''Hayat taşıyor içimden'' demiş,
Nâzım Hikmet.
Ama, hayâ taşıyor benim içimden.
Hayat aşıyor beni, oysa ben,
Daha fazla yaşamalıyım seni,
Daha fazla dokunmalıyım sana.
Ellerim ellerinde uzun süre,
Yahut çözülene dek şu yalnızlığım,
Tutmalıyım ellerini,
Nefsimi, nefesimi tutmalıyım.
Ve bir gün gelecek,
Gözlerinden gözlerimi
Sen” virane kalbime ne yaptın?
Bak, divane aşkıma ne yaptın?
İpeğin içinde rahatlığa alışmıştım
Sen “kelebek” kanadıma ne yaptın?
Gözünün kadehinden içmeden sarhoş oldum
Baygınım, meyhanemi ne yaptın?
Meğer yaslanmaya layık değilmişim
Sen omuzumdaki hasreti ne yaptın?
Beni yordun ve sen yorgun gittin .
Sefere çıkan, sen evime ne yaptın?
Dünyam, senin ağlama yağmuruna bulandı…
Sarayımın çatısına ne yaptın..
Yıllar önce haberlerde izlemiştim yıllarca unutamadığım trafik kazasını . Ön koltukta, sıkışan ve kopmak üzere olan bacağından kan fışkıran anne. Muhtemel bacağını kaybedecek. Arkada bebek koltuğunda ağlayan yavrusu için ‘’ Oğlumu verin bana, emzirmem gerek, çok korktu’’ diye feryat eden bir anne.. O zaman ben bu sahneyi hiç ama hiç
Ağlama.
Kimse benimle oynamıyor diye ağlayan çocuk; sen büyü hele bak ne oyunlar oynayacaklar seninle .
Cemal Süreya 🍃
ağlayacak omuz bulamamak...
seni yalnız bırakmayacağını, senin zor anında da kendisinin senin yanında olacağını söyler insanlar sen onlara ağlama yastıklığı yaparken genelde...gün gelir uçurumun kenarından bakarsın onlara, hepsi arkanda kalmıştır ve hiçbiri kenara ne kadar yaklaştığının farkında değildir...seyredersin bir süre onları, seni ne zaman göreceklerini merak edersin, ilk kimin elinin uzanacağını, ilk kimin omzuna başını yaslayıp gözyaşlarını serbest bırakacağını, ilk kimin sana mendil vereceğini...
gözyaşların kuytuda ve hazırda beklemektedir, uzun süredir oradadır onlar, hatta akmak istemekte arada birkaç tanesi amacına ulaşmaktadır ama sen yalnızken hep...sen hep yalnızsındır çünkü, sen hep güçlü görünürsün ya insanlara, o yüzden zor zamanlarında birilerine ihtiyaç duyacağını düşünemezler, sana gelmezler...
çok tanıdığın vardır, birçoklarının arkadaşısındır, hatta içlerinden birileri dostum diyordur sana ama senin hiç arkadaşın yada dostun yoktur aslında...sen onlara arkadaşsındır, onlar senin tanıdıkların...böyle zamanlarda farkedersin bunu en çok...
beklersin uçurumun kenarında, kimin omzunda ağlayabileceğini merak ederek...birden biri çıkar gelir sana sessizce, "moralim bozuk bu aralar karışığım ..."diye söze girip omzunu ödünç isteyerek...
F.K.
200 Beğeni Gelir Mi?
Beyaz siyaha demiş ki;
-Geceyi bana ver
Siyah cevap vermiş ;
"Her gece ağlama sesine dayanabilecek misin?"
Ve beyaz cevap vermiş ;
"Peki ya sen ağlamamak için kendini zor tutan insanların iç seslerine dayanabilecek misin?"
Gençlik, Anılar, Dayak...
Biraz kafamızı dağıtalım mi? Gündem karışık, insanlar stresli, ekonomi.... seçimler...vatan haini!... “şu”cu-“bu”cu... ohooo say say bitmez! İşte bunlardan sebep, nasılsa iş olacağına varır deyip olacağına varmışlardan söz edelim biraz. Son zamanlarda çok güzel öykü denemeleri okuduk sitede ya hep hüzünlendik, bakalım gülümseyebilecek miyiz?
Siz
Ah gönlümü iki büklüm eden
Ah hasretiyle yanıp kül olduğum kadın
Söyle! Sensiz kalan dünyamı
Geride bıraktığın sevgine nasıl yetireyim
Ah avucuna
Ömrümü sığdıran kadın
Ah ki bir yakarış içinde savrulur gezerim
Düşünsene yalnızlığımızın çığlığını
