YouTube kitap kanalımda Büşra Yılmaz'ı ve Ölüme Fısıldayan Adam kitabını okumadan ölebilirsiniz dedim: ytbe.one/mw9srhkgYL8
Ölmeden önce okunması gereken değil okumadan önce ölünmesi gereken kitaplar serisine "tabii ki de para vermedim yayınevi"nden devam ettiğim bu kitap beni yine aşırı paranormal başkası adına utanma
Kitaba başladığım andan itibaren dört gözle, bu kitap için inceleme yazmayı bekliyordum. Kitabı bir kaç gün önce bitirdim nihayet yazmaya fırsat bulabildim.
Bu kitabı yeğenim,dostum önerdi bana. Yaşar Kemal'i sevdiğimi bildiği için bunu okumam gerektiğini söyledi. Onunla uzun uzun İnce Memed konuşuruz, türküsünü dinleriz, çalarız söyleriz. Yaşar
Kemal Tahir okumak, onun düşünsel dünyasını kavrayabilmek, hiç olmadı kavramaya çalışmak, bir Türkiye Cumhuriyeti evlâdı için devrim niteliğinde bir eylemdir. Henüz Kemal Tahir'e zaman ayırmamış, onu okumamış, tanımamış olanlar içinse bu ciddi bir kayıp, ciddi bir boşluktur.
*Bu konu nezdimde tartışmaya kesinkes kapalıdır.
Bursa cezaevinde Nâzım Hikmet, Orhan Kemal’le aynı koğuşta kalmaktadır. Koğuş masasının üzerinde Orhan Kemal’in (asıl adı ”Mehmet Raşit Öğütçü”) bir roman başlangıcını görür. Okur. Ayağında takunyalar koşarak avluya çıkar Nâzım Hikmet. Orhan Kemal’e soluk soluğa sorar, “Siz mi yazdınız bunu?” Orhan Kemal çekinerek, “Evet” der. Nâzım Hikmet büyük
Şâirlerini, yazarlarını, gazetecilerini hiç çekinmeden sürgün eden, hapse atan, sesini kesen; tüm bunları yaptıktan sonra maharetmiş gibi gösteren "Şâir Kasabı" bir devletin ********490 kimlik numaralı vatandaşıyım. Dışarıdan birisi değilim, bizzat bu topraklarda doğmuş, büyümüş birisiyim. Az okurum, pek yazmam ve çok düşünürüm. Bu
Ahmet Say, kimilerimizin gayet yakından bilip, takip ettiği, birçoğumuzun ise henüz tanışmadığı, pek aşina olmadığımız bir isim ki ben ikinci kategoriye giriyorum. Ve bunun ayıbını tüm kalbimle kabulleniyorum.
"Ağaçlar Çiçekteydi", Ahmet Say'ın otobiyografik ve anı düzleminde kaleme aldığı ancak bunlara paralel olarak dönemin politik,
1963'lerde yaşanılanları ben, ancak böyle dökebildim 1976'larda şiire.
Onüç yılda özümsemişim o olayları, onüç yıl sonra damıtabilmişim. O günleri yaşayıp da ozanlığa soyunanlar, elbette ki benden daha iyi yapabileceklerdir bu işi. "El elden üstündür, taa arşa kadar" demiş eskiler.
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Hasan Hüseyin Korkmazgil 1977 yılında yayınlanan şiir kitabını Türkiye'nin toplumsal gerçekçi yazar ve şairleri olan Orhan Kemal ve Nazım Hikmet'e ithaf etmiştir.
Nazım Hikmet vasiyet şiirinde ölünce "uyarına gelirse tepemde bir de çınar olsun" diyerek Anadolu'da bir köy mezarlığına gömülmek istediğini belirtmiştir. 3 Haziran 1963'te Nazım Usta ölür ve mezarı Moskova'dadır. Anadolu'da bir köy mezarlığına gömülememiştir ancak Nazım ustanın işçi sınıfına bıraktığı şiirleri Anadolu'da ve tüm dünyada okunmakta ve milyonlarca insanı devrim mücadelesi uğrunda etkilemektedir. Hasan Hüseyin de, Nazım Hikmet'ten Orhan Kemal'den aldığı bu geleneği şiirlerinde en iyi şekilde vurgulamış ve halkını bu yönde etkilemiştir. Haziranda ölen değerlerimize ve Hasan Hüseyin'e selam olsun..
"Gece leylak ve tomurcuk kokuyor
Bir basın işçisiyim
Elim yüzüm, üstüm başım gazete
Geçsem de gölgesinden tankların tomsonların
Şuramda bir çalıkuşu ötüyor
Uy anam anam
Haziranda ölmek zor..."
Sıradaki kitabım, ben gibi sıkı kahve tiryakileri için! Neden böyle bir kitabı okuma gereksinimi duyduğumu, Selim İleri'nin adeta beni tanımlayan şu cümleleri ile açıklamak istiyorum:
"Kahveyi sevenler, sadece kendisini değil, kokusundan alet ve edevatına, sohbetinden edebiyatına kadar her şeyini sever, iyi kahve içebilmek için cefa çekmeyi