Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Hayatın Anlamı
1.kısım
Hayatın anlamı nedir?" sorusu hakiki bir soru mu yoksa yalnızca hakiki gibi görünen bir soru mudur?
Tanrı, stratejik bir amaçla dünyayı yaratmış göksel bir mühendis değildir. O, dünyayı yalnızca kendi memnuniyeti ve yaratma hazzı uyarınca yaratmış bir sanatçıdır.
Philosophical Investigations" gibi bir çalışmada
Kendini Aramak
Mezarlıklar arasında kendinizi aradığınız oldu mu hiç. Kendi mezarınızı aradığınız. Yerinizi yurdunuzu bulmaya çalıştığınız.
Bu içimdeki ızdırap ne, sürgün edilmesin verdiği acı mı. Nerden nereye sürgün?
Bana soracak olsanız şehirlerin en güzel yerleri mezarlıklar. İnsan yok desem yalan olur belki en kalabalık yerdir ve hiçte tenhalaşmıyor, tam tersi kalabalık günden güne artmakta...
Nefes alamıyorum şehirde. Kaçıyorum ve kaçtığım yerler hep mezarlık. Durduğum belki durdurulduğum yerler.
Bir el beni çekiyor ama ne nereye gittiğimi ne de o elin kime ait olduğu bilincindeyim..sadece gitmekte ve nefes almakta ve yakında geleceğim yurdumdayım sanki.
Koşuşturma, telaş, motor araba sesleri, otobüs kornalar, egzoz sesleri ve insanlar... Hepsi bana çok uzak şeyler.
Beni boğan nefessiz bırakan gözümdeki yaşların nedenleri...
Küçük bir toprak parçasına sahip olacağız göçtüne.. Belki o bile çok gelecek bize, o bile olmayacak.
Bu ne telaşı peki, neyin hırsı, neyin alıp vermemesi...
Durmak istiyorum. Sonsuza kadar burda kalmak...
İnsanın ölmek istemesi normal mi ya da sevdiğine kavuşmak istemesi. O beni nekadar seviyor bilmem ama ben çok seviyorum fakat sevgime yakışır davranışlar yapmıyorum.
Yolumu buldur Allah'ım, bulduğum toprak ben içinse yeşermemi dünyada da ahirette de razı olacağın kul olabilmeyi nasip eyle...
...
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Karalama1
Son yıllarda çok kitap okuduğumdan olsa gerek, yazarlara özendiğim zamanlar oluyor. Bir şeyler anlatma, ahkam kesme, bir şeyleri tanımlama, o şey hakkında yargılarda bulunma ve o şey hakkında hüküm verme ihtiyacı mı desem bunun adına, bilemiyorum. O kadar anlatılmaya, tanımlanmaya, hakkında yargılarda bulunulup, hüküm verilmeye muhtaç konu varki,
BELKİ HİÇ OLMAMIŞTI
Sabahın erken saatleri… Caddeler boş… Kırlangıç çığlıkları havayı bir jilet gibi kesip duruyor. Oyunbaz kargalar kaldırımlarda paytak adım geziniyor. Baygın bir ıhlamur kokusu diğer bütün kokuları bastırmış, gönlünce yayılıyor. Şehir yeni yeni uyanıyor. Binlerce evde aynı anda kahrolası alarmlar çalıyor; düşler belki de en güzel yerinden
