Tanrı mükemmel olmaya çalışmış ve durma noktasına gelmişti.
Hareket etmeyen bir şey duruyor demektir.
Duran bir şey de parçalanır.
Dünyayı karmaşık, büyük bir mekana, hani her insanın kendi içinde taşıdığı kocaman ama görünmez olan, nedeni tam anlamıyla bilmeden taşıdığı o yüke sürüklemişti. Yani ‘bizzat ben’ olana.
Sayfa 71 - Timaş Yayınları. 1. Badkı. Nisan 2024. Çeviri: Neşe Taluy Yüce.
Canımm Thilo
"Ama resim... Hangisi gerçek?"
"İkisi de gerçek, o da, gözlerini kısarak bakışını değiştirdiğinde içinde gördüğün de."
Sayfa 213Kitabı okudu
-Benden nefret etmeyecek misin?
- Niçin nefret edeyim?
- Her şey için. Sana yaptıklarım için.
- Bana ne yaptın?
- Seni sevdim. Bu bir hakaret sayılır.
Olga acıyarak gülümsedi. Oblomov başını eğdi:
- Beni başka türlü bir adam sanıp aldandığın için…
Sayfa 461 - Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Etrafındaki dünyanın bir kağıt ekrana yapışmış boyalı bir dekorasyon okduğunu düşünüyor, hani sanki bu anıtsal manzaraya parmağını koysa doğruca onu hiçliğe götürecek bir delik açacak. Ve o hiçlik oranda sel gibi akacak ona ulaşacak, onu boğazından yakalayacak.
Sayfa 17 - Timaş Yayınları. 1. Badkı. Nisan 2024. Çeviri: Neşe Taluy Yüce.
Olga ilk aşk coşkunluğunu yaşamış, genç kızların gözleri kapalı atılış, kendini kaybediş çağını geçirmiş, tabiatın el verdiği ölçüde kalp ağrıları çekmişti. Ştoltz bunu bilseydi muammayı çözer, Olga’nın kendisini sevip sevmediğini anlar ya da hiç değilse, içinde olup bitenleri keşfetmenin niçin bu kadar güç olduğunu açıklayabilirdi.
“Hani derler ya, ancak akılcı bir durumda akılcı davranabiliriz diye.”
Sayfa 55
Bkz. Oblomov-Olga ilişkisi
Gerçi bazen görünürde kişilerden biri çocuksu ve ilkel davranışlarda bulunurken diğeri sağduyuyu temsil eder, ama sağduyuyu temsil eden kişi aslında kendi içindeki çocuğa yabancılaşmıştır ve onu karşısındaki insanda sever. Bir başka deyişle, aslında kendini sever.
Sayfa 123 - metisKitabı okudu
Dünyanın sonu geliyor, gerçek çürümüş ahşap gibi dökülüyor, maddenin altı küf tarafından yeniyordu.
Yasa ve yargıç yok, öteki dünya yok, doğrular için bir ödül ve kötüler için ceza da yok.
Bu dünya isteyerek yaratılmadı. Sevecenlikle yönetilmedi.
Ben mi insanları yarattım? Onlar mı beni?
Olga beni duymadı , başka bir dünyadaydı .
Sanki yerde biri oturan bir yatan iki genç kadına bakmıyordum da bir ikonayı seyrediyordum.
Bir azizeler tablosuydu bu.
İki kadın beni unuttu , birbirlerinin gözlerinin içinde eriyip gittiler ...
Sayfa 296 - doğan kitapKitabı okudu
Çeviri de ortadan kalktı ona aşkı anlatan kişi ben
oldum . Senin söylediklerini çevirmiyor , kendi aşkımı anlatıyordum .Olga'nın insanlar üstündeki etkisini en iyi sen bilirsin ...Ona tutuldum...
Sayfa 291 - Doğan kitapKitabı okudu
Hiçbir şey duymamanın kötü yanı, insanın kötüyle birlikte iyi şeyleri de artık duymamasıydı.
