Sevgilim
Hangi lisanla hangi dille anlatayım seni
Hangi çiçeğe hangi mucizeye benzeteyim
Cennetten gelen o güzel kokunu hapsettim içime
Güzel sesini nakış nakış işledim yüreğimin en derinine
Ardımda hiçbir iz bırakmadan
O büyülü gözlerinde kaybolmak istiyorum
Bakışlarınla beni nasıl sevdiğini
Bakışlarınla beni nasıl okşadığını görmek istiyorum
Hayatımın geri kalanını müebbet eyledim sana
Esaretine girmek ıstırap değil lütuftur bana
Tüm benliğinle sar beni yolunda kurban olayım
Sana gelecek derde kedere ben şifa olayım
İstemem senden gayri başkası haramdır bana
Ölümde gelse dönmem senden asla
Seni bahşeylemişe Rabbim bana
Bir bildiği var elbet müjdeler ola
E.emirzeoğlu
Haldun Taner-On İkiye Bir Var hikayesinden güzel bir pasaj
Zaman geçiyor. Bizler zamanın içinde yüzdüğümüz halde zamanın geçişini değil de, o geçtikten sonra, sadece geçmiş olduğunu hissedebiliyoruz. O da şakağa düşen aklarda, alnımızdaki kırışıklıklarda, bele yapışan lumbago ağrılarında, nihayet hastalıkta, ölümde…
Ama zaman daha geçmeden, henüz geçerken, onun geçişini âdeta gözle görür gibi şuurlu ve uyanık bir şekilde hissedebildiğimiz gün, öyle geliyor ki bana, bizden habersiz geçmiş zamanın bizde yaratabileceği bütün acı sürprizleri ortadan kaldırmış olacağız.
Hayatın Anlamı
4.Kısım
Insan kendi kaderini kendisi mi çizer?
Wittgenstein'ın diyebileceği gibi, "hayat" sözcü-
ğünü tıpkı "domates" sözcüğü gibi tekil halde üreten dilbilgimiz
tarafından büyülenmiyor muyuz? Dilimizin belki de yalnızca do-
ğası gereği şeyleştirmesi nedeniyle bir "hayat" sözcüğümüz var.
Öz',
Hayatın Anlamı
3.Kısım
Anlam Tutulması
Anton Çehov'un Tri Sestry oyunundan şu kısa diyaloğu dü- şünelim:
MASHA: Bir anlam yok mu?
TOOZENBACH: Anlam mı? (...) Şuraya bak; kar yağıyor. Bunun anlamı ne?
Kar bir ifade ya da sembol değildir. Anlatabildiğimiz kada- nyla gök kubbenin kederlenmesinin bir alegorisi değildir. Philip Larkin'in baharı
Herkes eksik ve kusurlu ,kimse mükemmel değil,hayat başarısızlıklarla dolu…Dünya hiçbir zaman panayır yeri olmadı,cennete de dönülmedi.Hayatta ölümde var,kayıp da,pişmanlıklar da var .
Bunu kabul ederek ve gerçeklikten çok uzaklaşmayarak ,daha kaygısız daha korkusuz bir yaşam sürmek mümkün…
Sayfa 62Kitabı okudu
Anlıyoruz
yaşıyoruz,
seviyoruz ve anlıyoruz
ölüyoruz.
her ölümde yeniden var oluyoruz
tıpkı anne karnında ölüp burada var olduğumuz gibi…
bu beden illüzyonundan çıkıp hakikatimizi görmek için yaşarken -
ölüyoruz her an
tıpkı uyuduğumuzda ölüp rüyada var olduğumuz gibi, bir yerden ölüp -olup-
diğer yandan doğuyoruz -
var oluyoruz.
Ez ji vê Bê Bava Sîya Te Diqeherim Wexta Kû bi tere Dimeşe
Çima Ne Ezim.
Ez ji sîya te bêhtir Dişibim te Û ne Çahwê wî hene kû li Bejn u Bala te Binhêre Û ne jî Ziman
Sebeb Çîye Tû bi Xwe'ra Digerînî hiiiiiii...
Belkîm Tû bê je min tû nexweşî, Raste, Tû neba Ez ne nexweş bûm Û min zikreşî neda Sîya tû kesî
Helbet ezê Textorek bûma Ji yekî
"Ben yazı yazmaya, hiçbir şey yazamayacağımı anlatmak için birtakım betikler yazarak başladım; diyecek, ya da yazacak bir şeyim olduğu vakit, en çok bu benim için imkansız oluyordu. Hiçbir zaman bir düşüncem olmadı benim. Yetmişer sayfalık iki küçük betiğim hep o her türlü düşünceden uzak, o büyük, o yerleşmiş, o yöresel yokluk, hiçbir
"...Bütün umutlarını bu insana bağlıyor, onun sayesinde çevresindeki bütün dünyayı unutuyor, o biricik insandan başka hiçbir şeyi duymuyor, görmüyor ve duyumsamıyor, yalnızca o biricik insana özlem duyuyor. Kendini beğenmişliğe dayanan geçici ilişkilere hiç girmemiş olduğu için henüz duygularındaki içtenliği koruyan bu kız, arzularıyla dolaysız olarak amaca yöneliyor, sevgilisine ait olmak istiyor. Dileği: Biriciğine sonsuzca bağlanıp yokluğunu duyduğu bütün mutluluğu bulmak, özlemini duyduğu bütün sevinçleri bir arada yaşamaktır. Bütün ümitlerin gerçekleşeceğine dair, şüphe bırakmayana kadar tekrar edilen yeminler, kızın ruhunu tümüyle sarmaya başlar; bütün sevinçlerin önseziyle, bilinci bulanıklaşır ve gerilimi en yüksek düzeye tırmanır. O anda, bütün isteklerini gerçekleştirmek üzere kollarını açar ve sevgilisi onu terk eder. Donmuş, aklı başından gitmiş bir halde uçurumun kenarında durur; çevresi tümüyle karanlık, çıkış yok, teselli yok, gelecek yok! Çünkü ona var olduğunu duyumsatan o biricik insan onu terk etmiştir. Önünde açılan engin dünyayı, yitirdiklerini ona geri verebilecek olan birçok insanı görmez, dünya tarafından terk edilmiş, yapayalnız hisseder ve artık kördür, yüreğinin korkunç kederi tarafından köşeye sıkıştırılmıştır: Kendini uçurumdan aşağıya atar ve böylece onu kucaklayan ölümde, tüm acılarını boğuverir."
Birdenbire genç kız hayattan duyduğu nefret ve bezginliği o kadar etkili bir şekilde anlattı ki elemlenerek dinleyen
Macit acı acı:
- Ya aşk? .. dedi.
- Aşk mı?
Ve genç kız bir hayali gözünde canlandırmak istercesine
gözlerini kısıp ağır ağır ilave etti:
- Evet, o, bir o var! Fakat aşk insanlığın saadetini üstlenir mi zannediyorsunuz?
Sayfa 45
