SEVGİ Ç.
@sevgimisevgi
22 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Batan Güneş
Sokrates'in Savunması
Bu kitap için yazılacak şey yine sokrates'den olabilirdi ve dedi ki " Yanından ayrılırken kendi kendime dedim ki: doğrusu belki ikimizin de iyi, güzel bir şey bildiğimiz yok; ama gene ben ondan bilginim; çünkü o hiçbir şey bilmediği halde bildiğini sanıyor; ben ise bilmiyorum ama bildiğimi de sanmıyorum. Demek ben ondan biraz bilgiliyim, çünkü bilmediklerimi bilirim sanmıyorum. Bundan sonra başka birine, daha da çok bilgili tanınan başka birine gittim. Gene o sonuca vardım; onun da, daha birçoklarının da düşmanlığını kazandım. Böylece, kendime birçok düşmanlar edindiğimi bile bile, birini bırakıp ötekine gidiyor, gittikçe umutsuzlaşıyor ve kederleniyordum. Artık boynumun borcu oldu, her şeyden önce tanrının sözünü göz önünde tutmalıyım, diyordum. Bilgili denen kim varsa ona başvurarak Tanrının ne demek istediğini anlamam gerekti. Size doğruyu söylemeliyim. Atinalılar, köpek hakki için, bütün o araştırmalarımda baktım, asıl bilgisizler, bilgilidir diye tanınmış olanlar! " 
Sokrates'in Savunması 
Platon (Eflatun)
ne yazarsak yazalım bu kitabı anlatmak için az kalıyor. anlatılmaz yaşanır, öyle bir eser...
otur dinlen başucuma, belli ki çok yorulmuşsun
Yıllar önce okuduğum ama duygusunu hala hatırladığım gönderilmemiş mektuplardan oluşan içli bir öykü..ah...
"önünde pek çok yol açılıp sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman, herhangi birine, öylece girme, otur ve bekle. Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin derin soluk aldıysan, öyle soluk al, hiçbir şeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme, bekle gene bekle. dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git." 
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git 
Susanna Tamaro
Okur Takip Önerileri
HAYVANLARDAN TANRILARA...
"biz buğdayı evcilleştirmedik, buğday bizi evcilleştirdi. evcilleştirmek (domestikasyon) latincedeki domus (ev) kelimesinden türemiştir. evde yaşayan ise buğday değil, sapiens'tir."
Bir homo sapiens yani insan olarak herkesin okumasını istediğim kitap. Birincisi akıcı, anlaşılır ve eğlenceli yazmış yazar. Bilgiyi o kadar tatlı zerk ediyor ki sıkılmıyor insan okurken.Mesela dedikodunun insanlığın gelişiminde ne kadar önemli bir yeri olduğunu öğrendiğimde çok şaşırmıştım. Dünyaya hükmeden insanın zirveye yükselişi bu kadar net, açık ve güzel anlatılabilirdi. İnsanlığın bu kısa tarihini okurken kattığı vizyon için yuval noah harari’ye teşekkürü bir borç bilirim.
Kitaptan bir alıntı bırakıyorum son olarak "bir maymunu, ölümden sonra gideceği maymun cennetindeki sınırsız muzla kandırarak, elindeki muzu vermeye asla ikna edemezsiniz" 
Hayvanlardan Tanrılara: Sapiens 
Yuval Noah Harari
İnsanlığımı Yitirirken
Dört kere intihar girişiminde bulunmuş ve sonuncusunda başarılı olmuş yazarın aslında kendi hayatına paralel yazdığı otobiyografisi diyebilirim. Derin bir yalnızlıkla doğmuş ve hiçbir zaman toplumun bir parçası olmayı başaramamış, ona karışamamış bir insan. Tıpkı su ve zeytinyağın ilişkisi gibi.. nasıl ki su ve zeytinyağının molekülleri ne yaparsanız yapın birbirine karışmaz, karışamaz işte osamunun molekülleri de toplumun diğer bireylerinden öyle farklı. Çocukluğunda yaptığı şaklabanlıklar, komiklikler ve palyoçuluklar hep bu karışamamayı gizlemek adına. O gizlemeye çalıştıkça ruhunda derin yaralar açılmaya devam etmiş. Dışlanmışlık hissi o kadar büyük ki kendine ve etrafına yaptığı kötülükler, vurdumduymazlığı karşısında hissiz. Sadece doğduğuna pişman aslında..bu dünyaya hiç ait olmamış. Çocukluğunda herkesi eğlendirmek adına yaptığı ve aslında arkasına saklandığı maskeyi çok iyi görebilmemin bir nedeni var. Nedenini sormayın…
“Ne yolla olursa olsun, güldürmeliyim; öyle yaparsam, onların dediği ‘yaşantı’nın dışında kalsam bile önemsemezler; her durumda, o insanların gözüne batmamalıyım; ben hiçim, rüzgarım, havayım” gibi düşünceler içimde birikirdi. Şaklabanlıklarımla ailemi hep güldürmüş, ailemden daha çok, daha anlaşılmaz ve korkutucu gelen hizmetçilerimize bile var gücümle şaklabanlık hizmeti sunmuştum.”
