Birçokları anlamayacak olsa da anlatmak zorunda olduğumuz, gecemizi gündüzümüze katarak insanlara hatırlatmakla yükümlü olduğumuz şeyler var. Her ne kadar menfi duyguların coştuğu bir hengâmda, akıl ve analiz gözden düşse de bir okuyan, bir lahza olsun üzerine düşünen birileri olur diye anlatmamız gereken şeyler var. Zira menfi galeyan, tarih
"Birlikte iyi olmadığımızı düşünüyorsun ama sana aksini kanıtlayacağım." Çenesi kararlılıkla gerilmişti fakat alnına değen dudakları ve ses tonu yumuşacıktı. "Bana zaman ver, mia cara. Tek istediğim bu. Bir de seni istiyorum."
Sayfa 323
İndim ve gölgemde durdum!
Uzun zamandır bir televizyon kanalı açıp da izleyemiyorum artık. Mesele sadece kötü içerikler değil. İnsan bazen ekrana boş da bakar. En kötü evi silip süpürürken, toz alırken, yemek hazırlarken, ortalığı toplarken evde bir ses olsun diye bile açmak isteyebilirsin televizyonu. Ben artık bunu katiyen yapmıyorum. Kararım net ve kesin.
Önceleri hiç sorun yoktu ama çok sonra fark ettim ki birkaç saat için bile olsa dinlediğim boş şeyler, aslında hiç de boş değil ve günün sonunda beni fazlasıyla etkiliyor. Hangi kanalı açsam biri diğerine bağırıyor, küçükler büyüklere saygısızlık ediyor, büyükler küçükleri aşağılıyor, insanlar birbirlerine hakaret ediyor, hatta bazen zayıf taraflarından vuruyor, kilosuyla ya da boyuyla yeriyor, tehdit ediyor. Ağzımızdan sadece öfke ve nefret dökülüyor. Yıkıcı ve yokedici söylemler içindeyiz hep.
Sayfa 64
3
Ebeveynler "mutlak" olmaması gereken davranışlarda kesin kararlılık sergilemeli , yapı lmaması gereken davranıştan asla taviz vermemelidir. Bunun için ses yükseltmeye, öfke ve gerginlikle çocuğu korkutma ya gerek yoktur. Bir davranış yanlış kabul edilecekse, o gerçekten olmaması gereken bir davranıştır.
Sayfa 284Kitabı okudu
Akan Nefrettir, Görülen de.
Vatanım, milletim dediğin yerlerde, içinde yaşadığın insanlar yüzüne bakarak alay ediyorlar senden, değerlerinden, bedeninden, ruhundan, kemiğinden, akan kanından, yüz çizgilerinden, eylemlerinden, eylemsizliğinden, uyuyup kalkmana, hatta istediklerini yapmana rağmen; dehşetin damarlara basılışı gibi, delirircesine öfke duyuyorlar; bulsalar seni cılız anında, saplayacaklar gövdene kör kurşunları... bilinmez, belki erken yaşlarda varıyorsun farkına, dostunun, arkadaşının, ailenin; kir batağına battığını, çekip kurtarmak gelir içinden... ne âlâ! Hançer yarası gibi taşıyorsun bütün olan biteni, olacakları; daima sineye çekiyorsun... sonra ne mi oluyor Paro? Kandırmayalım kendimizi, iyiden iyiye nefret ediyorsun bu insanlardan; ses edemediğin için kendinden... bıraksalar, kaçıp gideceksin; kimselerin duymak istemedikleri, görmek istemedikleri diyarlara, yapayalnız... Ama bırakmıyorlar! Bırakmıyorlar ey! Tüm rezilliklere rağmen, tüm pisliklerine rağmen, tüm anlayışsızlıkları, tüm değer bilmezliklerine rağmen; kendi değerlerine saygı ve sevgi istiyorlar, kusursuz itaat istiyorlar! Nefret ediyorum, nefret ediyorum, nefretle soluyorum!
Birine karşı ısrarlı bir "kırılmak arzusu"nda onunla "yakınlaşma özlemi" saklı sanki. O kırılmak arzusunun da azar azar tükenişiyle gerçek kopuş başlar. Bir sabah, bambaşka yeni bir mutluluğun, eski ve geçmez zannedilen bir acıyı bastırdığını fark ettiği o ilk an insanın: Birini unuttuğunu fark etme eşiği. Küçümseyişlerin en zarifi: "Seni unuttum. Unutmuşum.."
İnsanlar da küfleniyor. Çürüyor. Yosun tutuyor. Ait olmadığı yerde, varlığını tomurcuklandıran insanlarla olamayan her insan sönüyor. Çürüyen çiçekler gibi. Küflenen besinler gibi..
Ölüyor. Azar azar çürüdüğü hiçbir yerde, hiçbir insanda ve hiçbir kalpte kalmamalı insan. Ümit, her tür bağın o son nefesi. Bir şeyden, bir durumdan, bir insandan...
Ümidi kestiğimizde o şeyle olan bağımız da kesiliyor. İnsanları sevmeyi bıraktığımız da değil, onlardan ümit etmeyi bıraktığımız da (değişmeleri, düzelmeleri, iyileşmeleri) bağ kopuyor bu yüzden. Hemen her şeyin "inceldiği yerden kopma eşiği" var. Ya düğüm olur güçlenir ya da sonsuzda dek ayrılır. O şeyler aşamadaki şeyler için inceldiği yerden kopsun bırakın.
İnsani bağların kopuşunun da işaretleri var. "Bana neden kötü davranıyor?" diye sorguladığımız o eşik, yanlış yerde, yanlış insanlarla olduğumuzun kanıtı. Kaba tavırlar, azarlı bir ses tonu, ışıltısız gözler... Kötü davranış bir sevgisizlik alarmı. Öfke, stres, hüzün, depresyon hiçbiri mazereti olamaz kötü davranışın.
Sayfa 37Kitabı okudu
Tanrım uykuda bari düşündürme.. bilirsin konuyu..
"Merak etme. Bizim sandığımızdan çok şeye aklı eriyor," dedi Roskus. "Saatinin yaklaştığını bildi, köpek gibi. Eğer bir konuşsa kendi ölüm saatini de söyler size. Seninkini de. Benimkini de."
Güler bir yüz, neşeli bir ses tonu, hafif bir dokunuş hemen algılanır ve etkisini gösterir.Olumsuz duygusal tonu olan mesajlar,örneğin öfke,gerginlik,sabırsızlık, haşinlik olarak algılanacak ilişki mesajları da hemen hissedilir.
Sayfa 61Kitabı okuyor
O zaman daha çocuktum. İnsanların söyledikleri şeyleri yapacaklarına inanıyordum.
Ben ağlamıyordum, ama tutamıyordum kendimi de. Ben ağlamıyordum, ama yer durmuyordu, ve ben ağlıyordum sonra.
1- Filistin İçin Bin Genç Kim?
twitter.com/SennAbdulkadir/...
Toparlanın size büyük bir provokasyon ve dezenformasyon kampanyasının hikayesini anlatayım.
Filistin eylemleri/tepkileri maalesef çeşitli illetlerle malül. İsraille hala devam eden ticareti eleştirenler devleti