Ben, ben özlemişim öykü okumayı yani öyle böyle değil bu özlemim.. Uzun zamandır dikkatimi çeken hep en dip meraklarda ilgimi kendisine yönelten bir kitabın kapağını araladım hafta sonu. Çok kısa sürede bittiğinde özellikle final hikayede Ne ,ne ne diye seslice yerimden zıplamaktan geri durmadığımı itiraf ediyorum..
Neydi bu insan oğlunun derdi diye düşünmeden edemedim…Hikayeler bilindışı ama normalleştirdiğimiz türden insan manzaraları sunuyor bize.. Temelinde hep bir aile kavramı, sevgisizlik yada geç gelen ilgi, gerçek arkadaşlık ve aşk arayışı, ihanet, acı, ölüm bastırılmış cinsel kimlik, sahte mükemmel hayatlar..
Suluboyanın her bir rengi sıçradıkça tuvale bizde o renklerle savruluyoruz bu trajikomik hayatın başka bir sahnesine.. İlk okuduğum Gri öyküsü kadar kabullenemediğimiz çarpık aile ilişkilerini düşünün ki neredeyse gündüz kuşağı programında tartışır bir toplum olmuşuz!
Ya Kırmızı öyküsü toplum baskısı sonucu yaptırılan zoraki bir evlilik ve yıllar sonra yapılan bir yüzleşme, kim daha kurban kim daha tutsak bu ilişki karmaşasında şimdi?
Diyetin bedeli kime kesilmeli?
Büyüklere hitaben daha uygun, okuduktan sonra aynı hissedemeyeceğinize garanti, öykü sever dostlarıma ilgisine kaliteli tavsiye! İyikim 
Semra vesilesiyle
Kaleminize sağlık! 
Aslı Aktümen
