Gençlik, Anılar, Dayak...
Biraz kafamızı dağıtalım mi? Gündem karışık, insanlar stresli, ekonomi.... seçimler...vatan haini!... “şu”cu-“bu”cu... ohooo say say bitmez! İşte bunlardan sebep, nasılsa iş olacağına varır deyip olacağına varmışlardan söz edelim biraz. Son zamanlarda çok güzel öykü denemeleri okuduk sitede ya hep hüzünlendik, bakalım gülümseyebilecek miyiz?
Siz
Edebiyat
Aslında 6-7 sene önce bir kitap yazmakla meşguldüm. Lise zamanlarımda yanii, tam böyle sınav stresli, okumuş olduğum lisenin Anadolu İmam-Hatip zorluluğuyla canla başla kendi çapımda bir şeyler karalıyordum. Ve o zamanlar bir hikaye yarışması vardı. Edebiyat hocam yarışmaya katılıp kendimi denememi istemişti. Yazdım. Ve il genelinde 1.olmuştum. Tabii sınıf arkadaşları, müdür, bazı hocalar destekledi kitap yazma konusunda.
Bir gün aniden bilgisayarım sıfırlanmasın mı!? Aman dedim nasıl olsa yedeklemiştim.(Şifreli dosyamdı) Ve tabii kaderimden resmen 'Osmanlı Tokadı' yemiş gibi hayal kırıklığına uğramıştım. Dosyamı açamadım. Bayağı üstesinden gelememiştim. Çevremdekiler yine yazarsın dediler. Ama yazamadım. Kırık bir bardağı tekrar onarmaya çalışsan olur mu? Olmadı. Unutamadım, içimde silinemeyen bir acı bırakmıştı.
Ve bugün tekrar karar verdim. Yazmayı deneyeceğim tabii farklı konulu farklı anlatım biçimli. Umarım bu sefer "Rast gider."
Allahu Ekber...
Ermenistan teslim oldu!
Karabağ özgürlüğüne kavuşacak inşallah.
Ermenistan'ı kışkırtan emperyalistlere tarihî bir ders oldu bu!
SİHA'larla esaslı bir Osmanlı tokadı!
Nasıl güzel bir haber bu!
Allahu Ekber! 🇦🇿 🇦🇿
Yusuf Kaplan...
Osmanlı Tokadı
O devirde yeniçerisinden sipahisine, sıradan ahaliye dek mermer yahut ağaç kütüğü üzerine tokat vurarak elleri sertleştirme oldukça yaygın ve bilinen bir talimdi. Hakkında türlü çeşit efsaneler anlatıldığı üzere atı üzerinde hücuma kalkmış zırhlı mızraklı bir şövalyeye karşı kâr etmezdi ancak kişinin kabiliyetine ve denk getirdiği uzva göre bir yayayı savaş dışı bırakırdı. Mansur’un aşk ettiği tokat kütükler üzerinden sınanmış böylesine bir tokattı.
Hadi diyelim ki, haçlıların torunları, yazdıkları tarihlerle romanlarda ve çizdikleri tablolarda dedelerimizi kötüleyerek dedelerinin vaktiyle yediği meşhur "Osmanlı tokadı"nın acısını çıkarıyorlar, peki ama "bizimkiler"e ne oluyor? Neden onların can alıp can vererek yirmi milyon kilometrekare yüzölçümlü dünyanın en büyük İmparatorluğunda arta kalan topraklarda yaşadıkları halde, intikam sevdasına düşmüş Osmanlı düşmanı yabancılarla aynı paralelde kalem oynatıyorlar?
Sayfa 228Kitabı okudu
Birbirimizi yiyorduk, Allah da belamızı verdi.
Birlik olursak ne âlâ; ama birlik olamazsak rahmeti bol olan Allah'ın hak edene belası da boldur.
Sayfa 437Kitabı okudu
Ne de olsa Osmanlı tokadı :)
O ne tokat vuruştu öyle ? Hepiniz böyle tokat vuruyorsanız,kılıç işlemesin diye birer zırh giyip tokatla dövüşseniz de olacak...
Hayır diyebilmenin erdemi..
Hayır diyebilmek erdeminden mahrum bırakıldılar. İlla laf ebeliği yapacaklar.
Sayfa 436Kitabı okudu
Osmanlı tokadı diyoruz efendim, buyrun
Halil Paşa ihanet eden Arap aşiret liderini yakaladığı vakit aralarında şu konuşma vuku bulur;
— Bana dokunamazsın, bu topraklar bize ecdadımızdan miras kaldı.
Halil Paşa;
"Sana bir dokunurum, elimin izi yedi ceddine miras kalır."
Öğretmenlerden dayak yiyen son nesil bizdik herhalde.
En orjinal dayağı da yiyenlerden biri bendim galiba.
2006 'da yeni liseye başlamışım daha, Tarih öğretmenimiz Kemal Bey baya sinirli bir zattı.
Sınıfa gelince ayakta görünce beni tahtaya gel dedi.
Herhalde üç beş azarlar yollar yerime diye düşünürken, çantasından post-it çıkarıp alnıma yapıştırdı.
Bu düşene kadar tokatlayacağım dedi. Üç beş dakika kesintisiz dayak yedim . En son bir osmanlı tokadı post-itide düşürdü nihayet.
Ders sonu Hakkını helal et biraz abarttım dedi.
Konu kapandı...