Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
İrem Ay
İrem Ay
@sanalkitapligim
66 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hiçbir kitap için asla bu kadar kötü düşüncelerim olmadı sanırım. Beni asla ama asla içine alamayan, sürekli ara verip tekrar okumaya çalıştığım, yarım bırakmayı düşündüğüm bir kitap oldu. Okurken ne kadar zorlandığım, okuma süremden de anlaşılıyordur. Bu kadar kısa bir kitabı neredeyse 3 ayda bitirmişim. Sanırım ben varoluşsal sorgulamaları anlatan kitapları okumaktan hiç hoşlanmıyorum. Beğenen oldukça okur var, belki de ben bu kitabı anlayabilecek yetkinlikte değilim bilmiyorum. Sadece kitabı bitirdiğim için rahat bir nefes aldım o kadar. Onun dışında hiç sevemedim.
Boğazım düğüm düğüm, biri dokunsa ağlayacağım. Nasıl bir kitaptı bu ya, o cümleler, yaşananlar... En kötüsü de "Alt tarafı bir kitap yaa!" diyip geçemiyorum. Çünkü alt tarafı bir kitap değil, tüm taraflarıyla hayatın ta kendisi. Herkes okumalı, ama özellikle de kadınlar okuduğunda kendinden veya çevresinden bir şeyler bulacağına o kadar eminim ki. Söyleyecek başka hiçbir şey bulamıyorum, devam edersem ağlayacağım gerçekten:))) Umarım herkes okur, umarım umarım...
Öncelikle dizisini en az 5 kez bitirmiş biri olarak tam bir Aşk-ı Memnu hayranı olduğumu söylemeliyim. Tabii ki dizisini ezbere bildiğim için olayların gidişatını da biliyordum ama kitabı ile dizisi arasında çoook farklılıklar olduğu gözüme çarptı. Yazıldığı dönemi düşünürsek gerçekten de döneme damgasını vuran bir eser olduğunu anlamak çok da zor değil. Ama dizisini kitabından önce bitirdiğim için midir, yoksa dizisinde çok daha fazla entrikalar, olaylar olduğu için midir bilmem, kitabı çok da heyecanlı bulamadım. Bunda aradan geçen zamanın çok büyük etkisi var tabii ki, yazıldığı dönemle günümüz bir değil sonuçta. Kitapta daha çok psikolojik çözümlemeler, betimlemeler daha ağır basıyor. Açıkçası kitap ile dizi arasında bu kadar farklılık olacağını beklemiyordum, o yüzden de şaşırdım. Belli başlı olaylar kitapta yoktu mesela, sanırım dizisine aşina olduğum için kitap biraz daha sıradan geldi bana :D Ama bu tabii ki de kitabın değerini düşürmüyor, aksine o dönemdeki etkisini düşününce gözümde değeri daha da artıyor. Son 100 sayfası su gibi akıp gitti resmen. Ezbere bildiğim bir dizinin kitabını da iyi ki okumuşum diyorum.
Okur Takip Önerileri
Sonunda KPSS belasından kurtulup kitap okumaya başlayabildim. Öncelikle, uzun bir aradan sonra okuduğum ilk kitap olması nedeniyle şimdilik bende güzel bir yere sahip Ancak kitapla ilgili eleştirmek istediğim birkaç yer var.
Kitap çok güzel ve akıcı başladı, olaylar öyle güzel aktarılmış ki kahramanın 5 yaşında olduğu gözümüze çarpmıyor, absürt gelmiyor. Bunlar çok güzel ama kitabın 11.bölümü olan "böyle buyurdu zerdüşt", bitmek bilmedi. Öztürk ile alakalı kısımları aşırı gereksiz buldum. Bana çok alakasız ve sıkıcı geldi. Ne alaka yani Öztürk? O bölüme o kadar tilt oldum ki cidden kitabın puanını düşürdü gözümde :D O bölümden sonra zaten kitap hızla ilerledi ve tekrar keyifli olmaya başladı. Ha kitaba bayıldım mı, hayır. Ama devamını okur muyum, evet. Yazarın dilini sanırım sevdim. Cinayet ve çözümü de zekice kurgulanmıştı. Bu yönden başarılı buldum. Yazarla ilgili net bir düşüncem oluşmadı henüz. O yüzden diğer kitaplarını da okuyup öyle karar vereceğim.
