Arkadaşlar ben bir şey yaptım
Normalde 3+1 evimin bir odası hobi odasıydı ve geçen hafta mobbingin zirvesini yaşadığım bir haftaydı. Yorgun argın eve adımlarken bu dükkanın kiralık olduğunu gördüm. Önünde 5 dakika durup düşündükten sonra dedim ki neden olmasın? 😂 Atölye tarzı bir dükkan açma kararı almam ve dükkanı işleve geçirmem sadece 5 günümü aldı 😂 daha bir çok işi var bitmiş değil ama paylaşmak istedim, alırım bir hayır duanızı 😂
"Üşengeç değilsin, sadece mutsuzsun ve mutsuz insanlar yorgun olur, hiçbir şey yapmak istemezler..."
Charles Bukowski, Bir Moruğun Notları
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Bazen sadece yorgun oluyor insan
Ne küs, ne yalnız ne de aşık
Cemal Süreya
Okumak ve Tüketmek 2
KİTAP OKUNURKEN NASIL NOT ALINIR?
''Kitap okurken nasıl not alınır?'' Bu soru bana ilk geldiğinde biraz anlamsız gelmişti. ''Bir kitaba nasıl not alınır, bu nasıl öğretilebilir ki?'' diye düşünmüştüm. Daha evvel de bir başka iletimde kitaplara not almayı 
Hakan Sarıpolat'dan
Ben Geldim...
Birazdan akşam çökecek, sessizlik okyanus gibi dolduracak dinlenme tesisini. Adına tesis dedikleri bu yerin ortasında yaşlı bir beton yığını, onun karşısında beton yığınının yaşı kadar sefer yapmış; emeklilik bekleyen otobüs. Beyaz saçlı şoför otobüsün hemen yanında sigarasını bitirmeye çalışıyor, yorgun gözleriyle yolu izliyor. Yol izlemek,
hayatımda ilk kez birisi bana
" kendine çok dikkat et " dedi.
anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde...
rastgele, yürürken aklına geleyim sızlasın için...
zaman sen olmayınca geçmiyor, sen olunca da yetmiyor...
üşüyorsan söyle, seni bir kat daha seveyim.
bak! papatya mevsimi geldi.
mevsimlerden papatyayı severim.
sonra seni.
sonra
"Aile" - 6, 7 cümle alıntıdır.
"Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim!" cümleleri ile dolaşıyoruz etrafta. Neden peki? Çünkü bu çağ sadece insani duygularımızın, sözlerimizin değil toplumun temel taşı olan 'aile' mefhumunun da içini boşalttı. En ufak konuda eskileri özlüyoruz hep. Bir yazı okumuştum aynen şöyle yazıyordu: "Eskiden çöp
#ÖNEMLİ#
Merhaba arkadaşlar. Bu sabah market alışverişine giderken sokakta sürekli koşuşturan, havlayan, oynayan köpekleri; yorgun, bitik ve aç bir şekilde yatarken gördüm. Bir grup şeklinde yan yana yatmış ölümü bekliyorlardı sanki. O kadar seslendim sadece biri kafasını kaldırıp baktı ama sadece üç saniyeliğine sonra geri koydu kafasını. Aç olduklarını düşündüm market alışverişimi erteleyip elimden geldiği kadar mama alıp yanlarına götürdüm. Kokusunu aldılar, kalkıp koşuşlarını görmeniz lazımdı. Birkaç dakika içinde bitirip bana baktılar. Gidip biraz daha mama alıp önlerine koyup ordan uzaklaştım.
Duyarsız insanların yaşadığı bir semtteyim. Bu böyle olmaz, bugün doyurabildim ama benim de maddi bütçem bir yere kadar. Yarın bu hayvanlar ne yapacak? Kalkıp belediyeyi aradım, yardım istedim umutsuzca. Şaşırdım çünkü ilgileneceğiz diyip gerçekten de gelip ilgilendiler. Günlük olarak gelip mama dağıtacaklarmış. Ben sigara parama kadar fedakarlık yaptım, elimden geldiğince yardımcı oldum o dilsiz canlara. Onlar sizden yemek-su isteyemez, dertlerini anlatamaz, lütfen siz onları düşünün. Elinizden geldiğince bir kap mama bırakın kapınıza. Emin olun ayaklarına kadar götürmenize gerek yok, onlar gelip bulup yerler. Gücünüzün yetmediği yerlerde, lütfen kişi ve kurumlara ulaşın. Emin olun ki ilgileniyorlar. Hepinizi sokak hayvanlarına yardıma davet ediyorum.
Geceye bir söz bırak..
😔🍁🍂
Ve bazen sadece; yorgun oluyor insan.
Ne küs, ne yalnız ne de aşık…
Cemal Süreya