" Yiğit ölür, şanı kalır. Ancak Mevlanzade Rıfat Bey'in arkasında ne şan, ne şöhret, ne bir iz, hiçbir şey kalmadı"
Sayfa 134 - İthakiKitabı okudu
Sultan II. Osman’ın çocuk yaşta tahta çıkmasından dolayı ona “Genç” sanı yakıştırılmıştır.
Sayfa 182Kitabı okudu
Nir ağacın ne kadar meyveleri ve çiçekleri vardır; her bir meyvenin her bir çiçeğin o kadar gayeleri, hikmetleri vardır. Ve o hikmetler üç kısımdır. Bir kısmı Sâni'e bakar, esmasının nakışlarını gösterir. Bir kısmı zîşuurlara bakar ki onların nazarlarında kıymettar mektubat ve manidar kelimattır. Bir kısmı kendi nefsine ve hayatına ve bekasına bakar ve insana faydalı ise insanın menfaatine göre hikmetleri vardır.
Tılsımlar - 81
Kendi yanlışlıklarımız veya kader gereği yenilmişsek bizi avutan ve onulmaz umutsuzluklardan koruyan, yine şanı büyük Kur'an olmuştur.
Doğu’da kızlar, kadın doğar. Ecellerinden önce ölürler. İlk yemeği anasının memesinden gelen ve yediği çanağa tükürmekte sakınca görmeyen erkek, o kadar çok kadın gömer ki toprak bile artık dişidir. Bu yüzden Toprak Ana diye bilinir. Perilerin şanı buradan gelir. Diri diri gömüle gömüle toprağı bile kadın yapmışlardır. Bu yüzden verimsiz ve çoraktır. Buna da, kadının intikamı denir. Kendi başına doğuran mucizelerin kadını Kibele dönemi biteli çok oluyor. Spermlerinin marifetini anlayan erkeğin çağındayız. Sik çağı! Boyundan büyük siki olan bereket tanrısı Priapos’un kullarının çağı! Bu çağda mal, sahibini zayıflatır. Bu çağda savaşları, kaybedecek kadını olmayan kazanır. Bu yüzden erkek, olabildiğince derine gömer kadını. Gökte, kadına ait ne varsa onu taşıyan, şeytan yerde, erkeğe ait ne varsa onu taşıyan kadın. Aralarında kalmıştır, sıkışmıştır erkek. Kızgındır. Bu yüzden gömer kadını. Eşit olamayacağını bildiği için üstüne çıkar, tepinir. Çünkü sikini doğrultmazsa doğurtamayacağını, ama bir kadının kısır olsa da zevkten delirebileceğini bilir! Erkek, kadından nefret etse de peşinden koşan, yakaladığı yerde de yumruklayan bir doğa kazasıdır. Kendisinin de iddia ettiği gibi, sahip oldukları her şey sikinden küçüktür. Aklı,kalbi,insanlığı her şeyi…
Sayfa 135
Ağlaya ağlaya düştüm yollara
Karışayım boz bulanık sellere
Adı sanı duyulmadık illere
Gitmeyince gönül yardan ayrılmaz
Ahım kaldı şu güzelin ahtında
Deremedim güllerini vaktında
Karanlık gecede kolum altında
Yatmayınca gönül yardan ayrılmaz
Gözüm kaldı şu kaplanın postunda
Ezrail de can almağın kastında
Döne döne teneşirin üstünde
Yunmayınca gönül yardan ayrılmaz
Hadini de Karacaoğlan hadini
Aramazlar gurbet ele gideni
Ak göğsün üstünde çakırdikeni
Bitmeyince gönül yardan ayrılmaz
Sayfa 148
