Sanki neden bir gün olsun aklımıza gelmedi birimizden birimizin ölebileceği?
Kalbinizi hep tüm yaralarıyla Allah'a verirseniz, Allah yaraları saranların en hayırlısıdır
Terbiye metotları, bir başka ülkeden ithal edilemezdi. İnsan ağaçlar gibi boy atmalıydı, kendi toprağında. Dallarını göğe uzatmalıydı. Yabancı terbiye, bu serâzât, bu yaşayan ağacı kesip, ambalaj sandıkları yapıyordu ondan. Hayatı kurutuyor, insanı öldürüyordu içimizde.
Sayfa 244 - İstanbul: İletişim, 2020.Kitabı okudu
Dişilik ile delilik yakındır. İkisi de kendilerine serazat bir dünya kurup o dünyada yaşarlar.
Sayfa 334 - Ketebe Yayınları, 1.Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okudu
ne yesek
lokmaya vurulur gibi değil
yuduma gelmiyor içtiklerimiz
dernekler toplanıyor dışta tutmak için
kanat vuruşlarını yumuşak kılan etkeni
utançlı sessizliği tanımaz kalemlerle
kapanıyor bilanço
top mennisi, kör testere
defalarca boyanmış çapul parçaları
sıkıştırdık günlerimiz arasına ki
serazat kahkahalar atalım
yapmacıktan nefretimiz
sebep olsun kavgamıza
bekleyiş arzından kovsunlar bizi
ne Yemen biraz öncemiz diyelim
ne biraz sonramız Meksika.
Sayfa 21 - 3. BaskıKitabı okudu
ne yesek
lokmaya vurulur gibi değil
yuduma gelmiyor içtiklerimiz
dernekler toplanıyor dışta tutmak için
kanat vuruşlarını yumuşak kılan etkeni
utançlı sessizliği tanımaz kalemlerle
kapanıyor bilanço
top mennisi, kör testere
defalarca boyanmış çapul parçaları
sıkıştırdık günlerimiz arasına ki
serazat kahkahalar atalım
yapmacıktan nefretimiz
sebep olsun kavgamıza
bekleyiş arzından kovsunlar bizi
ne Yemen biraz öncemiz diyelim
ne biraz sonramız Meksika.
Sayfa 21 - 3. BaskıKitabı okudu
Serazat olmadım ömrümde, heyhat
Ne yana döndüysem su ve pelerin
Bilmedim, kaftanı nasıldır aşkın
Yanar döner kapılardan girmedim
Dişilik ile delilik yakındır. İkisi de kendilerine serazat bir dünya kurup o dünyada yaşarlar.
Sayfa 334Kitabı okudu
"Dişilik ile delilik yakındır. İkisi de kendilerine serazat bir dünya kurup o dünyada yaşarlar "
Sayfa 334Kitabı okudu
Dişilik ile delilik yakındır. İkisi de
kendilerine serazat bir dünya kurup o dünyada yaşarlar.
Malcolm X
Al bu şiiri cancağızım serâzât sokaklarda gezdir
kafa derileri yüzülmüş bir tutam kızılderiliye söyle
bir beyaz kelimeydim ben eskiden utancımdan karardım
aşkın, kalelerden üflenen bir sur olduğunu da söyle
bilinsin has çeliğin cevherinde saklı olan giz
biz Malcolm X, biz; bizim olmayan yeryüzünde hepimiz.
Sayfa 187 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
Dil, nazım sayesinde kıvamını bulur. Ama nazım, düşüncenin emeklemesidir. Şuur, nazımda kanat çırpar, vecdin, rüyanın sisli dünyasında serazat ve serseri bir cevelan. Düşünce, nesirde rahatlar. Nazmın esrarlı kayıtlarından sıyrılmadıkça kendisi olamaz. Nazım, düşüncenin fecir pırıltısı. Coşku, sokağın diliyle anlatılamaz. Nazım telkindir, çağrıdır, büyüdür. Toplumlar da, kişiler gibi, çocukluklarında şairdirler. Nesir ihtiyar medeniyetlerin meyvesi. Müşahedenin, kıyas ve istidlâlin, bir kelimeyle, ilmin ve tekniğin dili.
Çaplak, kuru, berrak, Zekânın son fethi Insanlık, uzun arayışlardan sonra nesri keşfetti. Kelimeler, cüruflarıdan sıyrılıp bir elmas pırıltısı kazandılar. Ve nesir, şuurun ifadesi oldu, Sadık ve kesin bir ifade,
Sayfa 234 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Yürümek, insana pırıltı verir. Çünkü yürüyüşte keşifler vardır: Kendini dinlemek, kendi yolunu çizmek, başka yollar bulmak, güzergâh belirlemek, işaretleri takip etmek ve illa öğrenmek vardır. Ya da her şeyden azade, serazat bir iklime merhaba demek vardır. Yürüyüş, mizacı hem keskinleştirir hem de kırılgan hâle getirir.
Kimsenin, ince şeyleri durup anlamaya vakti yokken yürüyüşçü, başını taştan taşa vurarak akan su misali aranır. İnceliği ve sadeliği arar. Niyeti, bir yol bulmak ve o yolu anlatmak, burada gidilecek bir yol, yürünecek bir hayat var demek üzerinedir. Nazarıdikkari buna dönüktür. Böyle bir yazar, sabit dururken bile zihnen yürüyüş hâlindedir. Onun için eve kapanmak yürüyüşten mahrum olmak değildir.
Sayfa 122Kitabı okudu
“ Çağımız insanının serkeş ve serazat ruhu alacakaranlığa aşık.”
Göğsümden bir yük kalkmıştı sanki, benim için ağırlık kanunu diye bir şey kalmamıştı. Genişlemiş, incelmiş, yücelmiş hayallerimin peşinde serâzat uçuyordum âdeta. Tepeden tırnağa tarifsiz, derin bir keyif içindeydim, gövdemin ağırlığından kurtulmuştum, bütün varlığım bitkisel hayatın o hafif ve duyarlıksız ülkesine yönelmişti. O ıssız fakat büyüleyici ve tatlı şekil ve renklerle dolu bir âleme yönelmişti. Hayallerim dağılıyor, çözülüyor, o renklerde, o şekillerde eriyordu. Esîrî okşayışlarla dolu dalgalarda yüzüyordum. Kalbimin sesini duyuyor, damarlarımdaki nabzı hissediyordum. Derin bir anlam ve sonsuz bir keyif vardı bu halimde.
