"İnsanların,"Çok yakın dostumdur." dedikleri kişilerle ilgili neler yapabildiklerini - ve neler yapmayabildiklerini, parmaklarını bile kıpırdatmaya yanaşmayabildiklerini, biliyorsun."
Sayfa 24
Çünkü,benim ölüme en yakın geldiğim zamanlar,onun en çok uyarıldığı,heyecanlandığı durumlar oluyor -demek ki,yaşadıklarının anlamını ölümde görüyor-benim ölümümde...
Benim içimde yaşadığına;benim ölümümün de aynı zamanda kendi ölümü olacağına göre,ölmemi bu denli istemesi,garip-bir tutarsızlıksa bu,daha da garip;çünkü,tutarsız hiçbir şeye dayanamadığını biliyorum.
-Yoksa tutarsız bir şey mi ölüm?...
-Yoksa tutarsız bir şey değil mi ölüm?...
Sayfa 66Kitabı okudu
Öyle konuşurduk sen ile ben, o dille — öylesine yakın olurduk ki, bazen, garip bir duygu duyardım : akıllarımız öpüşüyormuş; zihinlerimiz sevişiyormuş gibi — biribirlerinin içine girmiş, orada buldukları yollarda elele yürüyorlarmış gibi…
Sayfa 87Kitabı okudu
Felsefe ~ Şiir
— Felsefeyle özellikle şiiri bir hayli yakın buluyorsunuz. Şiiri ayrıcalıklı kılan ne?
Oruç Aruoba:
“Yakın” değil, neredeyse özdeş buluyorum. Şiir, felsefe için, tek ayrıcalıklı sanattır—bütün öteki sanat dallarını teker teker ve birlikte ele alıp, “genel” sanat içinde nasıl yanyana bulunduklarını ortaya koyabilince, şiir hep ayrı durur—hepsinin altında ya da üstünde, ama yanında değil... Şöyle: her bir sanat dalı kendine özgü “malzeme”siyle—kağıt, çizim, renk, taş, ses, vb— anlam kurar; oysa şiir anlamla anlam kurar—malzemesi de ürünü de anlamdır. Tabiî ki dili—sözcükleri ve tümceleri—kullanır; ama, bunlarla—onların anlamlarıyla—kurduğu, başka, yeni bir anlamdır. Kendine ‘verilmiş’ olan ‘doğal’, ‘gündelik’ dil içinde varolan, işleyen anlam birimlerini yeni bağlantılar içinde işleyerek, daha önce varolmayan anlam bütünlükleri kurar, yaratır. —Haydi bir küçük örnek: “duman”ın da “dağ”ın da ne anlama geldiğini biliriz; ya, bir dizede “dumanlı dağlar” kuruluşu geçince, ne anlarız—şair ne demektedir?..
•Kaan Özkan, Notos Edebiyat Dergisi, Ağustos-Eylül 2010
Öyle konuşurduk sen ile ben, o dille - öylesine yakın olurduk ki, bazen, garip bir duygu duyardım : akıllarımız öpüşüyormuş; zihinlerimiz sevişiyormuş gibi - birbirlerinin içine girmiş, orada buldukları yollarda elele yürüyorlarmış gibi..
Sayfa 87 - Metis/pdfKitabı okuyor
İnsanların, “Çok yakın dostumdur” dedikleri kişilerle ilgili neler yapabildiklerini — ve neler yapmayabildiklerini, parmaklarını bile kıpırdatmaya yanaşmayabildiklerini, biliyorsun.
En yakınlarımız en uzak olsunlar isteriz; en uzaklarımız da, en yakın - olunca da,
hep, tersi...
Tersliğimiz , uzak yakınlığımız ve yakın uzaklığımızdır.
Ama, gene de, temel güdümüz,
yakınlarımıza daha da yakınlaşmak, uzaklarımızdan daha da uzaklaşmaktır.
Bana kararsızlıkla gelmemelisin. geleceksen, özgürce ve bilinçli bir isteklilikle gelmelisin."
“Ateş, yakabileceği her şeyi yakana dek yanar
ancak o zaman söner …”
Kut, güneşi karşılamaya hazırlanmandadır -
onu uğurlamaya hazırlanmadan farksızca...
Kut, varolmayacağını hiç düşünemediğini,
birgün, ansızın, yokolmuş bulduğundadır.
Ateş, yakabileceği her şeyi yakana dek yanar-- Ancak o zaman söner!
Yeri gelir, ufacık bir odun parçasını biraz oynatman, bütün ateşinin yanış yönünü değiştirir.
Sayfa 38 - metisKitabı okudu
Duman, alev olamayan ateş ögesidir tütmek, yanamamaktır ...
En yakınlarımız en uzak olsunlar isteriz;
en uzaklarımız da, en yakın — olunca da,
hep, tersi...
Sayfa 24Kitabı okudu