Karizmayı, içinde bir tür içsel ışık olan bir kişi olarak tanımlıyorum. Kendinden eminler, ve bu güvenle parlıyorlar ve tabi ki biz de bundan çok etkileniyoruz. Neden onlardan erkileniyoru? Çünkü bu tür güce sahib olan insanları kıskanıyoruz. Bizde de olmasını umarız. Ve bunu cok ikna edici buluruz. Pek bildirmesek de onlara benzemek isteriz.
"Düşün, kim üzebilir seni senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey senden başlar, senden biter."
Şartlar seni mutlak bir karmaşanın içine sürüklüyor gibi göründüğünde hemen kendini toparla. Gerekenden fazla ritmin dışında kalma. Sürekli kaldıgın yerden devam edersen müzigin ritmini yakalayabilirsin.