İnsanlığımı Yitirirken
Zamansız kitaplardanmış bu da. zamansız kitap derken kast ettiğim şu ; ne zaman okursanız okuyun bulunduğunuz dönemi anlatması ve sanki dün yazılmış gibi hissettirmesi..ne yazık ki yüzyıl sonra da bu kitabı okuyan benim gibi düşünecek.
şu notumla kitabımı kitaplığıma kaldırdım;
ne yaparsak yapalım "boğulmamak için" elimizden gelen bir şey yok. bizi o suyun derinliklerine ya yaka paça ya da rızamızla bir şekilde çekecekler. şanslıysanız bunu idrak edecek algınız yok, boğulduğunuzu anlamayacaksınız. şanssızsanız ve her şeyin farkındaysanız "boğulmamak için" su yüzeyine çıkmaya çalışacaksınız ve ne yazık ki sonuç değişmeyecek. 
Boğulmamak İçin
Teşekkür
"din kitaplarını doğru kabul edersek böyle böyle böyle olmalı" minvalinde yazılmış bir kitap. kitabın sonunda ufolar hakkında söyledikleri konusuna katılmasamda saçma sapan şeylere inanmak yerine mantıklı açıklamalar yapmaya çalışma çabasını sevdim.
meleklerin robot olma ihtimali vs..
gılgamış destanı hakkında daha fazla bilgiye ihtiyacım olduğunu da hissettirdi ayrıca. platonun mağara mağara alegorisindeki zincirleri kırıp çıkan adamın dış dünyayı ilk algılayışının, o kadar karanlıkta kaldıktan sonra ışığı keşfeden birinin kitabı diyorum artık bu kitaba. öldürmeselerdi keşke...teşekkürler turan dursun. 
Evren Bir Şaka mı? 
Turan Dursun
Piç
hani şu haberlerde, bazen etrafımızda (akrabalarda, komşumuzda, arkadaşlarımızın içinde, arkadaşlarımızın çocuklarında) gördüğümüz insanlardan birileri. hiçlikle piçlik arasındaki bağlantıyı o kadar güzel kurmuş ki yazar. hiçe doğru akan yaşamlar toplumun içinde ona buna çarpa çarpa ilerlerken uzay boşluğunda bir oraya bir buraya savrulan astronotlara benziyor. hiçbir şey üretmeden, bu dünyaya hiçbir şey vermeden yok olup gitmeleri kendilerinin mi, ailelerinin mi, genetik kodlarının mı suçu? yoksa onlar faydasız bir çimen olmak yerine yanlışlıkla insan olarak mı gelmişler dünyaya. belki de ondandır dünyadan gitmek için aceleleri. çimen oldular. 
Piç
açlığın başladığı yerde medeniyet rafa kalkar
bütün o medeniyet, teknoloji ve geçen asırlar boş diyor aslında Jose Saramago. insan özünde hep vahşi bir hayvandan farksız. bir körlük salgını sonrası herkesin kör olduğu bir dünyada insan denilen canlının nasıl özüne döndüğünü, nasıl bir canavara dönüştüğünü anlatıyor. içimizdeki vahşi hayvanı ne kadar saklarsak saklayalım, medeniyetle ne kadar övünürsek övünelim açlık baş gösterdiğinde doğada yaşayan bir ayı ya da bir kurttan farkımız yok. her şey doymak için. her şey açlık baş gösterene kadar... 
