Bazen en gereksiz şeyleri, en önemli şeyleri söylememek için anlatırız.
Ağzımızı sıkı tutamadığımızdan ağız ishali olmuş gibi anlatırız.
Böyle yaparız ki en önemlisi araya karışsın, boğulsun.
Karşınızdaki susmanızı mı istiyor, anlatmanızı mı, seçeceksiniz… Çok konuşanı kimse sevmez, gereksiz gevezeliklerinizi içinizden yapın, kendi kendinize sessizce konuşun, hem bu sayede aklınız çalışır, bunamazsınız.
Tıpkı senin gibi fazlasıyla iyi ve nazik, düşünceli, anlayışlı insanlara sinir olurum. Çünkü öyle insanların kabuğunun altında kötü kaba kırıcı hoyrat bir şey olduğunu sezerim. Kötülerin kötü olduğunu bilmek tuhaf bir huzur ve güven verir bana. Oysa nazik insanların aslında kötü olduğunu öğrenmek hayal kırıklığıdır.