Sarıyaz kitabı, uzun süredir önüme çıkan, neredeyse okumayanın kalmadığı bir kitaptı. Sonunda ben de okudum, söyledikleri kadar varmış cidden çok beğendim. Normalde öykü kitaplarını okumaktan pek hoşlanmıyorum ancak bu kitap öyle güzeldi ki... Yani kitabı okurken sürekli şey dedim: "Bu konu nereden aklına geldi senin ya?" 7 farklı öykü vardı, hepsi ortak bir noktaya dayanıyordu. Her bir kişide öyle güzel anlatmış ki, birbiriyle öyle güzel bağlamış ki son bölümde... Cidden bayıldım. Son bölümü okuyana kadar kitaba 9 puan verecektim, ama son bölümü okudum ve kitabın 10/10 olduğuna karar verdim. Yazarın dilini de, bende uyandırdığı hisleri de çok sevdim. İyi ki okumuşum dediğim bir kitap oldu.
Bu kadar akıcı okunan bir kitabı 5 günde bitirmeyi nasıl başardım bilmiyorum :D Elimde olmayan sebepler yüzünden diyelim, yoksa 1 günde bile bitebilecek bir kitap. Yazarla tanışma kitabım oldu, memnun kaldığımı da söyleyebilirim. Kitabı okurken Türk filmi izliyor gibi oldum resmen ve bu benim hoşuma gitti. Yazarın dilini çok sevdim bir kere, okunurken hiç zorlamıyor, akıp gidiyor. Oldukça sade bir dille yazılmış. Tabii 1960'larda yazıldığı için eski Türkçe kelimeleri saymazsak. Onun dışında kitapta bir şey gözüme çarptı; o kadar çok yazım yanlışı vardı ki, anlatamam. Hayatımda ilk kez bu kadar yanlışlarla dolu bir kitaba rastladım diyebilirim :D Normalde çok fazla takılmam ama her sayfada illaki bir yanlışlık vardı ve rahatsız edecek seviyedeydi. Neyse bunda yazarımızın bir suçu yok :) Yazarın diğer kitaplarını da okumak istiyorum, anladığım kadarıyla genelde kadınlar üzerine romanlar yazıyormuş, ilgimi çekti. Diğer kitaplarını okumayı merakla bekliyorum.
SON DERECE ETKİLEYİCİ BİR ESER...
Kitabı bitirdikten sonra derin bir nefes verdim. Son sayfaları nefesimi tutarak okumuşum resmen. Son 2 bölüm beni vurdu vurdu yere attı, kalbimi dağladı cidden. Kamo... Kalbim sızladı onun yaşadıklarını okurken. Gerçi tüm karakterler kalbimi sızlattı ama ne bileyim, Kamo bende unutulmayacak bir iz bıraktı sanırım.
Yazarın o kadar harika bir dili var ki, ilk sayfasından son sayfasına kadar asla sıkmıyor, o kadar akıcı bir şekilde anlatıyor ki şok oldum. Bu tarz akan giden kitapları okumayı aşırı özlemişim. Anlatılanlar bir yana, yazarın kalemi beni mest etti.
Bir yandan da ders çalıştığım için kitabı 3 güne yayarak okudum. Başına geçildiğinde 1, maksimum 2 günde bitecek bir kitap, o derece akıcı. İyi ki bu kitapla tanışmışım diyorum. O kadar memnun ayrılıyorum ki kitaptan, tadı damağımda kaldı.
Tam bir hayal kırıklığı
Of şükür bitti... İncecik bir kitap olmasına rağmen cidden beklediğimden daha uzun bir sürede okudum. Kitap elimde süründü resmen. Ben sanırım birden böyle popüler olup patlayan kitaplarda asla beklediğimi bulamıyorum, kitabı bitirdikten sonra da "neden bu kadar patladı ki bu kitap şimdi?" diye soruyorum kendime. Sürekli önüme çıkan kitapları merak edip okumaktan vazgeçeceğim sanırım bu yüzden :D Konusu çok ilgi çekici ama yazarın dili bu kadar mı akmaz, bu kadar mı içine almaz... Kitap bitsin diye dua ettim resmen ya. Bu kadar ilgi çekici bir konuyu, üstelik geçmişte gerçek olan bir konuyu -ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum, henüz araştırmadım- nasıl bu kadar mahvedebilir? Kitaptaki sürekli Türklerle ilgili şeyleri okumaktan da gına geldi açıkçası. O kadar saçma ve alakasız ki... Of. Neyse daha fazla kitabı gömmek istemiyorum. Yazarın "İntihar Dükkanı" adlı kitabı da var bende, onu da aşırı merak ediyordum ama sanırım şu an onu bir süre ertelemeye karar verdim. Kısacası, neden bu kadar abartıldığını ve açıkçası kitabın boş bir balon olduğunu düşünmekteyim. Hiç bana hitap etmedi, okumasam da olurmuş.
