Baban da öyleydi, az yer, az içer, az konuşur, çok dinler, çok okur, çok düşünürdü. Bedeninden çok gönlünü beslemeye çalışırdı. Çünkü beden tükenir gönül ise çoğalır.
Neresinden bakılırsa bakılsın
Her cümlede bir çift göz vardır
Ve her nokta da bir insan.
O insan ki bakar bize, bize ve ötemize;
Ve o insan ki giyindiği zamanın gerisinden sorar hep
Kaygılanır, duraksar ve sessizdir;
Ve geldim demenin bir sessizliği varsa, öpüşelim demenin, sen hala gitmiyor musun demenin ya da ölmek istemenin bir sessizliği varsa;
Kelimeleri de vardır sessizliğin
Duruşun kelimeleri vardır;
Bakışın, uzanışın, gülüşün..
Ama yalnızlığın kelimeleri yoktur
O tüm kelimelerden oluşmuş bir kelimedir.