İnsan her türlü olumsuz kosulda dahi özgür olabilir mi? Yoksa özgürlük idrak ettikçe çoğalan bir kavram mıdır? Ruhsal tutsakligimiz ,fiziksel olarak tutsak olmaktan çok daha büyük bir esaret... Zihinsel olarak özgür olduğumuzu zannediyoruz ; oysa bu sadece bir zan , bir hayalden başka bir şey değildir . Bu düşünce nedeniyle içsel olarak kendimizi esirlestirmiyor muyuz zaten ? Gerçek özgürlüğümüzü engelliyoruz . Aslında düşünebilme yeteneği ,inanç ve daha pek çok faktör bizi ozgurlestirecek . Asıl gerçek önümüzde duruyor am engeller yüzünden gerçeğe ulasmakta ne çok zorlanıyoruz ! Egolarimiz , içine hapsettigimiz ,yaşamlarımiz yaratılmış imtihan alanı olan dünyamızda hiç imtihan edilmeyeceğimizin garantisini vermiş tumturakli yalanlar ve sömürü aracı değer yargıları insanlığımızı hayvandan daha asagilara çekiyor. Bize yıllarca her şeyin merkezine kendi benliğimizi koyarak bu pencereden hayatı ve ilişkileri yorumlamamiz öğretildi. İnsanın alçak tepeleri yaratmasını çoktan geçtik ; herşeyi var edebileceğimize inanıyoruz ,inandiriliyoruz. Basarabildigimiz ise sadece içimizdeki kelebekleri öldürmek ve çurumelerine seyirci kalmaktan ibaret ... Dizginlerini koparmış atlılar gibi uçuruma koşturuşumuzun farkında bile değiliz. Kendimizi bulmak istediğimizde bunu başlatmak için her adım atisimizda anormal ve sapıtmiş insan muamelesi ile karşılaşmak bütün oyunlara seyirci kalmak ne büyük acı ! Kendini bilmekle kendini hiç tanımamak arasında kalmak kadar acı veren hiçbir şey yok. Ama kırılacak sonunda tohum, düşecek toprağa .