“Gözleriniz yeşil,” dedim.
“Sanırım. Ne var bunda, kötü bir şey mi?”
“Yok canım. Keşke herkes yeşil gözlü olsa.”
Böyle başladı. ..
.
Sayfa 324 - Can yayınları 32. BasımKitabı okudu
Burnumu sokmak için söylemiyorum; ama sakın kendinden kaçıyor olmayasın.
Yok. Sanırım değil. Neden öyle dedin? Çünkü kendinden kaçan ardında hep düşmanının gölgesini görür ve koşar, çatlayıncaya kadar duramaz.
Korkunç bir anı
Sabahleyin uyandım, sanırım saat sekizdi, oda tamamen aydınlıktı. Ansızın uyanmıştım, bilincim yerindeydi ve birden gözlerimi açtım. O, masanın yanında duruyordu ve elinde de tabanca vardı. Uyandığımı ve ona baktığımı fark etmedi. Birden elinde silah bana yaklaştığını gördüm. Hemen gözlerimi kapattım. Uyur numarası yapmaya başladım.
Yatağıma
Duygularımı konuşmanın önemli olduğunu söylüyor. Elbette ben taş kalpliyim ve hiç duygum yok.
Hayır, bu doğru değil. Pek çok insan beni soğuk bulur ama ben bunu daha çok, mahremiyetime düşkün olmak olarak görüyorum. İnsanlar her zaman birbirlerine, "Nasılsın?" derler ve sanırım ben bu kadar kişisel bir soruyu herhangi bir insan için yanıtlamak için bir neden göremiyorum.
Sayfa 78Kitabı okudu
