《Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona.
Onsuz olamıyor...》
Sayfa 76 - Can ModernKitabı okuyor
Bu kadın, bu cadı ruhuma hangi zehiri damlatmıştı ki onsuz kalamıyordum.
"İnsan, insana her şeyi öğretebilirdi, öğretemediği tek şey ise yokluğunda onsuz nasıl devam edeceğiydi."
Ümidin en büyük kötülük olduğunu söylemesi! Tanrı öldü demesi! Hakikat onsuz yaşayamayacağımız yanlıştır demesi! Hakikatin düşmanı yalanlar değil, inançlardır demesi! Ölümün son iyiliği bir daha ölmeyecek olmasıdır demesi! Doktorların, insanların kendi ölümlerini ellerinden almaya hakları olmadığını söylemesi! Kötücül düşünceler! Bu fikirlerin her birinde de Nietzsche ‘ye itiraz etmişti. Ama bunlar sahte itirazlardı; kalbinin ta derinlerinde biliyordu ki Nietzsche haklıydı.
Sayfa 112 - AyrıntıKitabı okuyor
Onsuz yaşayamam... Adımlarının sesi bile ne kadar güzel... Çılgınca mutluyum.
Sayfa 15Kitabı okudu
Vazgeçmek deyince akışım bana bunu önermiş.
youtu.be/AUppiQs4crw?si=...
Allah der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım…
Ve ekler; “Onsuz yaşayamam” deme, seni onsuz da yaşatırım.
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar.
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya.
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur…
“Düşmem” dersin düşersin, “Şaşmam” dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya; “Öldüm” der durur, yine de yaşarsın.
Mevlana