Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Özge Demirci
Özge Demirci
@ozgedemirci
Ankara
17 Aralık
816 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Yazmaya uzunca bir ara verdikten sonra eserin zihnimde yeni ufuklar açmasından olsa gerekkk düşüncelerimi belirtmeden geçmek istemedim
Platon, Spinoza , Machiavelli ve Aristotales gibi büyük düşünürlerin basit düzeyde fikirlerini anlamak için yola çıktığım bu eserde, sayfalar ilerledikçe, adeta basamaklar dahilinde sunulan bilgilerin sadeliği,
Ruhunu iyileştirdiğin kadardır hayat
Uzun zamandır spiritüel bir yolculuğa çıkmaktı hedefim ve bunun için kitaplardan daha iyi bir yol arkadaşı bulamayacağıma emindim. D&R reyonlarında uzun uzun incelemeler yaparken gözüme bu eser ilişti. Kitabı tamamladıktan sonra anladım, kitap benim için o an o reyonda en ön kısımda sergileniyordu.
Kendini yaratmak, hayatı anlamlandırmak
Eski bir Rum balıkçı köyü olan eski adıyla Podima yeni adıyla Yalıköy balıkçı köyünde gerçekleşiyor tüm hikayemiz. Roman başlarda bir cinayet ile başlayarak ve gazeteci bir kızla ana karakterimiz Ahmet'in gizem ve sorular dolu sohbetiyle başladığından basit bir polisiye kitabı hissiyatı oluştursa da ilerleyen sayfalarda bu yargı tamamen kırılıyor
Okur Takip Önerileri
Distopik bir eser olan Körlük kitabında verilen alt mesajlar okuyucaya çok güzel bir şekilde verilmekle birlikte, her mesajın gerçekliği karşısında mevcut modern! hayat düzenimizi sorgularken buldum kendimi. Kitap hepimizin hayatında bir defa olsun düşünmüş olduğumuz, Peki ya kör olsaydım ne yapardım? sorusunun cevabını daha da doğrusu cevaplarını
Birkaç yıl önce çok sevdiğim bir hocamın kitabın bazı bölümlerinin çevirisini istemesi üzerine tanışmıştım Muhteşem Gatsby ile. Çeviri sürecinde yazarın oldukça ağır bir dil kullanmasından olsa gerek diğer birçok esere göre bir hayli zorlandığım için kitaptan uzunca bir süre ayrı kalıp ve okumayı her daim ertelemiştim. Fakat artık filmini izlemek
Totaliter bir sistemde, hayallerinden bir an olsun vazgeçmeyen çocuğun hikayesi.
Adı tüm hikâye boyunca tek bir sayfada bile verilmeyen, annesi tarafından küçük yaşta terk edilen, babasını tüm hikâyeye konu olmuş Beyaz Gemide kaptan bilen ve bir gün “Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!” demenin hayalini kuran bir çocuğun hikayesi Beyaz Gemi. Aytmatov bu eserinde iyiliği, kötülüğü, hüznü, umudu, geçmişi ve geleceği muazzam bir
Özgürlük mihenk taşıdır.
Özgür Zihin, kendisiyle yüzleşmekten korkmayan, yaşamda bir anlam arayan ve bu anlamın önünde ölümün bile duramayacağını hissetmek isteyen, düşünmekten, sorgulamaktan korkmayan herkese tavsiye edebileceğim son derece akıcı ve sade bir kitap.
Toplum ve Dini baskılar hayatımızda öyle bir yer edinmiş ki zihnimiz kapanmış tüm algılara, duygulara en acısı tüm Dünya’ya. Varsa yoksa geçmişten gelme bilgilerle avutmuşuz kendimizi sorgulamadan, düşünmeden, fark etmeden. Toplum algısından dışarı çıkmaya korkar olmuşuz, inançlarımız doğrultusunda yaşamak zorunda kılmışız birbirimizi. Köle olmuşuz fark etmeden, binlerce yıldır süregelen kötü davranışları dinle bağdaşlaştırarak rahatlatmışız vicdanımızı meğer.
Kitabın her sayfası gerçekleri birbir vuruyor yüzümüze, birey olmadığımızı her birimizin bir diğerinin kopyası olduğu gerçeğini haykırıyor adeta, evet “bize/bana ait” diye bir şey olmadığını ispatladın bana, evet bana ait bir fikrimin bile olmadığını korkmadan çekinmeden her satırında hissettirdin bana, kendimle böylesine güzel bir yüzleşmeye olanak sunduğun için minnettarım sana. Son olarak kitapta kalbimde ve zihnimde yer edinen bazı kısımları paylaşarak iyi okumalar diliyorum hepinize
“Yaşam her gün değişir.
Dünün yanıtlarının bugüne bir yararı yoktur ve hepimizde sadece dünün yanıtları vardır.”
