İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey var: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
İnsan ölümle yüz yüze olmalı sonra, ne kadar karanlık ve kasvetli günler içinde olursa olsun en iyi arkadaşı olan kendisinin kendisini sarmaladığını unutmamalı.
Yargılanmadan, eleştirilmeden olduğun gibi kabul edilip değer gördüğün yer kendini ait hissettiğin yerdir. Herşey değer gördüğü yerde büyür ve gelişir. Ait olmadığını hissettiğin hiç bir yerde durma.
İnsan için gerçek anlamdaki geleceği ölümden sonra başlamaktadır. Dünyada ne kadar mal biriktirse, bir gün onları terk edecektir. Dünyada neyi sevecek olursa olsun, bir gün ayrılacaktır. Geriye baki kalacak olan ise sadece kulluktur.