Yutkunamıyorum acıdan. Şu sahneyi ömrüm boyunca unutmayacağım 😢💔
Ömrüm insanları idare etmekle geçiyor. İdare ediyorum işte. Herkesi. Ve herkesten çok kendimi.
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Diriliş - L. N. TOLSTOY (Bazı kitaplar ertelemeye gelmez, okumadan ölmeyin!)
Okumadan önce korkutmuştu hacmi!
Kalın gelmişti gözüme!
Ah o lanet olası ön yargılar!
"Sen bu kadar çok şeyi, bu kadar az sayfaya sığdırabilmeyi nasıl başardın 
Lev Tolstoy!"
Evet doğru duydunuz!
En son bu duyguyu 
Fyodor Dostoyevski'nin 
Karamazov Kardeşler kitabında hissetmiştim.
Öylesine dolu dolu, katmanlı bir eser ki, bunu ancak Tolstoy gibi bir usta
"İki ömrüm olsun isterdim, biri yaşamak, diğeri okumak için."
İşler, güçler, okunamayan günler... 💻🖋👓
İnsanın hapishanede olması için parmaklıklara ihtiyacı olmadığını hissettim.