AŞIĞIM SANA BE GÜRPINAR
Ben bu yazara bayılıyorum, resmen ba-yı-lı-yo-rum! Ya o kadar samimi, o kadar tatlış bir anlatım var ki... Bilim ile harmanlanan o kadar güzel bir anlatım ki... Sonu tahmin edilebilir, ama asla kurgusundan ve okuduğumdan zevk almama gibi bir durum olmadı. Kitabın ortalarında zaten sonunu tahmin etmiştim, tahmin ettiğimin aynısı olarak gerçekleşti olaylar. Ama asla sıkılmadım buna rağmen.
Bilimsel yerlerde çokkk azcık sıkıldım o yüzden 9 puan verdim (: Onun dışında Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın kitaplarını cidden çok seviyorum. O kadar akıyor ki, bambaşka bir zevki var yazarın kitaplarının. Başka hiçbir kitapta bu kadar kolay alamıyorum bu zevki. Türk Edebiyatı'nın çok önemli isimlerinden kendisi, neden bu kadar önemli olduğunu da kitaplarını okuduktan sonra iyice anlıyorum. Diğer kitaplarını okumayı da dört gözle bekliyorum!
Kuyrukluyıldız Altında Bir İzdivaçHüseyin Rahmi Gürpınar · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202117,5bin okunma
Ya... Ne düşündüğüme karar veremediğim bir kitap oldu. Sevdim desem; okurken çoğu yerde sıkıldığım için, akıcı bir olay örgüsü olmadığı için (3.bölüm hariç) kendime yalan söylemiş olacağım. Sevmedim desem; çok ama çok büyük bir haksızlık yapmış olacağım kitaba. Öncelikle kitap, konusu açısından çok çok çok ilginç ve efsane. Ancak niyeyse yazarın sıkıcı bir şekilde anlatmasından mı, yoksa olayların karışık ve soyut bir şekilde ilerlemesinden mi bilmiyorum; pek fazla sürüklemedi beni kitap. Tabii ki 1950'lerde yazılmış olmasına rağmen, konusunun efsane olduğunun bir kez daha altını çiziyorum. Zaten kara dörtlemeden biri olan bu kitabın, benim beğenip beğenmememe de ihtiyacı olduğunu sanmıyorum ya :D Ama kendimi kandırmak istemiyorum, sırf kara dörtlemeden biri diye, herkes mükemmel buluyor diye beğendiğimi, kitaba bayıldığımı söyleyecek değilim. Zevkler ve renkler... Bilim kurguya bayılan bir okur olarak bu kitapta beklediğimi bulamadım diyebilirim. TABİİ Kİ DE KONUSU HARİÇ. 3.bölüme kadar sıkıla sıkıla okudum açıkçası, ama 3'ten sonra akmaya başladı. Yine de iyi ki okumuşum diyorum, kara dörtlemeyi yakın zamanda tamamlamak en çok istediğim şeylerden biri. Fahrenheit 451 ile açılışı yaptım bakalım.
Selçuk Baran ile tanışmak için resmen can atıyordum, sürekli önüme çıkan ve övülen bir yazar kendisi. Ya aslında dilini çok sevdim yazarın, ama nedendir bilemiyorum öykülerini beğenemedim sanırım. Yanlış hatırlamıyorsam yazarın ilk öykü kitabıymış "Haziran". Ben pek fazla öykü okuyucusu değilim, yani romanı tercih ederim. Sevmemem de belki bundan kaynaklıdır, belki de ilk kitabı olmasından. Kararımı tam olarak verebilmem için elimde olan diğer kitaplarını da okuyacağım. Açıkçası diğer kitaplarını daha fazla merak ediyorum. Tanışma kitabı için iyi bir tercih yaptığımı söyleyemem :D Bazı öykülerde "Yazar bunu niye yazmış ki ya?! Ne anlatmak istedi ki şimdi?" diye sorguladım resmen çoğu kez. Ama olsun, yeni bir yazarla tanışmış oldum. Diğer kitaplarını okumayı merakla bekliyorum. Hazırda 3 tane daha kitabı var bende neyse ki. Bu kitabını sevemedim ama diğerlerinden ümitliyim, daha doğrusu sevmek istiyorum.