Körlük
ya paranın kölesi olursun ya da dilencisi
aspidistra bir zambak türü bu arada. kitabı okuduktan sonra dedim ki " ya paranın kölesi olursun ya da dilencisi. arası yok, ortası yok, başka seçenek yok. peki sen hangisisin?" kölesi mi dilencisi mi olduğun zamana göre de değişebilir, duruma göre de. bir piyangoyla dilencisi iken kölesi, bir iflasla kölesi iken dilencisi olabilirsin. paraya savaş açan roman kahramanımız Gordon ise tamamen kendi isteğiyle dilenci tarafında kalmayı tercih ediyor. tabii ki bir yere kadar. savaşı kaybedecek, çünkü biyolojik, duygusal ve fizyolojik ihtiyaçlar varsa yaşıyorsun demektir. para yoksa yaşam yok. ve biz artık avlanmıyoruz.
" ya paranın kölesi olursun ya da dilencisi. arası yok, ortası yok, başka seçenek yok. peki sen hangisisin?" 
Aspidistra
Son söz
Cengiz Han'ın ne derece zalim ve vahşi bir adam olduğunu bilmeyen yoktur. yine de okudukça sahneler gözünüzün önüne geldiğinde "yoook artık" diyeceğiniz hikaye tadında kolay okunabilir bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Jacob da o kadar akıcı yazmış ki film-belgesel tadında akıp gidiyor kelimeler zihninizde. büyük hırsın adı " cengiz han".
son söz: çağ değişti, yöntemler değişti, teknoloji gelişti, öldürme biçimleri değişti sadece. acılar hep aynı kaldı. insan hep aynı vahşi, hep aynı vahşi. çünkü hırs denilen duygu durumu insanı hiç bırakmadı, insan da hırsa o kadar sadık kaldı ki onu hiç aldatmadı. 
Cengiz Han
"AZ" VE DAHA "AZ"
Hakan Günday gerçekten çok çarpıcı bir yazar. beyninizde bir çukur açıyor, oraya yerleşiyor. çukurun üstünü kapatmıyor, siz de kapatamıyorsunuz. ve o dakikadan sonra, yaşamınızda sizin beyninizde o çukurda yaşamaya başlıyor, kendi kelimeleri ama sizin yorumunuzla. kitaba gelecek olursak , az buz değildir size hissettirdikleri. bir hayata kaç hayat sığarsa diklemesine yanlamasına sığdırmış, bir hayattan kaç hayat çıkacaksa enlemesine boylamasına çıkarmış. iki hayat; biri Derda, diğeri Derda. kader mi bağlayan bir şeylere sizi, tesadüf mü, her şey belli mi, kelebek etkisi mi, tanrı mı, belki de örümcek ağıdır. kim bilir... 
Az
DAHA "DERİN"
çok iyi bir yeraltı edebiyatı örneği. Hakan Günday'ın yin yangi çok iyi analiz ettiğini düşünüyorum. insan karanlığının aydınlığa ve aydınlığının karanlığa karışmasını okurken aslında tanrı oluyorsunuz. karakter de tanrı gibi davranmaya başlıyor ve tanrıların tanrısı olup çıkıyorsunuz. onca kötülüğe göz yumup sadece izleyici olarak kalmak , değiştirememek, düzeltememek , yardım edememek... Hakan Günday bizi tanrı olmanın nasıl olduğunu gösteriyor böylece. gösterirken de insan denilen canlının, din denilen masalın, savaş denilen kargaşanın, hazzın, zevkin, insan öldürmenin, tecavüz etmenin, işkence yapmanın, lincin ve sevgisizliğin en gerçekçi ve dehşete düşürücü tanımını yapıyor adeta. gerçekler , siz dehşete düşürdükçe sizi daha da tanrı yapıyor.
okuyun derim. 
Daha