“Eğer pozitifsen ve güzelliğe, gerçeğe, iyiliğe, çiçeklere bakıyorsan,
en karanlık gecede bile sabahın yaklaştığını görme becerisine sahipsen düşünme becerisine sahip olacaksın.”
"Cinnet, zihnin bir ucudur, özgürleşme ise diğeri; hepimiz bu ikisi arasında salınıp dururuz."
Bazen aklım almıyor; onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?
Sahip olduğum o kadar çok şey var, ama onsuz her şey bir hiçe dönüşüyor diyor Werther ve kendince hiçliği biricik Lotte’sinden uzak olmakla bağdaşlaştırıyor. Öyle ki onu değil bir gün görmemek bir saniye görmemek bile çılgına çeviriyor.
Kitap tamamen Werther’in intihar etmiş yakın arkadaşı Wilhel’e yazılan kesit kesit mektuplardan oluşuyor ve bu mektupları bir bütün olarak Werther’in sesiyle okuyan bizler, acı dolu bu aşka yer yer üzgün yer yer korku ile tanık oluyoruz.
Kitabı sevdiğinden ayrılan ve karşılıksız sevgiye kapılmış insanlara önermeyeceğim gibi çok duygusal insanlarında birçok sayfasında duygularının alt üst olacağını bilerek bu kitaba başlamasını isterim. Şayet kitap zamanında birçok intihara sebep açtığı gibi günümüzde de bu etkisini sürdürdüğüne ve bazı sayfalarda ölümün bir kurtuluş olduğuna inancımızı arttırıcı etkiye sahip olduğuna inanıyorum.
“Ey göklerdeki Babam, gelsem beni kovar mısın?”
Son olarak Canım Werther, bir sevda nasıl olurda öldürürmüş böylesine güzel bir gençliği nasıl soldururmuş tüm hayatı seninle tecrübe ettim. Acılarına ortak olmak istediğim nadir karakterlerden biri oldun, hoş geldin...
*Spoiler içermektedir
Danyar her şeyi unutup türkü söyledi; o büyülü Ağustos gecesi, kulak verdi ona, Danyar'ı dinledi.
Oy dağlar, mavi dağlar, dumanlı dağlar, Atalarımın yurdu dağlarım benim...
Bir şey vardı o türküde, adlandıramadığım bir şey. Danyar'ın sesi miydi bu, yoksa yürekten kopup gelen, başkalarında da aynı duyguları uyandıran, insanın içini dile getiren
Okumuş olduğum ilk Aytmatov eseri, nereden bilebilirdim ki Aytmatov’un beni böylesine bir duygu silsilesine sürükleyeceğini ve büyük bir etki bırakabileceğini üzerimde.
Toprak Ana, savaşın ardında bıraktığı etkileri, sarsıntıları, yıkılan hayatları, ben öğretmen olmak istiyordum diyen gencecik çocuk askerlerin hayallerini umutlarını, geride kalanların mücadelesini anlatıyor bizlere. Savaşmadan yaşayamaz mı insanoğlu? sorusunu yöneltmeyi de ihmal etmiyor fakat bir cevap almaktan ziyade sanki hayatı sorgulatmak istercesine soruyor o soruyu bizlere.
Okurken kalbim, ruhum tüm benliğim Tolganay ile birlikteydi. Tolganay güçlü mü güçlü bir Kırgız kadını. İkinci dünya savaşı sırasında toprakları, halkı ve biricik gelini Aliman için verdiği mücadelesi ile insanın kalbinde taht kuruyor ve aynı zamanda da içimde kalan bir ukdeye sebep oluyor. Kitabın her sayfası acı dolu her sayfası özlem barındırıyor, bir de araya giren toprak ananın konuşmaları yok mu her defasında insan neye uğradığını şaşırıyor.
Kalemini geç tanıdığım için kendime çokça kızdığım Aytmatov’un bu eserini okumanızı şiddetle öneriyor, kitapta çok beğendiğim bazı kısımları sizlerle paylaşıp keyifli okumalar diliyorum.
Candan istediğim, şey öğretmen olmaktı. Ama, beyaz tebeşir ve cetvel yerine, elime asker tüfeği almak zorunda kaldım. Bunun sorumlusu da ben değilim.
---
Geleneklerimize göre bir kadın ölüyü gömmek için mezarlığa gidemez, bu işi erkekler yapar. Ama ben gittim ve kimse bir şey diyemedi.
---
O yılın ilkbaharında Aliman’ın mezarına çiçekler diktim . Her bahar dikiyorum . Çiçekleri çok severdi .
'Fahrenheit 451' kitapların yanmaya başladığı sıcaklık derecesi…
Ne kadar az okursak o kadar mutlu olacağınız bir gelecek düşünün. Okullarda kitapların olmayışını, evlerde kendinize aile bildiğiniz televizyonlarınızın olduğunu, öyle ki çocukların sadece televizyonla hayatına yön verip büyüdüğünü düşünün. Bana öyle geliyor ki yazarımız insanların