OKUNMALI
Ah Stefan... Bir insan nasıl bu kadar güzel cümleler kurabilir, bir karakterin nasıl bu kadar psikolojik analizini yapabilir, yazdığı cümlelerle insana nasıl bu kadar dokunabilir?? Kitabın ilk cümlesinden son cümlesine kadar kalbime dokundu. O kadar dokunaklı cümleleri var ki, anlatamam kesinlikle okunmalı. Daha önceleri, yıllar önce okumuştum, ama nedense elim bu kitaba gitti tekrardan. Kitapta yazılanları tekrar okuyasım geldi sanırım, iyi ki de okumuşum. Ne kadar okunsa da, yetmeyecek bir eser kesinlikle. Öyle bir edebi zevk veriyor ki... Okunmalı, okunmalı, okunmalı.
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,9bin okunma
Ben bu kitabı neden sevdim? Niçin sevdim?!
Hayatımda okuduğum en en en farklı kitap olabilir. Distopya desem distopya değil, bilim kurgu kitabı desem o değil... Ne tür olduğunu cidden anlayamadım. Yazar hiçbir cümleyi edebi kaygı gütmeden yazmış, bu çok belli. Ama bu kitaptan bir şey eksiltiyor mu, bence asla. Yazarın dilini o kadar çok sevdim ki anlatamam, neden bilmiyorum ama ruhumu dinlendirdi resmen okurken. Akıp gittim kitabın içinde, kitabı elime aldığımda kendiliğinden akıp gitti hatta sayfalar. Yazardan okuduğum ilk kitap. O kadar akıcı bir dille yazılmış ki, anlatamıyorum ya çok sevdim çok. Sadece aklımda bazı soru işaretleri var kitapla ilgili.
* * * S P O I L E R * * *
Mesela o çocuklar Hailsham'a nasıl gitti? Gerçekten önceki hayatları nasıldı? Organ bağışlamak zorundalar mıydı? Sonradan bu seçimlerini değiştiremiyorlar mıydı, Hailsham'dan ayrıldıktan sonra örneğin? Bu ve bunun gibi konuların daha fazla keskin sınırlarla belirtilmesi gerektiğini düşünüyorum.
* * * * * * * * * * * * * * *
Bunların dışında, neden bilmiyorum ama cidden kitabı çok benimsedim. Bunda yazarın kullandığı dilin ve yarattığı akıcılığın çok büyük etkisi var, buna eminim. Yazarın diğer kitaplarını okumayı merakla ve sabırsızlıkla bekliyorum.
Kitabı o kadar karmaşık duygularla bitirdim ki... Zor bir eser değil, konusu gayet güzel, bahsettiği efsaneler ise oldukça dikkat çekici. Hatta bu efsaneleri araştırıp okumak bile istediğim için okuma listeme eklediğim kitaplar oldu. Bazı yerlerinde efsanelerde yaşanan olayların sürekli birebir yaşanması, bana biraz zorlama gibi görünse de kitabı genel olarak sevdiğimi söyleyebilirim. Birkaç yerini zorlama buldum sadece, o kadar. Kitabı okurken düşüncelere daldım, anlatılan olaylar -yaşanan ilişkiler mesela- etik mi değil mi diye düşündüm, ama sonuçta yazılmış artık ve bana da okumak düştü :D Orhan Pamuk'tan okuduğum ilk kitaptı, memnun kaldım diyebilirim. Ama anladığım kadarıyla yazarı sevenlerin sevmediği, sevmeyenlerin ise sevdiği bir kitapmış Kırmızı Saçlı Kadın :D Ben şu an kitabı sevdiğim için, acaba yazarı sevmeyecek miyim diye düşünmüyor değilim. O yüzden birkaç kitabını daha okuyacağım kesinlikle. Zaten merak ettiğim bir yazardı, yazar ve kitabı hakkında yazılanları görünce de merakım arttı. Ama yazarla tanışmak için güzel bir başlangıç oldu diyebilirim.
Kitabı düşündükçe içimde bir şeyler parçalanıyor gibi hissediyorum. Çoğu yerde gözlerim doldu gerçekten. Betimlemeler ise en sevdiğim tarzdaydı. Tek bi sayfasında bile sıkılmadım. Sabahattin Ali'nin her kitabında ona biraz daha fazla hayran oluyorum. Kalemini en sevdiğim yazarlardan birisi oldu. Kitap ise Yusuf'un çocukluğundan itibaren hayatını, acılarını, yalnızlığını, aşkını anlatıyor. Bazı sayfalarda içim acıdı, hele daha kitabın ilk başlarında gerçekleşen olay... Yusuf'un kalabalıktaki o yalnızlığını, kimsesiz hissedişini, kendini arayışını ama bu dünyaya ait değilmiş gibi hissetmesini ben de hissettim. Sabahattin Ali'nin özelliği bu zaten; kitabı okutmuyor, resmen yaşatıyor.
