Bu sofracık, efendiler -ki iltikama (yutulmaya) muntazır (hazır)
huzurunuzda titriyor -şu milletin hayatıdır;
şu milletin ki mustarip (acı çeken), şu milletin ki muhtazır!(can çekişen)
Fakat sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır...
Yiyin efendiler yiyin, bu han-ı iştiha (iştah verici sofra) sizin,
Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!
Geçmişi düşündüğümde bazen üzülüyorum,bazen de içimi bir huzur kaplıyor. Ailemdeki herkesi ben defnettim,toprağa kendi ellerimle gömdüm. Elden ayaktan düştüğümde,geride tasanacağım kimsem yok. Nasıl öleceğimi de düşündüm; Sakin ve Sessiz !
Sayfa 201Kitabı okudu
Kafa dağıtabileceğiniz,sayfaların akıp gittiği bir kitap.Kaos,aksiyon,savaş,cinayet olmayan kitaplar genelde beni sarmıyor ama hikaye akışı sakin olmasını rağmen bir o kadar da kendini okutuyordu.Okurken yüzünüze içten bir tebessüm yerleşeceğine garanti verebilirim 
K. Kübra Berk
Gidip şu parktaki heykellerle konuşabilirsin. Taş kulaklarıyla dinlerler onlar seni. Hiç itiraz etmezler. Ama insanlar itiraz eder. Sakın insanların senin saçmalıklarını dinleyeceğini filan sanma!
hiçbir şey istemiyordum. dünya üzerinde yapılacak işlerim bitmişti. düşündüğüm her şeyi denemiştim. şimdiyse sakin bir şekilde ölümü beklemek istiyordum. zihin yolculuğumun son aşamasındaydım. dünyanın en güzel sanat eserini yaratıp on dakika seyrettikten sonra ykaan bir ressam gibi ben de keşfettiğim düşünce cennetimi tasfiye ediyordum.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Bir insana dikkat etmek, onun için dua etmektir.
"Dikkat hem çok ihtiyaç duyulan bir şey hem de nadir bulunuyor."
"Doğru anlamış mıyım, Murat, kimse, kimse için dua etmiyor artık..."
"Azaldı, diyelim. Çünkü bir başkasının iyiliğini isteyecek kadar sakin olamıyoruz. Hız çağındayız. Fazla hızlanınca da dikkat parçalanıyor, anlam seyreliyor."
AlfaKitabı okudu
Öyle Günler Gördüm Ki
Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıp
Bahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp
Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.
Her sabah ilk ışiklar gözlerimi oyardı,
Uyanan taş duvarlar iniltimi