Kentin sıvalı, uzun duvarları boyunca, tozlu vitrin sokaklar arasında, kirli sarı renkteki tramvaylarda insan kendini biraz göğün kölesi gibi hissediyor.
Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk kitaptı. Polisiye roman okumayı pek tercih etmem ama defalarca okuyabileceğim bir içeriği vardı. Katile dair hiçbir ipucu yoktu herkesin okuması gereken bir kitap gerçekten