Karadut
Thisbe, Kraliçe Semiramis'in ülkesi Babil'in en güzel kızı, Pyramus ise en yakışıklı delikanlısıydı. İki genç komşuydular aynı zamanda. Oturdukları evler birbirine bitişikti. Öyle ki, duvarlardan biri diğerinin de duvarıydı.
Gençlerin birlikte geçen çocuklukları zamanla aşka dönüştü. Evlenmek istediler. Ancak bitişik duvarlarının aksine
Stefan Zweig eserlerine devam etmeden yapamadım. Başka bir kitaba başlayıp bıraktım. Alışmışım olaya hemencecik girilmesine tabii. Inceleme biraz spoi içerebilir.
Kitabı 5 dakika belki olmuştur bitireli. Başlı başına Dr.B.'nin yaşadıklarındaki kadar olmasa da düşünmeye sevk ediyor. Dr.B. ile sevindim onun ile o çöküşü ruhsal olarak hissetmeye çalıştım. Sadece çalıştım.(çünkü anlatılmaz yaşanır bir hal) Gerçekten düşüncelerimizde boğulmak da bir nevi ruhsal ölüm. Nasıl bedenimiz suda boğulabiliyorsa düşüncelerimiz de bazen o su yerini alabiliyor. Işte yüzmeyi öğreten yol gösterici de Satranç oluyor Dr.B. için. Yapılan işkence yöntemi onun da dediği gibi orada kaldığı sürece sonsuz adeta. Kendi kendiyle oynamaya başlaması ise kapatılamaz bir hasara yol açıyor. Ayrıca Czentoviç'in kibrini her zedelediğinde sevindim.(McConnor gibi) Psikoloji birikimi olduğu belli yazarın. Eser bunu kanıtlar nitelikte zaten. Okunmalı diyorum. Iyi okumalar 
Stefan Zweig 
Satranç
(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
Şiir için, nesir olmayan şey derler. Belliyi belirtmek gibi görünen bu tanımlama şiirin derin bir yönüne dokunmaktadır. Valery düzyazıyı yürüyüşe, şiiri raksa benzetir. Yürüyüşün açık bir hedefi vardır. Her yürüyüş, istenilen şeye çevrilmiş bir hareketi ifade eder. Bu hareketin tarzı, hız derecesi o şeyin cinsine ve uyandırdığı arzunun şiddetine
KÖMEN
"Analım Tunga Er efsanesini;
Duyalım geçmişin erkek sesini.
Bürüyüp Tanrıdağ’ın çevresini
Yine Gök Türk olalım, El kuralım.
Ötüken-Yış durak olsun da bize
Yürüsün ordular ordan denize.
Çinli baş vermezse, gelmezse dize
Kağanın buyruğu vardır: Vuralım.
Anlatılmaz, yüce bir erdem olan
Bu akınlarda bulunmaz yorulan.
Günü geldikçe de bizden
Sayfa 37
cadı'sından çarkcı'ya
Her gün bi yenisine nefes alıyoruz. Uyandığımızda en az 3 saniye kim olduğumuzu unutuyoruz. Sonra iş ev çocuk hayat ve en son kendimiz geliyoruz aklımıza. Kim olduğumuz dank edince yapılacaklar sıralanıyor. Bekleyen işler. Hayatımız bizi bekliyor. Her günümüzde en az 1 hayal kurabiliyoruz. En az 1 hayalimde bile sen varsın. Alışkanlık mısın
Neden herkesin bildiği bir atasözü “ölüler masal anlatmaz” der, ölülerde Goodwin kumlarındaki gemi mezarlığından daha çok sır varken? Niçin böyle acı bir sözü, bu dünyadan daha dün gidenler için söylüyoruz da, yaşayan dünyanın en uzak Hint adalarına gidenler için söylemiyoruz? Neden hayat sigortaları ölümsüz ruhlar için ölüm parası verirler? Aşağı yukarı altmış yüzyıl önce ölen Âdem babamız, nasıl oluyor da sonsuz ve hareketsiz bir durgunluk içinde, ölümle umutsuzça büyülenmişçesine yatıyor hâlâ? Niçin bir yandan ölülerin anlatılmaz bir mutluluk içinde yattıklarını ileri sürer, bir yandan da ölenler söz konusu olunca avunma nedir bilmeyiz? Niçin tüm yaşayanlar, tüm ölülerin susmasını isterler? O kadar ki, bir mezarda bir tıkırtı olsa, korkudan bütün kentin aklı başından gider.
Sayfa 82 - Yapı Kredi Yayınları
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
