Postmodernistler bize doğa diye bir şey olmadığını anlatırlar, yalnızca kendi yorumlarımızın dalgalandığı bir dünya vardır. İnsan doğası denen ne varsa dogmatik ve gerici diye hiçe sayılmıştır. Şu yapmacık mutlaklıkları bir yana bırakalım, diyen postmodernistler, dünya, ona ne anlam verirsek odur, görüşünü kabul ederler.
Postmodernistler görecilik (izafiyet) anlayışlarını alçakgönüllülüğün üstün bir çeşidi olarak tanıtırlar - hakikate sahip olduğumuzu iddia edemeyiz diyen mütevazı kabullenme. Doğrusunu isterseniz, postmodernistlerin hakikati inkar etmesi kendini beğenmişliğin en kötüsüdür. Doğal dünyanın inançlarımızdan bağımsız olarak var olduğunu reddetmekle üstü kapalı da olsa insanların tutkularına sınır tanımamaktadırlar. İnsanların inançlarını gerçekliğin nihai hakemi kılmakla iddia ettikleri, insan bilincinde görünmeyen hiçbir şeyin var olmadığıdır.
Hakikat diye bir şey yoktur fikri modaya uygun olabilir ama hiç de yeni sayılmaz. İki bin beş yüz yıl önce ilk Yunan sofistlerinden olan Protagoras, "İnsan her şeyin ölçüsüdür," diye belirtmişti. Bunu derken insan türünden değil, insan bireylerden söz ediyordu; ikisi de aynı kapıya çıkar aslında. Neyin gerçek olduğuna, neyin olmadığına insanlar karar verirler. Postmodernizm, insan-merkezcilikteki en son modadır.
Sayfa 56
Protagoras'a göre insan, her şeyin ölçüsüdür. Peki, insanın ölçüsü nedir? Her şey mi? Diğer insanlar mı? Partiküllerin hareketleri mi? Evrenin kanunları mı? Işığın hızı mı? Kilogram mı, metre mi? İnsanın hacimsel ağırlığı mı? Hücre sayısı mı? Kromozom sayısı mı? Hayatı boyunca kaç kez ölmeyi düşündüğü mü? Kaç kez nefes alıp verdiği mi? Hiçbiri...
İnsanın ölçüsü Asil'dir. Algı eşiklerine hapsolmuş olan insan, Asil tarafından ölçüldüğünden habersiz yaşamakta ve ölmektedir. Varlığın ve yokluğun bilgisine sahip, ancak bunu yönetmekten aciz olan Asil, insanların akıl sağlığı birimlerine göre, delidir. Bu yüzden aşağılanmış ve etten örülmüş sarayların dışına sürülmüştür.
Ortalama ağırlıktaki beyninde evrenin bilgisini taşıyan Asil, bir saniye içinde onlarca günü yaşayabilir, temsili bir askerlik gününde yıllarca asker kalabilir. Çünkü insan, hayat ve zamanla olan ilişkisi, tek bir noktadan ibarettir. Asil, insan, hayat ve zaman tek bir noktada, üst üste durmaktır.
Ancak evreni bilmek, onu anlamak değildir. İçinde yükselen okyanusa rağmen Asil yüzmeyi öğrenememiş ve bilgide boğulmuştur. Evrenin bilgisine sahip olmasının tek nedeni, geldiği yerdir: Hiçlik.
Asil, hayatı değiştirmekle görevli peygamberlerin yaratıldığı evrende değil, onun sınırlarının ardına düşen hiçlikte doğmuştur. Yeni nesil bir varlık, ikinci bir Adem'dir.
Sayfa 253Kitabı okudu
Protagoras'a göre her şeyin ölçüsü insandı.
Sayfa 15Kitabı okudu
Rüzgar üşüyen için soğuk , üşümeyen için ılık eser
(Protagoras)
insan her şeyin ölçüsüdür .
"protagoras"
Sayfa 18 - dost kitabevi yayınlarıKitabı okudu
Protagoras (İ.Ö. 487-420):
"İnsan herşeyin ölçüsüdür". (Yani hak ve haksızlığın, iyi ve kötünün hep insan ihtiyaçlarına göre değerlendirilmesi gerektiği düşüncesi)
Protagoras herkes için genel geçer bir bilginin olamayacağını belirtmiştir. Ona göre tüm bilgilerimiz duyumdan ileri gelir ve duyum da insandan insana değişir. Nitekim Protagoras "insan her şeyin ölçüsüdür fikriyle, gerçeğin herkese göre değişeceğini, herkes için geçerli doğru bir bilginin mümkün olamayacağını benimsemiştir. Duyularla elde edilen algıların, değişik ve sübjektif olduklarını ve dolayısıyla da eşyayı herkese başka başka gösterdiklerini belirtmiştir.
Sayfa 24 - Ötüken yayınlarıKitabı okudu
