Beş qarpız
İndi iki il əvvəlki halım ilə indiki halım arasında olan o böyük fərqi müəyyən etməyə çalışıram. Əslində, bəzi istisnaları hesaba qatmasaq dəyişən elə də çox şey yoxdur. Məsələn, cəsarətdən hələ də mükəmməl səviyyədə nəsibimi ala bilməmişəm və yaxud hələ də başqalarının fikirləri ilə özümü yönəltməkdən əl çəkə bilməmişəm. Hətta ən pisi də budur ki, mən hələ də "bəli" və "xeyr" cavablarını doğru yerdə, məqamda işlətməyi bacara bilmirəm. Bəzi "xeyr" cavablarının, əslində, "bəli" olması bir-birinin ardınca tükənməz sayda "bəli", " bəli", "bəli",... doğurur. Və hər şeyi itirdikdən sonra " yox" deyə bir küncə çəkilib özünlə mübarizədə məğlub olursan. Asandan çətini çıxarıb, çətini çətinlə toplayıb yoluna davam edirsən. Bir müddət sonra içində olduğun vəziyyətin səni, həqiqətən də, yorduğunu, incitdiyini qəbul etməli olursan. Həyatım boyunca bu bəlli bir periodla davam edib və bəllidir ki, edəcək. Anamın dost-tanış içərisində yerə-göyə sığdıra bilmədiyi gözü-könlü tox övladı indi göydən buludları dərmək üçün can atır. Və indi isə anası tərəfindən bir əlində beş qarpız tutmaq kəliməsi ilə təqsirləndirilir.Bəs o zaman məchul olan nə idi? Məchul olan bu idi ki, əl tutmadığı bir qarpızın hesabını bütün ömrü boyunca beş qarpızı daşımaqla ödəyir. Nəticə isə ürəyə gedən bütün damarların kütləşməsidir. Səbəb isə olmalı olanların gərəkdiyi zamanda və gərəkdiyi yerdə olmamasıdır.
Sıkıntılardan bir ev kurdum yıllar sonra. Güzel günlerimiz oldu. Ne parantez açmak isterdim ne bir virgül koymak.
Onlara ne söylemeliyim. Bir şey söylemem gerekir mi?
İnsanlar aradığında gelmezler, aramadığında keşke beni çağırsaydın derler. Zeyna ve Miss Marple hep çağırmadan geldiler. Onlar benim yalnızlığımın şeyhiydiler. İrtibat numaralarını hep saklayacağım. Hep gelecekler. Keşke beni çağırsaydın demeyecekler.
Bağırıp çağırmamanın türlü yolları vardır. İnsan yüzüne soğuk sular çarpmalıdır. Belki bir sakinleştirici almalıdır. Belki bir kedi okşamalıdır. Bir film falan bulmalıdır televizyonda. Kısa ve kesik yazmalıdır. Susup oturmalıdır. Kimseyi çağırmayın gelmeyecekler. Böylece rabıtaya oturmuş bir mürit gibi, gözleri fotoğraflarda kırmızı çıkan bir albino kediyi çağırıyorum. Pisi pisi.
Ən pisi bilirsənmi nədir?... Arada qalmaq. Mən nə gedə bildim, nə də qala bildim.
Bilinməzlik insanı durmadan,gizlincə,aram-aram yeyərək bitirir,sonu nə olacaq,necə bitəcək deyə.Ən pisi də ona qarşı necə duracağımızı bilməməyimizdi.O nə zaman istəsə o zaman bitəcək,gerçəklərlə üzləşəcəyik.
Məsuliyyətsiz Tanrılar
Əvvəl qayıq, sonra yelkənli gəmi, daha sonra buxar mühərriki ilə işləyən gəmilər inşa etdik, indi də kosmik gəmilər hazırlayırıq, amma heç kəs hara getdiyimizi bilmir. Biz heç vaxt indiki qədər güclü olmamışıq, amma bu gücdən necə istifadə edəcəyimizi bilmirik. Ən pisi, insanlar həmişəkindən daha çox məsuliyyətsizdir. Öz-özümüzü tanrı elan edən biz insanlar yalnız fizikanın qanunlarıyla hesablaşır və heç kəsin qarşısında məsuliyyət daşımırıq. Digər heyvanların həyatını dəhşətə çeviririk, planetin ekosistemini məhv edirik və bunun müqabilində sadəcə öz rahatlığımızı və əyləncəmizi düşünürük, üstəlik heç vaxt razı qalmırıq.
Nə istədiyini bilməyən, narazı və məsuliyyətsiz tanrılardan daha təhlükəli nə ola bilər?
Sayfa 447Kitabı okudu
Nasıl da farkında olmadan yiyoruz golleri, nasıl da pisi pisine kayıp gidiyor yaşam.
Sayfa 238Kitabı okudu
TƏRƏZİ(MUSA YAQUB)
İndi də yadıma salıram hərdən,
O asma,taxtagöz tərəzimizi.
Bir gözündə alma,bir gözündə dən,
Çəkidən arxayın salardı bizi.
İpi düyün-düyün,taxtası çat-çat,
Amma gəl qızıl çək,səhv eləməzdi.
Ortağı onunla böldü bir elat,
Bilinməzlik insanı durmadan, gizlincə, aram-aram yeyərək bitirir, sonu nə olacaq, necə bitəcək deyə. Ən pisi də ona qarşı necə duracağımızı bilməməyimizdi. O nə zaman istəsə o zaman bitəcək, gerçəklərlə üzləşəcəyik.
Hiçbir şey anlamayan bu insanlara öldüresiye kızıyordu. Onlar gibi vurdumduymaz olabilmek, canı isteyince de pişmanlık falan duymadan sevişebilmek için varını yoğunu vermeye hazırdı. Onları masasına oturtamasa, sülününü yediremese de, canları istediği an çitlerin arkasına gidebilir, kendilerinden önce kaç kişiyle yattığına aldırmadan, kızların bacaklarını havaya dikebilirlerdi! Bir günlüğüne de olsa, buyruğu altındaki, uçkurunun efendisi, dilediği zaman karısını tokatlayıp komşu tavuklarla keyfedecek kadar hoyrat işçinin yerine geçebilmek için, elindeki her şeyi, gördüğü eğitimi, rahatını, görkemini, müdürlük gücünü göz kırpmadan verebilirdi. Hatta açlıktan ölmeye, bomboş mideyle, baş dönmelerine yol açan kasılmalarla yaşamaya razıydı: Böylece içindeki onulmaz acıyı dindirirdi belki. Ah, ah! Ne çok isterdi ilkel bir insan gibi yaşamayı, mal mülk derdine düşmemeyi, tumbacı kızların en pisi, en çirkiniyle ekinler arasında yuvarlanmayı ve bununla yetinebilmeyi!
Sayfa 369Kitabı okudu
