`şêx, axa, beg, gundî, pale hemî brayên
hev in û welat bi xebat û
xêreta wan hemiyan aza dibe`
Gundî û mela û şêx û axa
Seyda û feqî, nezan û zana
Em kurd in; erê; û yekdil in em
şabûnî û matemê de hemdem
Ey av û av, ey av û av
Ma tu bi `işq û muhbetê
Mewc û pêlan tavêy belav
Bê sekne û bê ra`hetê
Bê ra`het û bê sekne yî
Yan `aşiqê baxwe xwe yî
Yan şubhetê qelbê me yî
Ellah çi zatek ehsen e
Zêde letîf û qadirî
Mexluq hemî neqşê te ne
Vêk ra li hemyan fekirî
Hemd û sena layiq te ne
Yê ‘erşê ‘ezîm çêkirî
‘Erşê ‘ezîm ê ekber e
Dilo rabe dilo rabe,
Veke çava, ku êvar e,
Nezan û bes di xew da be,
Bi newmê ra mebe yare..
Dil û şîrîn neke newmê,
Ji nefsa xwe bike lewmê,
Neçe nêzîka wê qewmê,
“ji bo Welî, Rustem, Nûman
û hemû hestîwendayan”
(Qefleyek mirov digeriyan di kontara çiyê de, karê xwe yê liservebûyî pêk dianîn… Digeriyan di bin taldan de, li nava deviyan… Derwêş sekinî û çok da erdê, pêşî duayek kir, piştre bi destan axê veda û hestiyekî reşbûyî derxist…
Sê çar kes lê kom bûn, hêdî hêdî qefle tev lê civiya…)
Derwêş
“hê jî
Kumêto! Kumêto!
Kapreşo!
Tu wisa bi qas û qudret î!
‘Beşer bîq’, diranzêr î, stûdirêj î,
Bi pîl û qorika piştê ve ber bi ezmanan ve digijgijî,
Guh fît dikî, bi şehwet bergîran gez dikî,
Disilikî xwe dihejînî, masûlkeyan ba didî,
Bi holozî çaw dikî, çifte davêjî,
Sîng spî, sim kodî, ‘enî morî, şêhî, kumêtî, beşî, belekî,
Li best û beyaran, bi çem
Ey derê xemha li tenha ew li şemsa xawerê
Xan û man têk da zulumat paşî wê dêmenwerê
Piştî lêvê wê venaxim mutleq Ava Kewserê
Min nevêt dinya bi carek paşî wê sîmaperî
Ger bizanim ez di heşrê da nebînim dîlberê
Cennetê dê çi bikim, pê wer bikim xagusterê
Sed muxabin û ji ba min ew hebîba çavbelek
Ah û efxanê di min daim dîçûn hetta felek
Mam di
Dotmam welê ye, heta mirov xwe nas dikit mirov emrê xwe xelas dikit.
Ez pîr bûme. Di derxika canê min de çil Buhar bişkivîne. Qurma bedena min çil Zivistan dîtine. Bi sedan ba û bahosan ew hejandine, bê hejmar berf û baran tê re çûne.
Herwekî dibêjin ciwanî bizaniya pîrî bikariya. Lê pesn ji Xwedê re ko hêj ewçend ne pîr im ko nikarim.
Wekê
Ezê bêjim lê hun dilê xwe megrin,
Dinya ne hêja ye emê tev bimirin.
Mala me gelekî kûr e, yek max e,
Ew jî li bin şeş heft tebeqên ax e.
Em tev bira ne, ji dê û yek bav,
Ji miriyan re çi maye, ji bil nav.
Ji dil bidêre min ey bira
Ji bo te bihûnim dir û gewhera
Dixwazim bibêjim birast û dirist
Bere bêne ser min hezar kurt û pist
Bi tore biçênim gulên sor û zer
Bi ava riwê xwe, bi xwîna ciger