İnsan doğabilmek mi, insan kalabilmek mi? Oysa insan sayılabilmek için insan doğabilmek yetmez ki. İnsan olabilmek merhameti, vefayı, adaleti içinde barındırabilmekle mümkün. Kime sorsan herkes adil, herkes merhametli, herkes vefalı, herkes insan. Ta ki gerçekten adaletini, vefasını, merhametini göstereceği bir olay vuku bulana kadar. Sonra?
Zafer’in yeğeni esprili şakacı biriydi yol boyunca Mete’yi yumuşatmayı başardı.
Kasabaya vardıklarında baba eski öğretmen arkadaşlarıyla çarşıda dolaşıyordu. Munzurluk yapmayı seven yeğen Mete’nin ellerini tutarak;
- Bak Mete şurada yürüyen üç adam var ya görüyor musun?
- Evet gördüm.
- Onlardan birisi senin baban bakalım tanıyabilecek misin diye gönderdi.
Adamların sırtı dönük ellerini arkalarına bağlamış sohbet ediyorlar. Mete koştu ortada duran adamın ellerini arkadan tuttu, adam arkasını dönüp;
- Aman çocuğum sen de kimsin?
- Ben senin oğlun Mete’yim!
Zafer başını kaldırıp uzaktan onları izleyen yeğenini gördü. Yeğeni başını sallayarak onayladı. Mete doğru adamı tutmuştu. Zafer’in yeğeni gördükleri karşısında çok etkilenmişti.
Gri PerdelerSerpil Tezcan · Beda Yayınları · 20066 okunma
Eminönü'nde otobüse binmiş sıcaktan bunalmış halde otobüsün kalkmasını bekliyorum. Otobüs kaçacak diye su almayı unutmuşum ve dilim damağıma yapışmış.
Bir delikanlı girdi 10 12 yaşlarda otobüsün kapısından üstü başı pejmürde pasaklı elinde kendisinin yarı boylarında 24 lü su kolisi...
Su isteyen var mı diye sordu?
Ver Bi tane delikanlı dedim. O
Onlardan mısın sen de?
Gözlerini kaçırarak konuşanlardan?Hani o kırıldığını bile söylemeyenlerden?Memnun oldum. Ben de.
Sana bir şey diyeyim mi?
Bizi daha çok üzerler...
Kitabı okuduktan sonra gerçekten kendime inanamadım. Çünkü neredeyse 8 aydır saçma ön yargılarım yüzünden (herkes beğenmiş ben beğenmem, sıkıcıdır, uzun süre bitiremem vb...) okumuyordum. Nasıl olduysa 4 gün önce gözüme ilişti ve çokta canım sıkıldığı için okumaya başladım ve öyle gitti...
Fangirl gerçekten çok güzeldi! Bu zaman kadar okuduğum en
İki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
İki muhabbet kuşum.
İki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer
Onlardan mısın sen de?
Gözlerini kaçırarak konuşanlardan?Hani o kırıldığını bile söylemeyenlerden?
Memnun oldum.
Ben de,
Sana bir şey diyeyim mi?
Bizi daha çok üzerler...
(Çok uzun bir sessizlik)
Ama senin dostların var.
(Uzun bir sessizlik)
Çok dostun var.
Onların sana bu kadar koltuk çıkmaları için ne veriyorsun onlara?