Sevgili dost,
Çaba istiyor sevgi. Tohum yetmiyor, çapa istiyor sevgi.
Yürüyen cesetlerden ibaret bu koca şehir. Kalplerinde sevgi yoksunluğu, kurumuş bir dal gibi dolaşıyorlar ve farkında değiller. Yağmur da yetmiyor onların kuruluğunu gidermeye,öyle donmuşlar ki asık yüzlerinden hiçbir duygu ihtimali okunmuyor. Ağlayan insan canlıdır, yaşıyordur hâlâ.Çünkü hissediyordur, seviyordur ,özlem duyuyordur. Duygudur insanı yaşatan, ruhun hatırlatan .Yoksa gerisi kurumuş bir beden...
Can Yücel
Bilmelisin ki...
Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.
Bilmelisin ki...
Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır..
Bilmelisin ki...
Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin nerden geçtiğini bulmak zor..
Bilmelisin ki...
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. Gerçek aşkların da!
Bilmelisin ki...
Tecrübenin kaç yaş günü partisi yaşadığınızla ilgisi yok, ne tür deneyimler yaşadığınızla var..
Bilmelisin ki...
Aile hep insanın yanında olmuyor. Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. Aile her zaman biyolojik değil..
Bilmelisin ki...
Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir..
Bilmelisin ki...
Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. Bazen insanın kendini affedebilmesi gerekiyor..
Bilmelisin ki...
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın, dünya sizin için dönmesini durdurmuyor..
Bilmelisin ki...
Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz..
Bilmelisin ki...
İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez..
Bilmelisin ki...
Her problem kendi içinde fırsat saklar. Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır..
Bilmelisin ki...
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.
Sayfa 253 - Yakamoz KitapKitabı okudu
Çocukluğumda anneannemden dinlediğim masallar geldi aklıma. Sofalı evinde bir odun sobası vardı hiç unutmam. Dinlediğim masalların içinde odun çıtırtıları yankılanırdı. İçim ısınırdı… Tarihi iyi bilmemde ve çok sevmemde dinlediğim masalların büyük payı vardı kuşkusuz. Masalla beslenerek gelişen hafızam hiçbir şeyi kolayca silip atmıyor artık. Masallar toplumu geçmişe bağlayan ve buna göre de geleceği oluşturan kaynaklardı. Ne yazık ki artık toplumda masallar yok. Fantastik öyküler izliyor çocuklar daha çok. Dinleme duyuları köreliyor giderek. Hafızalarını yitiriyorlar, bilgiyi taşıma, saklama ve aktarma yeteneklerini öldürüyorlar. En önemlisi de mukayese güçleri filizlenemeden kuruyup gidiyor. İzledikleri her fantastik öykü kapitalizm propagandalarıyla dolu... Hissiz bir sistem ordusu yetişiyor artık. Keloğlan’ın keskin zekası, ince esprileri, çözümcülüğü, iyi niyeti, sevgi doku kalbi ve neşesi kimsenin umrunda değil artık. Hisler para etmiyor bu devirde. Hatta bilgi bile yetmiyor. Çok bilen değil, strateji yapabilen kazanıyor. 
Sayfa 29 - destekKitabı okudu
“Aşk” diyoruz, hani nedir?
Boyu nedir, eni nedir?
Denenmiş kaç bin senedir
Sevgi yetmiyor, yetmiyor.
Maddeleşir mânâ bile
Unutulur ana bile
“Can” dediğin cana bile
Sevgi yetmiyor, yetmiyor.
Sevgi yetmiyor. Sevgi onu sakinleştirmiyor.
Sayfa 16Kitabı okudu
Sevgili dost,
Çaba istiyor sevgi. Tohum yetmiyor, çapa istiyor sevgi.
Sayfa 124Kitabı okudu
ENGİN
Sana sadece, "Hocam" diye seslensem, olmuyor. "Dostum" desem yetmiyor. Yalnızca sevgi l i m olsan, dünya bir yarım dünya.
"Aşkım" demekte de bir yıpranmışl ı k var. Garip bir eskimişlik.
Oysa ben, gençliğimde olduğundan da yeni, taptaze duygularla hissediyorum seni.
epsilonKitabı okudu
