Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
atatürkün tavsiye ettiği kitap diye ülkemizde ün yapmış bundan dolayıda bana. kadar ulaşmış bir kitap beyaz zambaklar ülkesinde.okurken türkiye cumhuriyetinin kuruluşu ve gelişimini gözüm önüne getirdim ve bu bazı öz eleştiride bulunmamı sağladı eğer çok romantik bir dille yazılmamış olsaydı.evet özellikle sonuna doğru masalsı bir üsluba bürünüyor neredeyse ve ondan dolayı pek beğenemedim.didaktik olmak istemiş ama romantik tozunu fazla kaçırmış bence daha realistik bir bakış açısı yakalayabilseydi beğenebileceğim bir kitap olabilirdi.kusura bakmasın souminin politik konumu,nüfusu vb avantajları olmasaydı bu romantik romanın savunduğu yöntemlerin başarılı sonuçları öyle kolay elde edilemezdi.
Politik distopya mı? Çok severiz. Hem de yazarın ülkesinde yasaklanmış bir politik distopya mı? Yeme de yanında yat...
Bir imparatorluk, adı belirtilmese de biz Osmanlı İmparatorluğu döneminde geçtiğini biliyoruz, rüyaların tasnif edilip yorumlandığı bir saray; Rüyalar Sarayı... Bu şekilde okununca çok masalsı geliyor ama tam aksine karanlık bir
George Orwell'ın "Hayvan Çiftliği" eseri, benim gözlemlerime göre, sadece bir hayvan hikayesi olmanın ötesinde, derin siyasi ve toplumsal eleştiriler barındıran bir başyapıttır. Kitap, İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemin politik atmosferini ve baskıcı rejimlerin doğasını anlamamıza yardımcı olur. Orwell, bu eserinde, iktidarın
Harika bir kitap okudum; Ahmet Büke'den Deli İbram Divanı...
1950’li yıllara gidiyoruz; değişmeyen şifreleriyle çalkantılı politik döneme... İç içe geçmiş masalsı hikâyelerle Ege'yi, Köstence Adası’nı anlatıyor yazar. Adada balıkçılık yapılıyor. Dalyan; balık ağılı olarak adlandırabileceğimiz kayalıklar, balıkçılar tarafından
Kör Bir Baykuş
İnsanın kendi gölgesi... Carl Jung'a göre, gölgeler insanların karanlık ve bastırılmış yanıdır. Fakat insan ancak gölgesini tanıyıp kabullenince onun gazabından kurtulur. Kitabın ana kahramanı da başından geçenleri kendini gölgesine "tanıtmak" için anlatır. Bir başı ya da sonu bulunmayan bu masalsı hikayede yerler, zaman ve kişiler iç içe geçmiş durumdadır. Olaylar sanki bir rüyaymışcasına havada asılı haldedir. Keskin sınırların bulunmadığı bu hikayede tek gerçek ise ölümdür. Olaylar sisli bir perdenin arkasında vuku bulur. Ve ana karakter buhranlar içinde kıvranırken ölüm hep bakidir.
Hikayede karakterin sürekli geçmişe özlem duyup çocukluğuna gitmesi ve kendisi dahil çevresindeki insanları çocukluğundaki karakterlere dönüştürmesi bu buhrandan bir kaçış yolu olarak sunulur. Ama en sonunda yine kişi en nefret ettiği insana dönüşerek ölüme yaklaşır.
Sadık Hidayet'in içinde bulunduğu toplum, büyüdüğü aile yapısı, inançları, politik düşünceleri ve deneyimleri bu hikayede ayna görevi görmüştür. Sık sık kullanılan terimler ise bu hikayenin yazar için ne kadar kişisel olduğunu vurgular. Yarı otobiyografik sayılabilecek bu hikaye bize ölümün ve şehvetin nasıl kol kola gezdiğini gösterir niteliktedir.
Romantizm akımının önemli yazarlarından, fantastik romanların ustası Ernst Theodor Hoffmann okuruna şu şekilde sesleniyor “Eğer sen,sevgili okur,arada sırada birçok olaya içinden gelerek gülümsediysen ne mutlu;demek ki sen bu sayfaların yazarının arzu ettiği ruh hali içindeydin ve böylece birçok bakımdan onu mazur görebilirsin!” : Hoffmann bu
Demokrasi değil, “çoğulluk diktatörlüğü” kavramının vücut bulmuş hali olan bu kitabı değişik duygularla bitirdim. Kapağını kapattıktan sonra düşündürüyor ve bazı durumları neden kabulleniyoruz diye sorgulatıyor bizlere. Evet,neden kabulleniyoruz?
Herkesin bilmediği, gizemli ve masalsı bir ada…içindekiler mutlu ve huzurlu. Kırk aile, martılar,
Bu ara kadın yazarların eserlerini peş peşe okudum, öyle denk geldi ve hepsi de birbirinden güzeldi. Ruhlar Evi, Isabel Allende’nin ilk romanı. Allende, Şili’de bir ailenin kadınlarının üç kuşak hikayesini büyülügerçekçi unsurlarla masal tadında anlatıyor. Hepsi birbirinden ilginç ve renkli karakterleri takip ederken, diğer yandan da tüm politik ve sosyal çalkantılarıyla Şili’nin 20.yy tarihini okuyoruz. Oldukça sürükleyici, kolay okunan ve siyasi tarihi kurguyla çok başarılı bir şekilde dengelenmiş bir metin. Karakterlerin hikayesini naif, masalsı bir anlatımla sunarken, ülkenin sert gerçekleriyle eserin genelinde muazzam bir denge tutturmuş Allende. Ruhlar Evi, Yüzyıllık Yalnızlık’a çok benzetiliyor. Konu (bir ailenin hikayesini anlatması ve bunu yaparken ülke tarihini aktarması) ve tarz (büyülügerçekçilik) nedeniyle bu iki eserin ortak noktaları bulunsa da, bence çok başka kitaplar. Marquez’in üslubu ve tarzı Allende’ninkinden farklı. Okurun dikkatini daha çok isteyen ama benim edebi açıdan çok daha zengin bulduğum bir eser Yüzyıllık Yalnızlık. Bundan dolayı herkesin seveceği bir kitap da değil. Allende belli ki Marquez’den oldukça etkilenmiş hatta yer yer açıkça selam göndermiş Marquez’e ancak Ruhlar Evi daha sade, daha kolay okunan ve herkesin yorulmadan okuyup sevebileceği bir kitap. Yüzyıllık Yalnızlık en sevdiğim eserlerden biri, yani benim için yeri bambaşka. Ama Ruhlar Evi’ni de büyük keyifle okudum. Latin Amerikan edebiyatına ya da postkolonyal edebiyata ilgi duyan herkese tavsiye ederim.
