım