Dürüstlüğü arzulayanlar sevmeye başladıkları insanın hem samimiyetinden, hem de ahlakından yararlanmak için birbirlerine kenetlenir ve daha yakınlaşırlar; amaçları, sevgide eşit olmak, aynı seviyede bulunmak, yardım istemekten çok yardım etme eğiliminde olmak ve bunun aralarındaki saygıdeğer rekabet olmasını sağlamaktır. Böylece hem dostluktan çok büyük yarar sağlanacaktır hem de dostluğun temeli, gereksinmeye değil de doğaya dayandığı için, daha soylu ve daha gerçek olacaktır. Çıkar dostluğa yapışık olsaydı, çıkarın değişmesiyle dostluk da çözülüp giderdi; doğa değişemeyeceği için, gerçek dostluklar sonsuz olur.
Çoğunlukla kendimizde ‘’yanlış’’ olduğunu düşündüğümüz şeyler, bireyselliğimizin bir ifadesidir. Bunlar bizim farklılıklarımız ve özelliklerimizdir. Bize özgüdür. Doğa asla kendini tekrarlamaz. Bu gezegende zamanın başlangıcından itibaren asla iki aynı kar tanesi veya su damlası olmadı. Her papatya diğerinden farklı. Parmak izlerimiz farklı, biz farklıyız. Farklı olmak için yaratıldık. Bu gerçeği kabul ettiğimizde rekabet ve kıyaslama söz konusu olmaz. Başka birine benzemeye çalışmak, ruhumuzu kurutmak demektir. Bu gezegene kendimizi ifade etmek için geldik.
Kültür, "medeniyet"in etkili bir göstergesidir. Hıristiyanlığın bir kutsal gününün "sevgililer günü" diye Türk toplumuna mal ettirilmesi gibi. Bu arada bir yeni Türk üniversitesi İngiltere'nin, aralarında eskiden kalma rekabet olan iki ünlü üniversite kürek ekibini İstanbul'a getirerek yarıştırmıştı. Oysa bu hareketin Nijerya'da da yapılacak bir Galatasaray-Fenerbahçe maçından farkı olmasa gerek. Nijerya'dan kimse iki ezeli rakip GS ve FB'yi ülkelerine davet edip maç yaptırmazlar. Ama bizi Boğaziçi Üniversitesi iki ünlü İngiliz üniversite ekibini davet edip geleneksel rekabeti yaşatmak için yarıştırır. Demek ki "geleneksellik" bir şekilde kültürün içindedir. Bu geleneği kendinde bulamıyorsan başkasından ithal edersin.
Sayfa 80Kitabı okudu
