Hayatımız, der Pitagoras, Olimpiyat oyunlarında biriken
büyük kalabalığa benzer: Kimileri oyunlarda ün kazanmak
için bedenlerini işletirler; kimileri para kazanmak için satılık
mallar getirirler; kimileri de, en kötüleri değildir onlar, başka çıkar düşünmeden her şeyin niçin, nasıl yapıldığına bakar,
kendi hayatlarını anlamak ve düzenlemek için, başkalarının
hayatlarını seyrederler.
Sayfa 281 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Çoçuk, bakkaldan, şeker, meyve gibi kendisine yarar bir şey satın almak isterse; burada velisinin izni bulunduğu şüpheli olduğundan ona satmak caiz değildir.
Tuz, prinç gibi şeyler almak isterse satılır ç, çünkü velisinin izin verdiği anlaşılır . Çoçuk böyle şeyleri kendisi için alamaz .
Samilik de kültürel bir kavramdan çok dilbilimsel bir kavramdır; ırkla ilgili bir kavram hiç değildir.
Sayfa 316
Çünkü ölülerin aşkı ebedî değildir, çünkü ölü, tekrar bize gelmez.
Diri aşk, ruhta ve gözdedir. Her anda goncadan daha taze olur durur.
O dirinin aşkını seç ki bakidir ve canına can katan şaraptan sana sakilik eder.
İmza esas itibarı ile satılık değildir...
İmza sahibi eserini satmak için vücuda getirmez. O eser onun için var oluş meselesidir...
Sayfa 180 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Hayır beyefendi, bize ait olduğunu söyleyemeyeceğim bu yüzyılda yaşıyorum. Şimdi izninizle mevcudiyetin gizemine döneceğim.
Bütün organlar ayrıldığında ve bütün parçalar satıldığında geriye ne kalır?
Satacak bir şeyler daha vardır. Bir bütün, parçalarının toplamından fazladır, biz de karakteri satarız. Bir karakter, medya-ürünüdür ve satması kolaydır. Mevcudiyet de karakterle aynı şeydir, değil mi?
Mevcudiyet satılık değildir.
Bu doğruysa, dünyada satılık olmayan tek şey mevcudiyettir.
Mevcudiyetin verilmesi gerekir, satın alınması değil.
