Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Yağmur yağsa birde, geçmişe giderken geleceğide yaşasak kitabı okurken piyano dinler gibi bir his veriyor bana. Bence kitap diyebileceğim bir kitap.
Öncelikle bir Chopin sever olarak şunu belirtmek isterim ki, Chopin’in eserlerini bu kadar güzel anlatan çok az kitap vardır. Ama Gide bir noktada çok büyük hata yapmış. Eğer kitapta bahsedilen Chopin bestelerini dinlememiş olsaydım , hiç bir şey anlamayacaktım kitaptan. Kitapta - doğal olarak- çok fazla piyano terimi var. Piyano bilgisi olmadan okunursa bu kitap , biraz da meraklıysa okuyan ‘’acaba bu ne demek’’ diye araştıra araştıra günlerce elinde gezdirebilir bu incecik kitabı. Kitap hakkındaki diğer bir olumsuzluk ise virtüözleri yerden yere vurması Gide’in. Çok biliyorsan kendin çalsaydın diye serzenişlerimi de ilettim kendisine zaten. Chopin eserleri mükemmelliğe ulaşmış bestelerdir. Bunda Sayın Gide ile hemfikiriz zaten. Anlaşılması zor bestelerdir. Bunda da hemfikiriz. Hemfikir olduğumuz bu iki unsuru göz önünde bulundurarak daha hafif bir dille eleştirebilirdi virtüözleri. Herkes Chopin’in bestelerini Chopin gibi çalabilseydi, bugün herkes Chopin olurdu. Asya kıtasındakilere barbar demesi de ayrı bir sinir bozucu olguydu. Bu ne kendini beğenmişlik !
Kısaca ; kitabın konusuna ve Gide’in müzik hakkındaki bilgisine hayran kaldım. Ama bunları yazarken ki kullandığı üslubu hiç sevmedim. Bundan sonra Gide kitabı okuyabileceğimi sanmıyorum. Çünkü sürekli bu kitaptaki üslup gelecek aklıma.
Ragtime, adını askeri marşların ve Afro Amerikan müziğinin karışmasından almıştır. ABD'de ortaya çıkmış ve döneminde ülkenin her yerine yayılmış, daha çok zenciler tarafından icra edilen bir müzik türü olarak popülerleşmiştir. Hızlıdır ve piyano odaklıdır.
Doctorow, bu yapıtının üslubunu tıpkı bir ragtime parçası dinliyormuşsunuz gibi ayarlamış. Hızlı ve akıcı bir dili var. Söz ettiği olaylar ise 1900'lerin Amerika'sında geçiyor. Emma Goldman'dan Houdini'ye birçok ismin hikayelerini bu satırlarda okumak oldukça keyif verici.
Olay üzerinden akan, merak uyandırıcı ve eğlenceli bir yapıt olduğunu söyleyebilirim. Okurken hiç zorlanmadım. Döneminde gerçekleşen birçok şeye parmak basmış, hatta Meksika'daki Zapatistaları bile okuyor insan.
O dönemin Amerika'sını merak edenler için "The Knick" adlı dizi de izlenebilir. Bu dizinin üzerine kitabı okumaksa ayrı bir keyif verdi açıkçası.
Hemen hemen her hikâyesinde kendinizden bir şey bulursunuz. Yoksulluğun dejenere edilmeden hikâyeye yedirilmesi ne müthiş bir yetenektir. Hayranlığım kat kat arttı. Taşralı, Piyano Çalabilmek, Edirne'nin Köprüleri ve Haraç hikâyelerini ayrıca sevdim.
Kreutzer Sonat, Kroyçer Sonat ve farklı şekilde dile getirilen bu eser Tolstoy’un olmakla beraber aynı zamanda Ludwig van Beethoven’ın da eseridir. Şimdi ne alaka diyebilirsiniz. Haklısınız da. Bilmeyenler için elbette ki açıklaması şu şekilde… Romanda bahsi geçen ve ona adını veren sonat, Beethoven'ın Rodolphe Kreutzer'a ithaf ettiği ve bu
Yine uzun olacağını düşündüğüm bir inceleme ile beraberiz dostlar. Bu kitap hakkında niye bu kadar yazı yazdığımı incelemeyi okuyunca olayın hangi boyutlarda olduğunu anlayacağınızı umuyorum. Şimdi kalkıp Tolstoy’un ne kadar büyük bir yazar olduğundan bahsetmeyeceğim. Onu zaten siz biliyorsunuz. Ama Tolstoy’un neden büyük bir yazar olduğunu kitabı